GECENİN AYAZI KALBİM

Maskeli Amca

   "Çok şükür seni bulabildim" dedi Derya. "Burada olduğunu annenden öğrendim. Sana ihtiyacımız var Gazel abla" diyerek Gazel'in yanına geldi.

Gazel, Deryanın telaşlı halini merak içinde süzdü. "Ne oldu Derya? Birine bir şey mi oldu? Yoksa Aras!" dedi ve sustu. Konunun onunla olma ihtimali bile Gazel'i endişelendirmeye yetiyordu. Onunla ilgili başka bir felaketi duymaya hazır değildi.

Derya aradığını bulmanın sevinciyle derin bir nefes aldı. Sonrada indiği arabayı göstererek "Önce arabaya binelim abla. Sana her şeyi anlatacağım." Diyerek arabaya bindi.

Gazel de oğlunun elini tutarak onu arabaya bindirmeye çalışırken ona yardım eden şoföre göz ucuyla baktığında şaşkınlığını gizleyemedi. "Savaş! Senin ne işin var burada?" demişti. Aras'ın gölgesi olan adamı yeniden görmek Gazel'i hiç de mutlu etmemişti.

Savaş, Ayaz'ın arabaya binmesine yardım ettikten sonra şaşkın bir halde kendisine bakan kadına dönerek gayet ciddi bir şekilde "Geri döndüm Gazel hanım. Malum Aras bey!,,," demiş ve daha fazla konuşmadan arabanın diğer tarafına doğru yürümeye başlamıştı.

Gazel, Savaş'ın arkasından bir süre öylece baktı. Aras geri dönmüştü. Savaş da geri döndüğüne göre durumlar vahimdi. Sanki yıllar geçmemiş Aras hiç gitmemiş gibi hayat kaldığı yerden devam ediyordu. Bu da demek oluyordu ki Aras da Gecenin Ayazı olmaya devam edecekti. Üstelik kendisine seslenen Derya'nın endişeli haline bakılırsa Gecenin Ayazının karanlık dünyasına doğru bir yolculuğa çıkıyor demekti...

Derya, günlerdir neler yaşadıklarını Gazel'e tek tek anlatıyordu. Gazel'in bakışları dikiz aynasında Savaşta idi. Bir yandan da Derya'nın anlattığı şeyleri sindirmeye çalışıyor ve geri dönen korumaya şüpheyle bakıyordu. Oğlu Ayaz, halası Derya'nın kulağına taktığı kulaklık sayesinde elindeki tabletinden oyun oynuyor ve etrafında olup bitenleri görüp duymuyordu. Gerçi görse bile anlayacak yaşta değildi. Gözlerini dikiz aynasından çekerek "Leman anne kaç zamandır yok dedin?" diyerek Derya'ya baktı.

"Senin gittiğin günden beri yok annem. Bakmadığımız sormadığımız yer kalmadı. Sanki yer yarıldı içine girdi. Annem, öylece kaybolacak kadın değil Gazel abla. Üstelik başına kötü bir şey gelmesinden çok korkuyorum" diyerek gözünden akan birkaç damla gözyaşını elinin tersi ile sildi.

"Leman anne habersizce çekip gitmez. Bir şey söylemedi mi size, ya da ne bileyim bir haber falan" demişti.

"Hayır abla. Kimseye bir şey söylememiş. Evden nasıl ayrıldığı, nereye gittiği muamma. O bizi habersiz koymazdı abla. Annemin başına kötü bir şey geldi. Ben hissediyorum." Diyerek Gazel'e sarıldı.

Gazel de bu sarılmaya karşılık vererek bir süre Derya'nın sakinleşmesini bekledi. Ne zaman ki hıçkırıkları kesildi o zaman onu kendinden uzaklaştırarak onun kendisine bakmasını sağladı. "Merak etme Derya. Leman anneye hiçbir şey olmayacak."diyerek teselli etmeye çalıştı. Ama bunun nafile olduğunu biliyordu. Aklı allak bullak olmaya başlamıştı bile. Leman annenin kaybıyla Aras'ın karanlık dünyasının bir bağlantısının olmasından korkuyordu. "Aras ne yaptı peki? Size yardımcı oldu mu?" demişti ki Derya dikiz aynasından şoföre yan bir bakış attıktan sonra çatılan kaşlara inat yönünü dışarıya çevirdi. Gözlerindeki hüzün öfkeye dönüşmüştü. Hırçın bir ses tonuyla "Hiçbir şey yapmadı!" demişti.

Gazel'in şaşkın bakışları Derya'nın üzerinde " Nasıl hiçbir şey yapmadı? Aras size yardım etmedi mi?" diye sormuştu.

Derya yönünü hızlıca Gazel'e çevirdi. "Sorunda orada işte abla. O adam" dedi yutkundu. "Abi demek içimden gelmiyor. O gözleri gibi ruhu da karanlık olan o adam bize hiç yardım etmedi. Sanki kaybolan kendi annesi değilmiş gibi umursamaz bir şekilde öylece durdu. Ediz enişte yalvardı ona. Sen Leman anneyi bizden daha hızlı bulabilirsin dedi. Fakat o adam tabiri yerinde ise kılını bile kıpırdatmadı. Evin içinde kaos var abla. O adam bize yardım etmiyor. Deniz bu duruma deli oluyor. Daha bu sabah Deniz o adamın üzerine yürüdü "Sen nasıl evlatsın diyerekten" göz bebekleri bile oynamadı. Öylece umursamaz bir şekilde odasına çekti gitti. Duru ablam bir tuhaf. Annem için üzülüyor mu üzülmüyor mu belli değil. Bir tek Ediz enişte aklı başında davranıyor ama o da anneme dair bir iz bulamadı. Deniz çılgına dönmüş vaziyette ve ben tek başıma öylece kala kaldım. Sana gelmekten başka çare gelmedi aklıma. Bana, bize sen yardım edebilirsin abla. Sensiz o ev bile zindan bize. Ne olur annemi bulmamızda yardım et bize" diyerek Gazel'in ellerini sıkıca tutmuş ondan medet umuyordu.