ေမာင့္ရဲ႕ ပါးတစ္ဖက္ကို ႐ိုက္လိုက္ျခင္းက ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားကို အသြားထက္ထက္ ဓားတစ္လက္နဲ႔ ထိုးဆြ ခံရျခင္းနဲ႔ ညီမ်ွတယ္ ေမာင္..
ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ လူဆိုးေလး ပါစပ္က ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုတန္ဖိုးမဲ့ စကားေတြဆိုတိုင္း သံသယာအဆံုးထိ အ႐ိုစြဲေအာင္ ႏွလံုးသားနဲ႔ခ်ိန္ထိုးအနာခံ ၿပီး ႐ိုက္ေနျဖစ္ဦးမယ္ထင္ရဲ႕
.... .... .... .... .... .... .... .... .... .... .....
ဓာတ္ပံုေဟာင္းတစ္ခု.. ျမင္လိုက္ရတိုင္းဒဏ္ရာေဟာင္းေတြ ကို အမွတ္ရႏိုင္တဲ့အထိ ျပင္း႐ွတဲ့ တစ္သက္မေမ့ႏိုင္စရာ အမွတ္အသားေတြနဲ႔
တစ္ခါျမင္ ရေလ တစ္ခါနာရေလ ဒဏ္ရာေတြက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အတိုင္း
အခုေတာ့ ျပံဳးႏိုင္ခဲ့ၿပီထင္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာျခင္းေတာ့မဟုတ္ခဲ့
ေမာင္က နာက်င္ရင္လည္း ခပ္ေဆြးေဆြးေလး ျပံဳးတတ္ေသးတာ
လြန္႔လြန္႔ကေလး နွုတ္ခမ္းပါးပါးေလးက တစ္ခ်က္ ေကာ့တက္သြားကာ စကၠန္႔ဝက္အတြင္း ေျပေလ်ာ့သြားျပန္တယ္
ဓာတ္ပံုကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာလြဲလိုက္တာမို႔
"အမွတ္တရ ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိတယ္နဲ႔ တူတယ္ ဘာျဖစ္လို႔ သိမ္းမထားတာလဲ"
"႐ွိတာေပါ့ ေသရာပါမယ့္ အမွတ္တရႀကီးႀကီးေတြ "
"ဒါဆိုလဲ သိမ္းထားေလ"
ဓာတ္ပံုကမ္းေပးလာတဲ့ လက္ေသးေသးေလးေတြက အနည္းငယ္ ပြန္းပဲ့ရာတခ်ိဳ႕နဲ႔
ေမာင္က လက္ေကာက္ဝတ္ ျဖဴျဖဴေလးကို အသာအယာဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
"သိမ္းထားေပးပါ ေမာင္ ဆရာ့ကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ ရဲေသးဘူး"
နားမလည္ ..တကယ့္ကိုနားမလည္တာပါ နားမလည္ေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕တခ်ိ့ေသာအေၾကာင္းရာေတြသည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနၿပီး အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာ ေနလိုက္တာအေကာင္းဆံုး
အရာအားလံုး သည္ သန္႔သန္႔႐ွင္း႐ွင္း သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ေလး႐ွိသြားၿပီမို႔ သိပ္အထူးအေထြလုပ္စရာ မ႐ွိေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား ပါမလာတဲ့ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို ေနရာ ခ်လ်ွက္ မီးဖို ရန္ျပင္ဆင္မည္အျပဳ
YOU ARE READING
ေမာင့္ ေယာက်ာ္း(မောင့် ယောက်ျား)
FanfictionJk- က်ဳပ္က ဒူးမေထာက္တတ္ဘူး အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္အတြက္ဆို ပိုဆိုးေသး Jm- အခ်စ္က ငါ့အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးတယ္ Jk- က်ဳပ္က အရာအားလံုးရဲ႕ အထက္မွာ ေနရတာႀကိဳက္တယ္ Jm-ငါက အရာအားလံုးနဲ႔ လိုက္ေလ်ွာညီေထြ ေနရတာသေဘာက်တယ္ Jk-က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကိုမခ်စ္ဘူး Jm- ေလလံုးထြားလိုက...
