Κεφάλαιο 7°

1.1K 194 33
                                    

°°Δεν τον περιμένεις αλλά έρχεται ...
Δεν τον ορίζεις, μα τα αλλάζει ολα...
Είναι απρόβλεπτος... καταστροφικός... Δαιδαλώδης και ανατρεπτικός
Ποιος είναι; °°

Κωνσταντινούπολη 2020

Ένα επαναλαμβανόμενο τικ τοκ, ξέφευγε ξέφρενα από τις φλέβες των κροτάφων της και φέρνοντας τα χέρια προς το πρόσωπο, ετριψε τα μάτια της. Το μυαλό της ήταν μπερδεμένο και μια θολούρα ήταν απλωμένη παντού.
"Κατάρα!" έβρισε ξεφυσωντας δυνατα και απλώνοντας το χέρι στο κομοδίνο, έπιασε το ρολόι. Έδειχνε μία το μεσημέρι μα το δωμάτιο ήταν θεοσκοτεινο.
"Πως διάβολο έφτασα πίσω;" αναρωτήθηκε και ανάβοντας το φωτιστικό του κομοδίνου είδε ένα σημείωμα πλάι της.

"Never give your key's to stranger's..." (Μη δίνεις ποτέ τα κλειδιά σου σε ξένους)

Η καρδια της έχασε αμέσως ένα χτύπο και πάνω στο πανικό της πήγε να σηκωθεί και σωριάστηκε στο πάτωμα.

"Τη τρέλα μου μέσα!" αναφώνησε ενώ την ίδια στιγμή, βουηξε όλο το κεφάλι της. "Καλά να πάθεις..." ψέλλισε σαν της ήρθε η εικόνα με τη Σοφία να κρατάει το τρίτο κρασί στα χέρια. Ήταν η μόνη που τριγύριζε στο μυαλό της και από εκεί και έπειτα, δε θυμόταν τίποτα.
Σύρθηκε με τα γόνατα ως το μπάνιο και έφτασε ως το νιπτήρα σκαρφαλώνοντας σχεδόν τη μαρμάρινη βάση. "Πως είμαι έτσι θεέ μου..." το μακιγιάζ της είχε χαλάσει εντελώς. Η μάσκαρα είχε βάψει τα μάτια της μαύρα και αντιλήφθηκε πως ήταν ακόμα με τα χθεσινά ρούχα.
Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της και αρπάζοντας μια πετσέτα βγήκε ψάχνοντας τη τσάντα της η οποία ήταν τοποθετημένη πάνω στη πολυθρόνα.
"Τουλάχιστον δεν με έκλεψαν.." είπε σαν την άνοιξε και είδε μέσα το πορτοφόλι και το κινητό "Έξι αναπάντητες;!" απόρησε και ανοίγοντας το κινητό είδε τρεις από τη Σοφία, δύο από το Σωτήρη και μια από τη μάνα της.
Πάτησε τον αριθμό της Σοφίας δίχως δεύτερη σκέψη και ξάπλωσε στη πολυθρόνα περιμένοντας

"Που είσαι επιτέλους;!" Ακούστηκε δυνατά η φωνή της σαν απάντησε αμέσως

"Καταρχήν μη φωνάζεις σε παρακαλώ..."

"Έχουμε ραντεβού σε μια ώρα στη μοδίστρα! Σε παίρνω εδώ και μισή ώρα!"

"Πως έφτασα στο ξενοδοχείο;"

"Άστα αυτά τώρα! Σήκω να ετοιμαστείς και να γίνεις άνθρωπος!'

"Σοφία κάτι ρώτησα! Ξύπνησα ανάθεμα με ένα σημείωμα πλάι μου και..." Η Μυρσίνη έκανε μια παύση και άνοιξε διάπλατα τα μάτια της "Ζαμάν..." ψέλλισε αθέμιτα

Το Μπλέ της ΟρτανσίαςOnde histórias criam vida. Descubra agora