THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
Selam Kar Tanelerim ❤️ Sizleri çok bekletmeden bölüm kesitlerimizle geldim ❤️ Oy ve yorumları bekliyorum 💜 Sizleri seviyorum 💜❤️💜❤️ Keyifli okumalar dilerim ❤️💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yürüyebildiğim kadar yürüdüm, ciğerlerim çıkana kadar yürüdüm. Güneş zincirlerini koparmıştı. Hıçkırarak ağlamaya devam ettim, Sanki bu şekilde rahatlıyordum farkında olmadan. En son çimenlik bir alana geldiğimde nerde olduğuma dair bir fikrim yoktu. Yere çöktüm ve ellerimi kulaklarıma bastırdım. Susmuyordu işte!
'Kızım... Güneş'im.'
'Ne halin varsa gör! Defolup gidiyorum işte bu evden!'
'Yeni anneniz Meltem Umay.'
'Daha güzel kardeşlerin olacak, Derin.'
"Sus!" Diye çığlık attım ellerimi kulaklarıma bastırmaya devam ederken. Hıçkırıklarım haykırışlara dönüştü. Hıçkırıklarım, içerde kalan Güneş'in patlayışına dönüştü. Ellerimi başımdan çektim ve toprağı avuçladım. Susmuyordu, susmuyordu...
Çok küçüktüm ve annem bana sarılmak dışında hiçbir şey bilmemişti. Sadece kendi acısını görmüştü ve bizde kalan o derin yarayı umursamamıştı. Adam yıllar sonra beni aramış o yarayı açan kendisi değilmiş gibi deşmeye başlamıştı. Bana hala 'Kızım' diyebiliyordu... Ben ona bazen 'Baba' bile diyemezken o hala utanmadan diyordu. Bu nasıl bir acıydı? Ben ne yaşıyordum böyle?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
