THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
✨Sonraki bölümümüz... Yani 21.Bölüm final... Ne diyeceğim bilmiyorum usun bir yolculuk oldu ve duygularım karmakarışık... Size elbette bambaşka hikayelerle ve hayat yolculukları ile döneceğim çünkü başından beri amacım,hayatlarınıza dokunmak... Dünya'nın daha iyi bir yer olabileceğini göstermek, el ele her şeyi başarabileceğimizi hatırlatmak...
✨Lafı çok uzatmayacağım... Bildiğiniz gibi UDG kitap olabilir ve artık oy ve yorumlarınız çok çok daha önemli. Hepinizin oy ve yorumlarını bekliyorum 🌼
✨Sizleri çok seviyorum ❤️
✨ Keyifli okumalar 💜✨
🌼 Instagram: @ceren.ylmaz21
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ufuk arabayı sürerken, sessizce camdan dışarıyı izliyordum. Derin'e durumu açıklamadan önce emin olabilmek için doktora gidecektim. Ekranımı açıp, adrese tekrar baktım. Ufuk o semti az çok bildiğini sadece bina numarasını vermem gerektiğini ve beni bırakacağını söylemişti. Daha eve uğramaya bile fırsatım olmamıştı ancak bunu çok sorun etmiyordum, önceliğim aklımı rahatlatmaktı. Doktorla konuşur, kesin bir bilgiye varınca ne yapacağımı düşünürdüm.
Arada ağrısını hissettiren bileğime çevirdim başımı. Buz işe yaramış olacak ki, eskisi kadar ağrımıyordu ve topallamıyordum. Dün gece aklıma geldikçe hafifçe gülümsüyordum. Her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi, onun da sonu gelmişti ve bu beni üzmüştü. Oysa ben tüm gece öyle kalabilirdim hatta sonsuz dek. İç çektiğimde Ufuk tuttuğu elimi sıktı ve kafasını hafifçe bana çevirdi.
"Ne oldu?" diye sordu geri yola dönerken.
Omuz silktim. "Hiç,"
"Güneş, seninle gelmemi istemediğine emin misin?" diye sordu, çatık kaşlarıyla. Arabanın içi bunaltıcı olmaya başladığı için camımı açtım ve kafamı sallayarak derin bir nefes aldım.
"Evet, sadece konuşacağım."
"Neden konuşmak istediğini anlayamıyorum. Derin'den rica etsen, sana zaten anlatır." Dediğinde arık ona söyleme vaktimin geldiğini fark ettim. Fakat nasıl bir etki yaratacağını bilmiyordum. Ufuk, her ne kadar sabaha karşı uyumuş olsa da araba kullanırken bir şey olmasından korkuyordum. Bu yüzden susmayı tercih ettim.
Gece, ben yattıktan sonra, kendisi de uyumuş gibi yapmıştı ama sessizce oturmuştu. Çadırdan görmüştüm ateşin başında oturup alevleri izlediğini gerçi o izlediğini sanmıştı ama cayır cayır yakmıştı tüm gece içini ve bu benim canımı belki de onunkinden daha fazla acıtmıştı, sevdiğim adam gözlerimin önünde eriyip gidiyordu. Bugün Sarp Abi ile yapacağı konuşmanın onu gerdiğinin farkındaydım. Sabah saat yedide yola çıkmıştık ve o zaten beşte uyumuştu. Saat dokuz buçuk gibi bir tesiste, kahvaltı ettikten sonra yolumuza devam etmiştik.
