Sadece kötülerin var olduğu bir şehirde hayatta kalabilir misin?
Yekta kendini bir cesedin başında, elleri kanlı bir halde bulduğunda kötülük onun yakalarına yapışmıştı. Bir katil iyi insanların arasında yaşamını sürdürüp onların hayat kalitesini ma...
Hellö! Nasılsınız benim kötülerin şehrinin müdavimleri🖤
Çok mutluyum ve inanın bana bu bölüm en büyük sebeplerinden biri auhdasujsfads
Yorumlarınızı çok merak ediyorum. Satır aralarında olacağım, her yorumunuzu takip etmem gereken bir bölüm bu ehehehe
Bölümü okumadan önce de bir minik bir haber vereyim. Biliyorsunuz 17 Numara kitap oldu ve şu anda ön satışta. Ön satış 14 nisanda bitecek ve normal satışa geçecek. tamadres.com'da ön siparişe özel alacağınız 17 Numara'lar imzalı olacaklar. Diğer sitelerde de varız ama imzalı seçeneği sadece tamadres.com'da. Haberiniz olsun, duymayan bilsin diye buraya da bu haberi bırakıyorum🎉
İyi okumalar✨
VEYL
KÖTÜLERİN ŞEHRİ
42
DENİZ KIZI
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kıvanç Sidar olmak yalnız olmak demekti.
Kıvanç Sidar olmak sevgiye muhtaç olmak demekti.
Kıvanç Sidar olmak bazen Kunter olup kötülük yapmak demekti.
Kıvanç Sidar olmak sevilmediğini düşündüğün zaman kafana silah dayamak demekti.
Kıvanç Sidar olmak birçok şeydi ama ölüm demek değildi. Ölüm bana yakışırdı ama ona yakışmazdı. Onu bir kere öldürmek istedim ama bu en güzel başarısızlığım oldu. Çünkü eğer onu o gece öfkemle yakıp öldürmüş olsaydım şu an ben de yaşıyor olmazdım.
Kafam öyle karışıktı ki onun yaptıklarına sadece mantığımı kullanarak tepki veremeyecek durumdaydım. Bütün yaşadıklarımız, bütün hislerim içimde bir kaos halindeydi. Birini kuyruğundan yakalasam diğeri elimde kalıyordu.
Bildiğim iki şey vardı. Biri onu çok sevdiğim diğeri ise onu asla affedemeyeceğim.
Ona uzandım ve elimi silahı tutan elinin üstüne yerleştirdim. Gözlerimin içine bakarken yaralanıyor gibi hissediyordum. Her bakışı bende derin bir yara bırakacak kadar acı doluydu ve bu yaraların bir tedavisi yoktu.
Teni sıcacıktı ve onun bu sıcaklığını deli gibi özlüyordum. Ben de ona sarılmak, onu öpmek, onunla olmak istiyordum ama bu öylece yapılabilecek bir şey değildi. Hisler değildi hüküm süren, yaşanmışlıklardı.
Yaşadıklarımızı kimse geri alamazdı ve bu yaşanmışlıklar bütün umutların katili olmaya yeter de artardı.
"Ne ben sana kurduğum ölümcül cümleleri geri alabilirim ne de sen bana yaptıklarını." Sertçe yutkunarak kafasını çok hafif iki yana sallayarak söylediklerimi inkar etmeye çalıştı. "Sen beni kötülerin şehrine düşürdüğünde ayrıldı yollarımız ve hiç ortak bir yola çıkmadık, sadece çıktığımızı sandık."
