Κεφάλαιο 32°

1.1K 183 33
                                    

°°Μη μου θυμώνεις...Το παρελθόν είναι κλεισμένο σε ένα κουτάκι καλά κρυμμένο και έχουμε τα κλειδια... Ενα εγώ, ένα εσυ...°°

Το μεθυστικό του άρωμα είχε εισέλθει για τα καλά στα πνευμόνια της και παρά το δυνατό του κράτημα, ένιωθε μια περίεργη γλυκιά, συγκινησιακή φόρτιση. Σαν να ήταν ένα κομμάτι του που ήθελε να διώξει μα κάπου στο βάθος της ψυχής του , ούτε εκείνος ήθελε να αποβάλει. Σαν την αμαρτία που επέλεξε και ενώ ούρλιαζε πως είχε μετανιώσει, εκείνος ήθελε απλά να μη τη ξεχάσει ποτέ...
Κι όμως...
Έπρεπε να ξεχάσει.
Έπρεπε να σβήσει...
Έπρεπε να παραμείνει ψύχραιμος και η Μυρσίνη το ήξερε καλά αυτό.
Αν δεν είχε ο ίδιος το σθένος να υπερασπιστεί το γάμο του και ολοένα και τη πλάγιαζε, θα το έκανε εκείνη στη θέση του.
Ύψωσε το κεφάλι , έστρωσε το ταραγμένο της βλέμμα και αφήνοντας τη λογική να πάρει τα ηνία, άφησε το βλέμμα της να ενωθεί με το δικό του.

"Υπάρχει κάτι το οποίο θα έπρεπε να πω  κύριε Ισίκ και να σας αφορά;" ρώτησε στιβαρά "Δεν ξέρω τι ακριβώς έχετε μεσα στο μυαλό σας μα κάθε συζήτηση με τη φίλη μου, νομίζω είναι δική μας υπόθεση. Έχετε ξεπεράσει κατά πολύ τον επαγγελματισμό σας και απορώ πως είναι δυνατόν, εσείς, που θέλατε να επιβάλετε τόσους κανόνες σε μένα, να φέρεστε με ένα τόσο παιδιάστικο και ντροπιαστικό τρόπο. Κάντε ένα βήμα πίσω σας παρακαλώ γιατί αυτή τη φορά δεν αστειεύομαι!" ήταν σοβαρη και όχι απλά το έδειχνε μα το πίστευε κι όλας. Ίσως στο δικό της μυαλό η σχέση της με το Σωτήρη να είχε τελειώσει μα εκείνος είχε μια στημένη ζωή και ένα νοικοκυριό από πίσω. "Τι θα πει ο κόσμος αν δει έναν παντρεμένο άντρα πάνω σε μια άλλη γυναίκα; Τόσους γνωστούς έχετε!" του υπενθύμισε σφίγγοντας τα χείλη της. "Πόσο μάλλον όταν αυτός ο άντρας έχει μια γυναίκα που από ότι έμαθα από τον αδερφό σας, τη λατρεύετε και σας λατρεύει...Μια γυναίκα που για εκείνη, δώσατε όρκους αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης..." συνέχισε απτόητη

"Έχετε δίκιο..." είπε αξαφνα απαντώντας στα λεγόμενα της και κάνοντας ένα βήμα μακριά της, στάθηκε και τη κοίταξε "Σας ζητώ συγνώμη δεσποινίς Ασλάνογλου. Ξεπέρασα τα όρια και το αντιλαμβάνομαι. Παρόλα αυτά, δε θα δεχτώ να θιξετε τον επαγγελματισμό μου. Ομολογώ πως ίσως οι αντιδράσεις μου ήταν μη αναμενόμενες από εσάς αλλά όπως ξέρετε, τα παιδιά είναι φίλοι μου και η Σοφία μου ζήτησε να σας προσέχω. Όσο και να μη το ήθελα λοιπόν, όταν ένας φίλος μου ζητάει κάτι, το βλέπω λιγάκι πιο προσωπικά. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που σας ζήτησα να κρατήσετε κάθε επαφή με τον αδερφό μου, επαγγελματική. Το να σας προσέχω για εμένα , και ειδικά από την αγαπημένη μου τη Σοφια, εμπεριέχει πολλά μέσα. Όπως καταλαβαίνετε, για αυτό είχα αυτή τη περίεργη συμπεριφορά. Μου είστε  εντελώς αδιάφορη δεσποινίς και δε θα ήθελα να βάλετε κάτι άλλο στο μυαλό σας...Αν το έχετε κάνει, καλό είναι να το βγάλετε. Αγαπάω τη γυναίκα μου σαν τρελός και δε θέλω παρεξηγήσεις..."

Το Μπλέ της ΟρτανσίαςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora