THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Burnumu çektim ve boy aynasından alttan kendime baktım. "Derin, o daha iyisini hak ediyor diye düşündüm. Kırdım onu, fark edemedim, bana anlatmaya çalıştıysa bile duymadım, görmedim. Şimdi o gitti ve ben... Ben ondan, kendimden ve bizden bu kadar erken vazgeçtiğim için çok pişmanım..." Diyerek yere çöktüm.
Yanıma oturdu ve iç çekti. "Ne olduğunu anlatacak mısın?"
Kafamı iki yana salladığımda bana sıkıca sarıldı. Hıçkırarak ağlamaya başladım, Ufuk'u kaybetmek istemiyordum, ben çıkmak istiyordum o karanlıktan dışarı elini tutarak ama o elini çekmişti. "Derin, ben... Aşık oldum." Diye fısıldadığımda bana daha sıkı sarıldı. "A-ama bunu çok geç an-ladım... O benden gittikten s-sonra..."
"Geri gelecek... Sadece ona zaman ver."
Kafamı iki yana salladım. "Zaman yok Derin. Hiç zamanımız yok... Çünkü, o bana verdikçe ben ondan daha çok kaçtım. O da benden kaçacak. Derin, ben beni babam gibi terk etmesinden korktuğum için yanaşamadım, yalanlar söyledim... Şimdi her şey ortaya çıktı ve o... Gitti işte."
Ses tonuna biraz daha şefkat doldurdu. "İzin vermeyeceğim, sana söz veriyorum. Asla izin vermeyeceğim. Hadi git rahat bir şeyler giyin. Sonra... Hey, uyurken ayaklarını ısıtmamı ister misin?" Dediğinde gözyaşlarım daha çok aktı. Önünde sonunda o da öğrenecekti ve işler çığırından çıkacaktı fakat bu gece odaklanacağım tek bir insan vardı.
"Olur..." Dedim ve ayağa kalktım. Odama girip, kapıyı örttüm ve pijamalarımı giydim. Kafesin üstündeki Fiko'yu alıp, içine koydum ve kapağını kapattım. Işıkları söndürdükten sonra Derin kapıya hafifçe vurunca onu açtım. İçeri girdi ve yatağı açıp oturur pozisyonda uzandı. Sweatimin kapüşonuyla kafamı örtüp yanına uzandım. Üstümüzü örtüp, kafamı göğsüne yasladı ve ayaklarımı bacaklarının arasına sıkıştırınca çocukluğuma daha önce Ufuk için izin vermediğimden ağladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
