16 | Sözlerin Ağırlığı

16.9K 1.4K 2.2K
                                    

Hellö! Nasılsınız?

Yıldızı parlatmayı ve satır aralarına yorumlarınızı bırakmayı unutmayın

Yıldızı parlatmayı ve satır aralarına yorumlarınızı bırakmayı unutmayın♡

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kunter, Mirza ve Giray.

Görsel, İnstagram | 17veyl hesabına ait

Görsel, İnstagram | 17veyl hesabına ait♡

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Yekta ve Devin

Görsel, İnstagram | grihanimveyl hesabına ait

VEYL

BÖLÜM 16

SÖZLERİN AĞIRLIĞI

İlk sokağı geçtim, ikincisine girdim. Ev, sokağın sonundaydı ve sokakta tek tük insan vardı. Hepsini es geçtim ve hızla apartmana girdim. Merdivenleri ikişer ikişer çıktım, üçerli çıkmak isterdim ama o kadar uzun değildim.

Kapının önüne geldiğimde parmak boğumlarım tahta kapıya hızla çarpmaya başladı. Öyle hızlı ve sert çalıyordum ki içeridekilerin beni duymaması imkansızdı.

Sadece saniyeler sonra kapı bir hışımla aralandığında kendimi içeri attım. Kapıyı Rüzgar açmıştı, hemen ona açıklama yapmaya başladım.

"İki sokak ötede, iki yaralı var. Çok acil doktor bulmam gerek, telefondan öncüleri arayacağım ve doktor göndermelerini isteyeceğim. Yardım edin, onları güvenli bir yere taşıyalım."

Rüzgar, bana bir cevap vermek ister gibi dudaklarını araladığında salonun içine doğru dönmüştüm. Tam telefonun nerede olduğunu soracaktım ki kelimelerim boğazıma dizildi.

"Asil?"

Karşımda, Devin'in hemen yanında duran Asil'i gördüğümde kaskatı kesildim, aklım darmaduman oldu.

"Devrim." Sesi dümdüzdü, soğuk. Bana kırgın ya da kızgın olduğunu ses tonuyla bile belli ediyordu.

"Senin burada ne işin var?" Devin'e döndüm ve elimle Asil'i gösterdim. "Sizin bir arada ne işiniz var?"

VEYL: KÖTÜLERİN ŞEHRİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin