"ဆရာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာေျပာမလို႔လဲ"
"အခုခ်ိန္ကစၿပီး ငါမင္းကိုေျပာမယ့္စကားေတြကို ေသသည္အထိ မွတ္ထားေပး"
ဆရာက သူ႔လည္ပင္းမွဆြဲႀကိဳးကို Jeon လည္တိုင္ထက္သို႔ ေျပာင္းလဲဆြဲေပးလာခဲ့သည္။
ထိုေန႔က ဆရာေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ Jeon မ်က္ႏွာေပၚမွာ အရိပ္မ်ိဳးစံုတို႔ ျဖတ္ေျပးေနခဲ့ၾကသည္။ ဆရာ့ မ်က္ဝန္းေတြ ကေတာ့ ေျပာင္းလဲျခင္းမ႐ွိတဲ့ ေရေသလိုပါပဲ
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ပင္ သူေျပာခ်င္တဲ့အရာကိုေအးေအးေဆးေဆးေျပာေနႏိုင္ေသာ္လည္း မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနတာက Jeon
"ကြၽန္ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္ဆရာ"
အရာရာမွာ သိပ္တက္ႂကြ လြန္းၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ျပည့္ဝေနတဲ့ ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႕ ပထမဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒြိဟျဖစ္ေနျခင္းပါပဲ
"မင္းက ပိုင္႐ွင္ပါေကာင္ေလး ငါက ဆိုင္ရံုပဲဆိုင္ၿပီး မပိုင္ေတာ့တဲ့သူ မင္းလုပ္ႏိုင္ပါတယ္ "
သူအသက္႐ွဴဖို႔ေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့ ေနမိသည္အထိ
ဆရာကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ မဟုတ္ဘူး အသက္မ႐ွဴ ႏိုင္ေတာ့တာ
ႀကိဳတင္ေတြးထားမိေပမယ့္ သိလိုက္ရေတာ့လည္း ခံစားခ်က္က ဆိုးဝါးေနလိုက္တာ
"သူ႔ကို မေတြ႔ခ်င္ဘူးလား သူ႔ဆီကို ကြၽန္ေတာ္ ေခၚသြားေပးမယ္
ဆရာ့ကို ကြၽန္ေတာ္ ကာကြယ္ေပးမွာ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့ ပါဆရာ"
ဆရာ့ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ Jeon ပံုစံက အနည္းငယ္ကေယာင္ကတန္းျဖစ္ေနခဲ့သည္။သူမဟုတ္ခဲ့သလိုပါပဲ...တံုးတိုက္တိုက္ က်ားကိုက္ကိုက္ Jeon ဟုတ္မေနခဲ့
"မင္း ငါ့ကို ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ကာကြယ္ေပးမွာလဲေကာင္ေလး"
"...."
"ဒီေနရာက အသက္ေတြ ဘဝေတြ ကမင္းအေပၚမွာ မူတည္ ေနတယ္ ဆိုတာ သိလား
႐ူးလို႔ရတယ္ေကာင္ေလး မိုက္မဲလို႔ေတာ့မရဘူး
ဒါေတြက ေနာင္ႏွစ္ေတြၾကာလာတဲ့ အခါ မင္းအတြက္ အေသးအမႊားေတြ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္
မင္းကိုေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတယ္ ေကာင္ေလး
ဒုကၡ တြင္းထဲမွာ မင္းေဝးေဝးေျပးၾကည့္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ မင္းနားက Jung hoseok က သက္ေသခံေနတယ္"
YOU ARE READING
ေမာင့္ ေယာက်ာ္း(မောင့် ယောက်ျား)
FanfictionJk- က်ဳပ္က ဒူးမေထာက္တတ္ဘူး အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္အတြက္ဆို ပိုဆိုးေသး Jm- အခ်စ္က ငါ့အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးတယ္ Jk- က်ဳပ္က အရာအားလံုးရဲ႕ အထက္မွာ ေနရတာႀကိဳက္တယ္ Jm-ငါက အရာအားလံုးနဲ႔ လိုက္ေလ်ွာညီေထြ ေနရတာသေဘာက်တယ္ Jk-က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကိုမခ်စ္ဘူး Jm- ေလလံုးထြားလိုက...
