တစ္ခါတစ္ရံမွာ က်ဳပ္မဟုတ္တဲ့ တျခားတစ္ေယာက္ကို..
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ျပံဳးျပႏိုင္တဲ့ခင္ဗ်ား မ်က္ဝန္းေတြ က..
က်ဳပ္ကိုေတာ့ တစ္ျခားကမၻာက လူတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ၾကည့္ေနတတ္တယ္..
က်ဳပ္ျမင္ေနရတယ္ ဖြင့္ၾကည့္လို႔မရတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေတြးေတြထဲမွာ က်ဳပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အစိုင္အခဲေတြကို..
.... .... .... .... .... .... .... .... .... .... .... ....
"အား!!! ပတ္ဂ်ီမင္း ျပန္လာခဲ့စမ္း"
ေအာင္ျမင္ခန္႔ျငားတဲ့အိမ္ႀကီး႐ွင္ရဲ႕ ေအာ္သံႀကီးက တစ္အိမ္လံုး ဟိန္းထြက္ကာ ကာရံထားသည့္မွန္မ်ားပင္ အသံလိႈင္းေၾကာင့္ ေပါက္ကြဲထြက္ ေတာ့မတတ္
"မလာဘူး "
"ခင္ဗ်ား ေျပာေနတုန္းလာေနာ္"
မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာက နီရဲလို႔ေနကာ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးတို႔က ခပ္စူစူ ျဖစ္လို႔ေနပံုမွာ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ အခါတိုင္းစိတ္တိုစိတ္ဆိုးပံုေတြႏွင့္မတူ ျခားနားလို႔ေနသည္။လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက Jeon ကို ျပန္ေတြ႔လိုက္ရသလိုပါပဲ
"ေဆးခန္းဆီျပန္ေတာ့မွာ သခင္ေလးလဲသက္သာေနၿပီမလို႔"
"ေဆးခန္းက အေရးႀကီးတာလား ေယာက်္ားက အေရးႀကီးတာလား"
"ေသခ်ာေပါက္ ေဆးခန္းပါ"
"ဘာ!!!!!အဲအိမ္ကိုၿဖိဳခ် ပစ္မွာ က်ဳပ္လက္ကိုလဲ ခင္ဗ်ားကိုက္ေသးတယ္ဒဏ္ရာေတြဒီေလာက္မ်ားေနတာကို က်ဳပ္ကအေရးမႀကီးဘူးတဲ့ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုဆရာဝန္လဲ"
သခင္ေလးက သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚမွ နီရဲေနတဲ့ သြားရာ အကြင္းလိုက္ကိုေထာင္ျပေနသည္။
မေက်နပ္ခ်က္ေတြႏွင့္အတူ အျပည့္အဝပံုခ်အေၾကာင္းျပေနသည္က နယ္ေျမအားလံုးရဲ႕ သခင္ျဖစ္တဲ့ သူ႔အဖို႔စိတ္ထဲေတာင္ မ႐ွိတဲ့ ဒဏ္ရာ အေသးအမႊားေတြ ..ဘာျဖစ္ျဖစ္အဲဒီလူ သူ႔အနားမွာ ေနမွကိုျဖစ္မည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ သူမသိဘူး အခ်ိန္ကုန္ခံစဥ္းစားေနမွာလဲမဟုတ္ဘူး
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္မွ ျဖစ္မယ္ ဒီေန႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို လာမယ့္လူနာေတြ႐ွိတယ္"
YOU ARE READING
ေမာင့္ ေယာက်ာ္း(မောင့် ယောက်ျား)
FanfictionJk- က်ဳပ္က ဒူးမေထာက္တတ္ဘူး အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္အတြက္ဆို ပိုဆိုးေသး Jm- အခ်စ္က ငါ့အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးတယ္ Jk- က်ဳပ္က အရာအားလံုးရဲ႕ အထက္မွာ ေနရတာႀကိဳက္တယ္ Jm-ငါက အရာအားလံုးနဲ႔ လိုက္ေလ်ွာညီေထြ ေနရတာသေဘာက်တယ္ Jk-က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကိုမခ်စ္ဘူး Jm- ေလလံုးထြားလိုက...
