Το Μπλέ της Ορτανσίας

Κεφάλαιο 49°

°°Παραισθήσεις....
Οφθαλμαπάτες και όνειρα... Τι είναι αληθινό και το όχι; Τι θέλει η μοίρα και τι αποζητά; Όσα ζεις είναι πράγματι αυτά που έπρεπε να ζεις ή μήπως ζεις σε μια εικονική δική σου ουτοπία; Ίσως και να ζεις σε μια ψευδαίσθηση τελικά...
Να θυμάσαι όμως....
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται στο τέλος... Ίσως είναι η πιο έξυπνη, κλισέ πολυφορεμενη φράση... Μα είναι αληθινή...°°

Σμύρνη πέντε χρόνια πριν...

Μπήκε στην εταιρεία φορώντας μια λευκη βερμούδα και ένα μαύρο μπλουζάκι. Οι πολλές επισημότητες κάθε φορά που επισκέπτονταν τους φίλους του , έλειπαν από τον χαρακτήρα του και όλοι ήξεραν ποιος ήταν εκεί μέσα.
Περπατούσε με αέρα και ύφος γόη και όχι μόνο το έδειχνε μα ήταν κι όλας. Οι χαμηλοί τόνοι δεν ήταν το ατού του και αυτό ήταν εμφανές.

Σκαναρε τα γραφεία του κάτω ορόφου και μη βλέποντας αυτό που ήθελε , πήρε τις μεγάλες κυκλικές σκάλες για το δεύτερο.
Η εταιρεία του Μπαρίς δεν ήταν τόσο αναπτυγμένη όσο του πατέρα του μα παρόλα αυτά είχε το δικό της ιδιόμορφο στυλ. Διόροφη, εκκεντρική, φωτεινή , με πολλά χρώματα και πίνακες.

Όπως ακριβώς και στη δική του περίπτωση έτσι και εδώ τα γραφεία των αφεντικών έδρευαν στον επάνω όροφο. Μόνο που ο φίλος του ήταν ακόμα στα πρώιμα στάδια και δεν είχε αναλάβει τα ηνία. Όπως και ο ίδιος άλλωστε. Παρόλα αυτά ήταν και οι δύο, τα μικρά αφεντικά και είχαν το σεβασμό όλων.

Πέρασε το πρώτο γραφείο, το δεύτερο και στο τρίτο έκανε μια στάση και κοίταξε προς τα μέσα...

"Ψάχνετε κάτι κύριε Γιαμάν;" ότι ακριβώς έψαχνε ήταν πίσω του και εκείνος σχηματίζοντας ένα χαμόγελο ίσα με το μπόι του , γύρισε και ξεροβηξε.

"Για την ακρίβεια κάτι ψάχνω Εμινέ..."

"Όπως;" ρώτησε πονηρά κάτω από τα μουστάκια της και γέλασε τόσο πολύ που φωτίστηκε ολόκληρο το πρόσωπο της.

"Με φώναξε ο Μπαρίς να ελέγξω κάτι ακίνητα στο γραφείο... Θα με συνοδεύσεις;"

"Μα ο κύριος Μπαρίς δεν ήρθε ακόμα... Πάντοτε έρχεται αφού το ρολόι δείξει δώδεκα..."

Ο Γιαμάν δάγκωσε το κάτω χείλος του και σήκωσε το φρύδι

"Μάλλον ξεχάστηκα και ήρθα πιο νωρίς. Θα με συνοδεύσεις στο γραφείο του να τον περιμένω;" ρώτησε κοιτάζοντας τριγύρω για τυχόν αδιάκριτα βλέμματα