İçimdeki Canavar (TAMAMLANDI)

43. Bölüm

Yavaşça uyanmıştım.

Çok güzel kocaman bir yatakta yatıyordum.

Kalkmayı deneyince karnıma ağrı saplanmıştı.

"Ah!"

Üzerimdeki çarşafı çekip karnıma baktım.

Beyaz bir gecelik vardı üzerimde.

Eteğimi kaldırıp karnıma baktım. Karnım bandajla sarılı haldeydi.

Vurulduğumu hatırlıyorum.

Oysa bu işe karışmak istememiştim. O soylu genç ben olmasam bile hallederdi onları, ama yine kazaya kurban gittim. Şansım hiç iyi değil!

Ah! hayır!

Çantam orda kaldı.

Şimdi ne yapacağım düşman krallıktayım ve benim karşı krallıktan olduğumu öğrenirlerse bana zarar vermezler mi?

Kitaptan hatırladığım şey burası Ollric krallığıydı ve Veliaht Prens dallaması Ollric krallığının Kral ve kraliçesini öldürmüştü. Kral olarak başa tek oğulları Sör Damian geçmişti.

Kitabın sonlarına doğru savaş olacaktı ve Damian öldürülecekti. Veliaht Prens bu istila ettiği krallığı Sophia canavarına armağan edecekti.

Ne korkunç cani varlıklar!

Şimdi benim Veliaht Prensin nişanlısı olduğumu öğrenirlerse, burada ki ölümden de kaçamam!

Acil hareket edip gizlice sıvışmalıyım ve ormandaki bavulumu alıp gitmeliyim.

Yavaşça karnımı tutup ayağa doğruldum.

Karnım acıyordu ama hareket edebilirdim.

Kapıya doğru ilerleyip, kapıyı açtım.

Karşımda hizmetçiler ve yaşlı doktorlar belirdi.

İrkilip geri çekildim.

"Ah! madam uyanmışsınız!"

Yaşlı doktorlar beni yatağa götürdü.

"Lütfen kalkmamalısınız. Henüz yaranız iyileşmedi, tekrar kanayabilir. Lütfen uzanın."

Beni zorla yatağa yatırdılar.

"Lütfen bırakın beni gideyim."

"Madam, olmaz. Kral sizin uyanmanızı bekledi. Daha isminizi bile öğrenemedik neden gitmek istiyorsunuz? Kral cömerttir sizi onurlandıracaktır."

Eyvah! ismimi söyleyemem. Ne yapmalıyım? hafıza mı kaybetmişim gibi mi yapsam? evet! evet, hafızamı kaybetmiş gibi yapacağım.

"Ben ismimi hatırlamıyorum."

Hepsi şaşkınlığın azizliğine uğramıştı.

"Madam, gerçekten kim olduğunuzu bilmiyor musunuz?"

"Şey... hayır. Nerede olduğumu, sizin kim olduğunuzu da bilmiyorum. Beni korkutuyorsunuz."

"Çabuk krala haber verin!"

Onları tanımamam normal değil miydi? Neyse... bu kitap gittikçe garipleşiyor.

Bir kaç saat sonra Kral odaya gelmişti.

Onu ilk gördüğümde nefesim kesildi.

Oldukça yakışıklıydı. Hiç onun gibi birini görmemiştim.

"Bay Antolia sorun nedir?"

"Bu genç madam hafıza kaybı yaşıyor gibi duruyor. Biraz daha burada müracaat ederse gerçekten iyileşebilir. Kafası henüz çok karışık. Anın şokunu henüz atlatamadığından dolayı geçici hafıza kaybı geçiriyor olabilir."

Üzgünüm doktor yalan söylediğim için ama buna mecburum. Kellemi elimde istemiyorum.

Kral Damian bana baktı. Gözlerimi kaçırdım.

"Durum böyleyse sarayda onur konuğum olarak iyileşene kadar kalmasına izin veriyorum."

Yanıma yaklaştı.

"Ben Ollric topraklarının Kralı Damian Ollric. Soylu gibi giyinip kılık değiştirmiştim. Köyü rahatsız eden haydutları şövalyelerle birlikte yakalamıştık. Daha sonra kaçanların peşine düşmüştüm ama beni kıstırmışlardı. Senin sayende yararlanmaktan kurtuldum sana bir can borcum var. Kim olduğunu hatırlayana kadar burada misafir edeceğim seni."

Oldukça soğuk duruyordu ama sesi ve bakışları çok etkileyiciydi. Gerçekten Kral gibi duruyordu.

"Peki Kral Damian teşekkür ederim burada kalmama izin verdiğiniz için."

Evet bu bana zaman kazandırır. O zamana kadar buradan kaçarım ve yeni hayatıma başlarım.