Το Μπλέ της Ορτανσίας

Κεφάλαιο 4°

°°Οταν οι μοίρες υφαίνουν στον αργαλειό τις ζωές μας, γελάνε ξέροντας το τέλος μας...°°

Σμύρνη, έτος 1920

"Πιο δυνατά Ορτανσία!" φώναξε η Ελευθερία

"Πόνεσαν τα χέρια μου βρε μαμά!" παραπονέθηκε μα ξεφυσησε και συνέχισε. Είχαν στήσει ολόκληρη παραγωγή στην αυλή ενώ όλος ο μαχαλάς μύριζε ξινογαλα. Τρεις σκάφες παραταγμένες γεμάτες με το πηγμα όπως το αποκαλούσαν και ήταν το γάλα το οποίο είχε πήξει από τις προηγούμενες μερες μαζί με το σιμιγδάλι , και δύο τεράστια καθαρά σεντόνια. Αυτά ήταν όλα όσα χρειάζονταν και πάντα κάτω υπό τις οδηγίες της Ελευθερίας η Ορτανσία, έφτιαχνε το περίφημο τραχανά τους.
Πήρε το κόσκινο, έπιασε ένα από τα απλωμένα στον ήλιο κομμάτια και ξεκίνησε να το τρίβει. Η οικογένεια της έφτιαχνε το καλύτερο ξινό τραχανά για όλους. Μόλις τελείωνε ο Αύγουστος είχαν τενεκέδες ολόκληρους για να μοιράσουν στους συγγενείς και η Ελευθερία το 'χε καμάρι της.

"Θα δώσουμε και ένα τενεκέ στους Κούρτιδες!" αναφώνησε φέρνοντας μαζί της από τη κουζίνα μια νταμιτζανα νερό

"Χέρια δεν έχουν καλέ μαμά;!" απόρησε ενοχλημένη η Ορτανσία και το βλέμμα της Ελευθερίας έσκασε αμέσως πάνω της. Ήταν τόσο έντονο που ένιωσε σαν να έπαιρνε κομμάτια της ψυχής της.

"Ξέρεις πολύ καλά πως η μάνα του Νικόλα έχει πεθάνει! Ποιος θα τους φτιάξει τραχανά;"

"Και τι είμαστε εμείς;" συνέχισε απτόητη

"Κάποια στιγμή θα δεις πόσο καλό παιδί είναι ο Νικόλας και θα συμπεθεριασουμε!"

"Αυτό να το βγάλεις από το μυαλό σου μάνα!" η Ορτανσία παράτησε το πηγμα στο κόσκινο και σηκώθηκε σκουπίζοντας τα χέρια στη πόδια της.

"Κάτσε κάτω!'

"Όχι! Να κάτσεις εσύ και να φτιάξεις όσους τενεκέδες θέλεις! Φώναξε και τη θεία τη Μαριώ, τη ξαδέρφη την Ασπασία και όσους θες! Εγώ δε θα σκάσω τα χεράκια μου για να κάθομαι να σε ακούω να λες τέτοια!"

"Ορτανσία!" Φώναξε δυνατά και αμέσως πέντε έξι κεφάλια πετάχτηκαν από τα γύρω σπίτια

"Μη φωνάζεις! Έχουμε γίνει θεαμα!"

"Ας κοιτάξουν αυτές τα χάλια τους!"

Η Ορτανσία αναστεναξε. Ώρες ώρες η μάνα της δεν έπαιρνε από λόγια ενώ το γεγονός πως ήθελε να της φορτώσει το Νικόλα, την εκνεύριζε. Τους ειχε ξεκαθαρίσει άπειρες φορές πως δεν είχε βλέψεις για πάντρεμα σε τέτοια ηλικία μα η μάνα της ολοένα και της πετούσε πως εκείνη στα δεκαεννιά είχε ήδη την Ορτανσία. Το πρόβλημα όμως ήταν πως εκείνη, δεν ήταν αρνητική με την ιδέα του γάμου γιατί πολύ απλά τον αγαπούσε τον πατέρα της σε αντίθεση με την Ορτανσία που θέλησε να της επιβάλει το γαμπρό.