-Emir Ufuk Doğan-
Kucağımda bana iyice sokulmuş Güneş'i daha sıkı tuttum. Onun ardından koşmuştum ve ne olduğunu anlamamıştım. Açık ve topraklık bir alana geldiğimizde ağlamış, hıçkırmış ve kendini bırakmıştı. Onu rahatlaması için kendisiyle baş başa bırakmış ve izlemiştim. Sonunda içimden bir ses bir şeylerle yüzleştiğini söylüyordu. Onu öyle ağlarken görmek öfkelenmeme ve onu böyle ağlatanı bulup mezara sokmak istememe neden olmuştu. Yarışmadan önce onu kim aradıysa, o kişi yüzünden böyle olduğunu çok açık ve net görüyordum.
"Ufuk..." Diye mırıldandı ince bir sesle. Kafamı ona döndürdüm ve durdum. "Çok özlemişim..." Diye mırıldanınca yutkundum.
"Neyi Güneş?" Diye sorduğumda uykusunda konuşmaya devam etti.
"Babamı." Diye fısıldadı ve kafasını kalbime biraz daha bastırdı başını.İçim çok acıdı, boğazıma oturan yumruyu yutamadım. Ben her ne kadar gerçek babamla büyümesem de bir babayla büyümüştüm. O ise... Gözümden bir damla yaş, saçlarına düşerken Berat Bey ile yüzleşmesi gerektiğini anladım. Başka türlü yarası kapanmayacaktı ve her ağlayışında, tuz basılacaktı o yaraya.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ufuktan Doğan Güneş #WATTYS 2022 YARI FİNALİST
Teen FictionTHE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ "Sana bir şey itiraf edeceğim," "Neymiş?" "Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..." "Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...