Το Μπλέ της Ορτανσίας

Κεφάλαιο 41°

°°Τα πάθη και τα λάθη , πληρώνονται...°°

Το γραφείο είχε αρχίσει να παίρνει ζωή όταν πάτησε το πόδι του στο λόμπι.
Ήταν νωρίς ακόμα και δεν πρόλαβαν να έρθουν όλοι οι εργαζόμενοι μα οι βασικοί ήταν στο πόστο τους για να υποδεχτούν τους άλλους.

"Καλημέρα κύριε Ισίκ!" αναφώνησε ο γραμματέας της υποδοχής

"Καλημερα Πατίτ"

"Ήρθατε νωρίτερα σήμερα. Να σας ετοιμάσω κατι; Η γραμματέας σας ακόμα δεν έφτασε"

"Αν έχεις τη καλοσυνη να μου φέρεις ένα σκέτο στο γραφείο θα σου ήμουν ευγνώμων..." είπε φεύγοντας μα σταμάτησε "Α! Και τη πρωινή εφημερίδα σε παρακαλώ!"

"Μάλιστα κύριε!"

Τον άφησε πίσω , μπήκε στο ασανσέρ και πάτησε το κουμπί του τελευταίου ορόφου. Δεν πέρασαν παρά μόνο κάποιες ώρες από τη χθεσινή μέρα και όμως όλα είχαν αλλάξει...
Εκείνος ένιωσε να αλλαζει...

Ο διάδρομος στον δικό του όροφο ήταν ακόμα σκοτεινός. Τόσο ο Ομέρ , όσο η Νασιρ και η Μυρσίνη έπιαναν δουλειά αργοτερα και φυσικά το ήξερε.
Άναψε τα φώτα, πήγε ως το γραφείο και μόλις κάθισε , εγυρε όλο το κορμί του στη καρέκλα.  Ήταν κουρασμένος. Ίσως όχι τόσο σωματικά μα ψυχικά ένιωθε κουρέλι. Έμεινε ξάγρυπνος όλη νύχτα να αναρωτιέται τι πάει λάθος με τη ζωή του και κατά πόσο κάποια πράγματα είναι ικανά να διορθωθούν...

Η πόρτα χτύπησε και δίνοντας το έναυσμα να περάσει, ο υπάλληλος της ρεσεψιόν, μπήκε με το καφέ και την εφημερίδα.

"Θα θέλατε κάτι άλλο κύριε;"

"Για την ακρίβεια ναι. Σε περίπου μισή ώρα θα φτάσει ο κύριος Οσγκιούλ. Θέλω να έρθει αμέσως επάνω και να φροντίσεις να μη μας ενοχλήσει κανένας"

"Κατανοητό και σαφές κύριε. Κάτι άλλο;"

"Όχι Πατίτ. Μπορείς να συνεχίσεις τη μέρα σου, ευχαριστώ"

Πάντοτε τον ενοχλούσε απίστευτα αυτό το 10% κι ας ήταν διαχειρισιμο από τον ίδιο. Πόσο μάλλον μετα τις τελευταίες εξελίξεις...
Έβγαλε κάθε εικόνα και σκέψη της από το κεφάλι του, πήρε την εφημερίδα , την άνοιξε και ξεκίνησε να διαβάζει στις αγοραπωλησίες όταν είδε το φως από το διπλανό γραφείο να ανάβει ξαφνικά.
Κοίταξε την ώρα και έπειτα κοίταξε το γραφείο του Ομέρ. Τα δικά του φώτα ήταν ακόμα κλειστά.
Αναρωτήθηκε πώς και δεν έφτασαν μαζί  και σηκώθηκε. Πήρε το φάκελο με τα ακίνητα της Παρασκευής που ετοίμασε η Νεσιρ όταν ήταν στη Κωνσταντινούπολη και επιλέγοντας την εσωτερική πόρτα, πλησίασε , χτύπησε και μπήκε δίχως να περιμένει απάντηση .