ثور الیورو به اتاق خودشون برد و با اصرار زیاد تونست اولیو راضی کنه تا روی تخت دونفرشون دراز بکشه و به بدنش استراحت بده.
+بهم اعتماد کن،کلی خون از دست دادی.به بدنت زمان بده و ریلکس باش bro
اولیور از درون خندش گرفته بود.زخمش واقعا چیزی در برابر زخمای دیگش بود ولی خب مجبور بود موافقت کنه چون ثور دست بردار نبود.
ثور اتاقو ترک کرد ودرو بست. اولیور چند ثانیه ای چشماشو روی هم گذاشت و نفس راحتی کشید.بعد از چند ثانیه از حالت ریلکسش به حالت نشسته روی تخت در اومد و کاغذی که تونی براش گذاشته بودو از توی جیبش در اورد.اون مرد با این کارش اونو مدیون خودش کرده بود و اولی اصلا با این موضوع کنار نمیومد و حتما باید جبرانش میکرد.برگه رو برگردوند سر جاش.دستش کمی تیر کشید.از جاش بلند شد و رفت جلوی اینه و نگاهی به خودش کرد.دستی توی موهای تراشیدش کشید.میتونست بد تر ازینا پیش بره.نا خود اگاه ذهنش سمت زخم روی شکم رف.تیشرتشو کمی بالا داد نگاهش کرد.یاد شکنجه هایی که شده بود افتاده بود.از مچ دست اویزونش کرده بودن و اون مرد با نقاب ترسناکش با دقت پوست الیورو میشکافت و لبخند میزد...از یاد اوری این لحظات حس کرد واقعا سرش داره گیج میره و دستشو به میز گرفت.اونقدر غرق افکارش بود که متوجه نشده بود اندیا کی وارد اتاق شده و چند ثانیه س به زخمای روی شکمش و اون خیره شده.
به خودش اومد سریع پیراهنشو پایین داد ودستپاچه شد.
_اوه...سلام.چیزی شده؟
اندیا با لحن کش داری سرشو خاروند و گفت
+اووم...چیییزییی که نه.اما ناهار امادس...
اولی لبخند ریزی از روی ناچاری زد و گفت
_الان میام...ممنون
+خواهش میکنم،در ضمن...اون زخما...خیلی خفنن!چجوری اینجوری شدن؟
اولیور نمیدونست باید چی بگه و چیزی که به ذهنش رسیدو گفت
_چیزی که دیدی بین خودمون میمونه؟لطفا!
اولیور اونقدر اشفته این حرفو زده بود که یه جورایی اندیا رو ترسوند.یک قدم عقب رفت وسریع گفت
+البته البته!من میرم شمام بیاین خودتون دیگه بای
و دستی عصبی تکون داد و رفت
پشت سرش اولیور عصبی دستی توی موهاش کشید و توی دلش فحش ریزی داد
_damn!
اگه اون بچه چیزی میگفت براش بد میشد.از جهتی اون نوجون بودو رابطه ی اونقدر صمیمی با مادر وپدرش نداشت.همونجوری که هر نوجوون دیگه ای اینجوری بود.پس کمی خودشو با این ذهنیت اروم کرد و رفت تا زود تر ناهارو بخوره تا بتونه به خونش برگرده
