Το Μπλέ της Ορτανσίας

Κεφάλαιο 22°

°°Κι όμως .... Οι άνθρωποι καμία φορα ξεφεύγουν από τα ορια... Κάθε ένας έχει το δικό του μετρο... Ποιος και τι θα το αναγκάσει να υπερβεί το όριο , αυτό θα εξαρτηθεί μα το αποτέλεσμα θα είναι το ιδιο.... Χαος...°°

Ο Σωτήρης καθόταν στις καρέκλες αναμονής σαν κατέβηκε κάτω και ο Ομέρ έλειπε. Η Μυρσίνη είχε ήδη πάρει τα πράγματα της και μόλις την είδε να πλησιάζει σηκώθηκε περιχαρής.

"Ελπίζω να του εξηγησες πως η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη!" ήταν η πρώτη του κουβέντα η οποία έριξε ένα ακόμα λιθαράκι στο μετρητή της ψυχραιμίας της.

"Πάμε να φύγουμε και θα τα πούμε εκτός κτηρίου!" Η Μυρσίνη έδειχνε εκνευρισμένη και όχι απλά το έδειχνε μα ήταν και πολύ.

"Πες μου ότι δε πήρες το μέρος μου! Ούτε βλέμμα δε μου έριξε! Είναι αυτή συμπεριφορά επαγγελματία προς το προσωπικό του;" συνέχισε καθώς έβγαιναν προς τα έξω μα εκείνη έμεινε σιωπηλή και άρχισε να περπατάει προς το εξωτερικό πάρκινγκ. "Πολιτισμός σου λέει μετά! Αλλά μόνο μόστρα τα κοστούμια τους κάνουν και τα ακριβά γυαλιά!"

"Σωτήρη αρκετά!" Κραυγασε εν τέλει δυνατά σταματώντας μπροστά στο αμάξι. "Καλά δε ντράπηκες καθόλου;"

"Εγώ να ντραπω;"

"Όχι εγώ! Καταρχάς πως ήρθες; Η δουλειά σου; Ούτε μπήκες στο κόπο να με ενημερώσεις!"

"Ήθελα να σου κανω έκπληξη! Τόσο κακό είναι και αυτό; Και γιατί μου φωνάζεις;"

"Θα φωνάζω όσο θέλω! Ξεφτίλα γίναμε!"

"Ξεφτίλα επειδή σε επισκέφθηκε ο μέλλοντας σύζυγος σου; Μπράβο ρε Μυρσίνη!"

"Σωτήρη; Παίζεις με τα νεύρα μου αυτή τη στιγμή και δε το έχω σε πολύ να εκραγω!" Η Μυρσίνη μπήκε στο αυτοκίνητο και εκείνος βάζοντας τη βαλίτσα στο πίσω κάθισμα, κάθισε πλάι της. "Εξήγησε μου τώρα αμέσως τι απέγινε η δουλειά σου!" ζήτησε να μάθει χωρίς καθυστέρηση

"Την άφησα! Τι ήθελες να κάνω δηλαδή; Να γίνομαι δούλος του καθενός; Έχω και μια τιμή!"

"Τιμή; Τιμή;!" επανέλαβε χτυπώντας νευρικά τα χέρια της στο τιμόνι "Έχουμε ένα δάνειο να πληρώσουμε και εσύ τα παράτησες όλα και ήρθες εδώ χωρίς καν να με ρωτήσεις αν υπάρχει ακόμα η θέση!"

"Φυσικά και υπάρχει! Τα κανόνισα όλα με το φιλαράκι μου τον Ομέρ όσο περίμενα στο λόμπι!"

"ΒΓΑΛΕ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ!" εκρωξε αφού πλέον δεν άντεχε λεπτό "Δεν υπάρχει δουλειά! Το κατάλαβες; Το ίδιο το αφεντικό μου είπε πως δεν υπάρχει η θέση!"