Sadece kötülerin var olduğu bir şehirde hayatta kalabilir misin?
Yekta kendini bir cesedin başında, elleri kanlı bir halde bulduğunda kötülük onun yakalarına yapışmıştı. Bir katil iyi insanların arasında yaşamını sürdürüp onların hayat kalitesini ma...
Bölüm iki hafta geç geldi ama neden diye bir sorun...
Bu bölümü, ikinci kitap finalini çok güzel planlamıştım. Kunter'den güzel sahneler okuyacaktınız ve hatta bu bölümün yarısını ondan okuyacaktınız ama olmadı. Kunter'de takıldım kaldım yine, asla bana istediğim şeyleri yazdırmadı. Öfkeli olduğunu biliyordum ama öfkesini bile yansıtmadı. Tam bir şerefsiz sajdhgsdgajs
Şimdi diyeceksiniz direksiyonu sen tutuyorsun diye ama vallahi öyle olmuyor. Bir süre sonra gerçekten karakterler yaşıyor siz yazıyorsunuz. Bu yüzden epey zorlandım bu bölümü yazmakta. Yekta'nın da beni çok zorladığı yerler vardı...
Öyle böyle bölüm bitti, uzun da oldu. Muhtemelen bir sonraki bölüm ikinci kitap finali olacak. Eğer olmazsa da bir sonraki bölüm net olarak ikinci kitap finali haberiniz olsun.
Yıldızı parlatmayı ve satır aralarını yorumlarınızla doldurmayı unutmayın. Yorum beğenme özelliği gelmiş. Bu bölümdeki bütün yorumları beğenmek için burada olacağım ihihihi
İyi okumalar papatyalarım
VEYL
KÖTÜLERİN ŞEHRİ
BÖLÜM 33
KAÇ YA DA KURTAR
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Benim daha değerli olduğumu biliyorsun." diye mırıldandı Amber. Atakan gideli saatler olmuştu ve Amber saatlerdir bana kendisinin değerli olduğunu dile getiriyordu.
Onun benden değerli olduğunu biliyordum.
"Eğer bu adam ciddiyse öleceksin."
Biliyorum.
"Kaçarın yok, yanında seni de götürmeye epey kararlı."
Farkındayım.
"Kıvanç çok üzülecek." dediğinde gözlerimi ona çevirmiştim. Kardeşine değer verdiğini gözlerinde görmek istiyordum. En azından bu benim için son ise bunu bilmeliydim.
"Ona değer veriyorsun değil mi?" diye sordum, merakla. "Nefretin... Bu kadarı rol değil mi?"
"Tabii ki de aptal." diye homurdandığında ona gözlerimi devirip kafamı duvara yasladım. Bir daha bana aptal diyecek olursa sarı saçlarını yolacaktım ve kardeşi bu konuda epey deneyimliydi.
"Buradan hangimiz çıkarız bilmiyorum ama kurtulanın ona destek olması gerekecek."
"Ona destek olacağım." dedi, gayet içten bir şekilde. "Onu affedemem ama senin arkandan ağlarsa kafasını omzuma yaslarım."
