Το Μπλέ της Ορτανσίας

Κεφάλαιο 28°

°°Εκει που ψάχνεις δε θα βρεις και εκεί που βρίσκεις ποτέ δε ψαχνεις....°°

Το σπίτι μύριζε χρυσάνθεμα ακόμα δεν έβαλε μέσα το πόδι του και το μάτι του έπεσε απευθείας στη συσκευή που υπήρχε πλάι στο τοίχο και ψεμαζε άρωμα κατά διαστήματα. Ήταν σίγουρος πως το άλλαξε και έβαλε καινούριο. Σε κάθε περίπτωση ίσως θα του άρεσε αυτή η αλλαγή μα έτσι όπως ήταν τα νεύρα του, ακόμα κι αυτό τον εκνεύρισε.
Άφησε το χαρτοφύλακα του στο βοηθητικό τραπεζάκι, κρέμασε τα κλειδιά και είδε τη Μπαχάρ να βγαίνει από τη κουζίνα ξεροβηχωντας.

"Τα παπούτσια μωρέ Γιαμάν ... Καλύτερα να μένουν έξω σε παρακαλώ. Αφού ξέρεις πως όλη μέρα στους δρόμους έχουν χίλιες δυο βρωμιες..." τον μάλωσε ελαφρά

"Δεν έχω όρεξη για αυτά Μπαχάρ μου, να χαρείς ..."

"Όλα εντάξει; Δε φαίνεσαι καλά... Ούτε το πρωί ήσουν καλά..."

"Θέματα της δουλειάς..."

"Δυστυχώς σε αυτά δε μπορώ να βοηθήσω μα σήμερα έδωσα άδεια στη Φατμε και μαγείρεψα!"

"Μαγειρεψες;" απόρησε αφού η σχέση της με τη μαγειρική ήταν ανύπαρκτη σχεδόν.

"Ναι! Μου έδωσε η μαμά μια τρομερή συνταγή για σουτζούκ και νομίζω έγινε μουρλια. Πήγαινε να αλλάξεις και να πλυθείς και θα σε περιμένω στη κουζίνα" η Μπαχάρ τον άφησε και εκείνος ανέβηκε στο δωμάτιο. Δεν έφταιγε σε τίποτα να πληρώσει τα νεύρα του και το ήξερε καλά.
Ο Ομέρ τον έβγαλε εκτός αυτού ενώ το γεγονός ότι τους πήρε μαζί ο ύπνος σαν τη γύρισε πίσω επειδή έσπασαν το αμάξι, του πέρασε αδιάφορο. Δε το θεώρησε ούτε δικαιολογία ούτε εξήγηση. Μπορούσε κάλλιστα να την αφήσει δίχως κουβέντες και να φύγει μα αυτός επέλεξε να μπει στο διαμέρισμα και να πιάσει και τη πάρλα άνευ λόγου και αιτίας.
Ο Γιαμάν ήξερε καλά τις δυνατότητες της Μυρσίνης σαν υπάλληλο και ακόμα και το ότι ο Ομέρ προσπάθησε να του υποδείξει τις ικανότητες της, τον εξόργισε. Πιο πολύ από όλα όμως τον εξόργισε εκείνη η ίδια και ο τρόπος της.
Η επιτακτική συμπεριφορά και ο εξαναγκασμός παραδοχής των δικών της όρων τον έβγαλαν εκτός εαυτού. Ο λόγος των αξιολογητών στην εταιρεία ήταν ίσως ένας από τους πιο σημαντικούς μετά από το λόγο του ίδιου και ήξερε καλά πως ακόμα και αν την έδιωχνε χέρι σαν το δικό της δύσκολα θα έβρισκε. Παρόλα αυτά τον ενοχλούσε απίστευτα η αποδοχή όσων ζήτησε. Η πραγματικότητα ήταν πως δεν ήξερε τι ήταν αυτό που τον ενοχλούσε πιο πολύ...μα όλα τον ενοχλούσαν. Μέχρι και η επιστροφή στο σπίτι τον ενόχλησε σήμερα. Τα μωβ στρωμένα άψογα σκεπάσματα στο κρεβάτι, η μυρωδιά, οι γωνίες που δεν είχαν ίχνος σκόνης. Κάθε άντρας θα ήταν ικανοποιημένος εις βάθος με αυτή τη τελειότητα μα εκείνος σήμερα την ένιωθε να τον πλακώνει.
Έβγαλε τα ρούχα, φόρεσε μια ανάλαφρη βερμούδα και ένα μπλουζάκι και κατέβηκε. Όντως μύριζε όμορφα το φαγητό σαν μπήκε στη κουζίνα ενώ η εικόνα της γυναίκας του με τη ποδιά ήταν κάτι ξένο στα μάτια του.
Είχε σερβίρει το φαγητό , και στεκόταν όρθια με ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι.