မ်က္ဝန္းေတြဖြင့္မလာေသးေသာ္လည္း အသိစိတ္ ကပ္ သည္ႏွင့္ ေဘးဘက္ဆီသို႔ လက္ေတြက အလိုလိုစမ္းမိလ်ွက္သား
ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႔ ေတြက ေမာင့္ရင္ကိုေတာ့ အခုလို ေအးခ်မ္းေနတဲ့ ေဆာင္းညႀကီးမွာေတာင္ ပူေလာင္ရလြန္းေနသည္။
မ်က္ဝန္းေတြ ပြင့္လာသည္ႏွင့္ စားပြဲ ထက္မွ နာရီ ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိသည္။
ည ႏွစ္နာရီ။
သူတို႔ညေနေျခာက္နာရီကတည္းက အခန္းျပင္ မထြက္ၾကေတာ့တာ
ညစာပင္ မစားျဖစ္ခဲ့ၾက
Jeon Jimin က တစ္ခုခုစားဖိုဆင္းသြားခဲ့ျခင္းေပလား
အိပ္ယာမွ ထကာ ဗလာက်င္း ေနတဲ့ ခဏကိုယ္အား သူ႔ရဲ႕ Pajamas ေတြကို လ်ွင္လ်ွင္ ျမန္ျမန္ ဖ႐ိုဖရဲ ဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီ းအေႏြးထည္ long coat ကိုပါ တစ္ဆက္တည္း ဝတ္ဆင္လိုက္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။
ေအာက္ထပ္ ထမင္းစားခန္း အက်ယ္ႀကီးက တိတ္ဆိတ္စြာ ဆည္းႀကိဳေနခ်ိန္တြင္ ေမာင္ အလိုမက်ေတာ့
Jeon Jimin ဘာေတြ ေမာင္မသိေအာင္ လုပ္ေနျပန္ခဲ့တာလဲ
ေမာင္ စံအိမ္ႀကီးထဲမွ ထြက္ကာ ေတာင္ေစာင္းေပၚက အိမ္ကေလးဆီသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။
အိမ္ကေလး၏ ေအာက္ထပ္OPD အခန္းထဲမွ အလင္းေရာင္ပ်ပ်ေလးက ကာရံထားသည့္ လိုက္ကာ စေတြကို ေဖာက္ထြက္လို႔ မွိန္မွိန္ေလး
အိမ္ကေလးဆီသို့ သြားသည့္ လမ္းေလးကို ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ျမင္ရဖို႔ ေမာင္စိတ္မကူးမိ
ေမာင္က အေမွာင္ညနက္နက္ေတြကို သိပ္ႀကိဳက္သူ
မဟူရာ ထေနတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းက ေမာင့္ရဲ႕အဆံုးအစမရွိ အေတာက္ပဆံုးေသာအခ်ိန္ေတြ
တစ္ျခံလံုး စံအိမ္ႀကီးအပါအဝင္ ပတ္ပတ္လည္ အားလံုးကို ေမာင္သာအလို႐ွိပါက ေန႔ဘက္ႏွင့္မျခားနားေအာင္ ေစစားႏိုင္ပါသည္။
အလင္းေရာင္ျပန္မႈေတြကိုေမာင္မႀကိဳက္
ေမာင္သိပ္ႀကိဳက္သည့္ ၾကယ္ေလးေတြကို ညေကာင္းကင္ယံမွာ မျမင္ရမွာကို ေမာင္မႀကိဳက္
ဘယ္ေလာက္ ပင္ ညနက္ပါေစ
ေမာင့္ နားႏွင့္ မ်က္စိေတြက အေမွာင္ထုထဲ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္လုပ္သည္။
YOU ARE READING
ေမာင့္ ေယာက်ာ္း(မောင့် ယောက်ျား)
FanfictionJk- က်ဳပ္က ဒူးမေထာက္တတ္ဘူး အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္အတြက္ဆို ပိုဆိုးေသး Jm- အခ်စ္က ငါ့အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးတယ္ Jk- က်ဳပ္က အရာအားလံုးရဲ႕ အထက္မွာ ေနရတာႀကိဳက္တယ္ Jm-ငါက အရာအားလံုးနဲ႔ လိုက္ေလ်ွာညီေထြ ေနရတာသေဘာက်တယ္ Jk-က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကိုမခ်စ္ဘူး Jm- ေလလံုးထြားလိုက...
