New World

Hoofdstuk 6

Met mijn katana in de aanslag ga ik in gevechtshouding staan. Mijn handen trillen lichtjes van angst, maar ik grijp het gevest van mijn katana nog steviger vast om het trillen te laten stoppen.

Ik zie dat Jace naast mij het zelfde doet. Hij trekt zijn zwaard uit zijn schede, een zacht metalig gekras galmt zachtjes door de ruimte. Hij laat zijn zwaard dreigend in zijn hand rond draaien. Het lemmet glinsterde en maakte een zacht suizend geluid.

James en zijn twee vrienden sluipen dreigend om ons heen. De twee vrienden trekken hun zwaarden en gaan voor ons staan. De kleinste van de twee komt grijzend naar me toe. Zijn hoektanden schuiven dreigend uit zijn mond.

Angstig doe ik een paar stappen achteruit...en botste tegen iemand aan.

Geschrokken hou ik mijn adem in, met mijn katana in de aanslag om aan te vallen, wil ik me omdraaien, maar een vertrouwde stem houd me juist op tijd tegen.

'Voordat je mijn hoofd van mijn romp slaagt,'siste Jace gespannen.'Ik ben het!'

Met onze ruggen tegen elkaar houden we de vampiers voor ons in de gaten. Ik voel hoe Jace zijn rugspieren opspanden.

'Laat me dan ook niet zo schrikken,' siste ik geïrriteerd terug.

'Kan ik het soms weten dat jij zo snel van iets schrikt,' siste hij op een onschuldig toontje.

Zuchtend draai ik met mijn ogen. Jongens kunnen soms zooo irritant zijn. 'Is dat dan niet normaal in deze situatie.' Ik kijk de vampier voor mij kil aan. 'Wist ik veel dat jij het was. Je kon even goed een vampier zijn.' De vampier valt aan en doet een slag richting mijn hoofd. Ik kan de slag op het nippertje blokken. Metalig gekras galmt luid door de ruimte, toen onze zwaarden elkaar raakten. Door de klap trilde mijn arm van inspanning.

'Vergelijk jij mij met een vampier,' zei Jace speels gekwetst. Hij stootte met zijn zwaard naar zijn aanvaller. Die het lenig ontwijkt en terug aanvalt.

'Jij neemt nu ook echt alles letterlijk op, hé.' Ik bukte me om een slag naar mijn hoofd te ontwijken. Het zoefde gevaarlijk dichtbij over mijn hoofd. Met bonkend hart stoot ik mijn zwaard naar zijn buik...en ik raakte hem.

Verbijsterd kijk ik naar het bloed dat uit de wond sijpelt. De vampier schreeuwt het uit van pijn.

'Ja,' zei Jace die niks heeft gezien van het gevecht.'Maar je moet toch toegeven dat ik veel knapper ben dan deze vampiers allemaal bij elkaar.' Hij blokte een aanval.

Blozend trek ik het zwaard uit de buik van de vampier. Ik moet toegeven daar heeft hij gelijk in, maar dat ga ik hem niet zeggen. 'Ja maar die James mag er ook wel wezen,hoor. Maar dan wel zonder hoektanden,' zei ik zo serieus mogelijk. De vampier drukte zijn handen tegen de wond en strompelde achteruit het duister in. Zodat ik hem niet meer kan zien en zo kan ik hem ook niet meer aanvallen terwijl hij aan het genezen is.

'Serieus!!!'Riep Jace ongelovig. Hij draait zich om en pakte mijn schouder vast, zodat ik naar hem moest omdraaien. Met grote ongelovige ogen kijkt hij me aan. Ik moet een glimlach onderdrukken.

Maar die glimlach veranderde direct in angst. De vampier achter hem grijzende kwaadaardig zijn hoektanden bloot en tilt zijn zwaard op voor de genadeslag. Met grote angstige ogen kijk ik naar Jace, maar die blijft gewoon stil staan. Hij verroerde zich niet. Is hij nu helemaal gek geworden?

'Vind jij James knapper dan mij. Dat geloof je toch zelf niet... en ik weet wat je van plan bent, vampier!' Snel stoot hij zijn zwaard naar achter. Het planten zich in het sleutelbeen van de vampier. Hij wankelde verbaast achteruit. Hierdoor heeft hij niet door dat er achter hem een houten balk met scherpe punten schuin omhoog steekt. De vampier struikelde over zijn eigen voeten en verliest zijn evenwichtig. Met zijn laatste schreeuw valt hij achterover, recht op de punten van de balk. Het hout doorboorde zijn lichaam en komt er langs zijn borst weer uit. Levenloos hangt hij doodstil aan de houtenbalk.

Geschrokken kijk ik naar de dode vampier. Het bloed sijpelde als een rood rivier uit zijn borst.

Handen omvouwden zich om die van mij. Met grote ogen kijk ik in zijn helder blauwe ogen die me laten verdrinken van verlangen.

'Rachel, pas op!!!'Riep hij ineens geschrokken. Voordat ik kan reageren trekt hij me naar zich toe. Daarna draaide hij zich om, om zijn as en hief zijn zwaard op. Een metalige klang galmde in mijn oren. Met grote ogen draai ik me, naar de persoon die me wilde neersteken. Het is de vampier die ik in zijn buik had gestoken.

Met een woest gezicht valt hij terug aan, maar Jace heeft de aanval zien aankomen. Zo behendig als een ninja blokte hij de aanval en draait om zijn as en steekt toe. De vampier brulde het uit van pijn, maar hief zijn zwaard voor de aanval. Maar Jace is er klaar voor, hij pakte zijn zwaard beter vast en slaagt toe. Het scherpe lemmet glijd door het zachte vlees van de vampier. Het hoofd vliegt in een sierlijke boog door de lucht en komt rollend tot stilstand. Twee lege ogen kijken ons verbaast en kil aan.

Opgelucht haal ik adem, ik heb het zelfs niet doorgehad dat ik het al die tijd binnen heb gehouden. Maar dan komt er ineens iets te binnen.

James!

'Waar is James,' vroeg ik Jace. Die haalt alleen zijn schouders op. 'Weet ik niet. We kunnen beter, maar is opzoek gaan naar hem. Voordat hij ons aanvalt.'

'Oké,' zei ik.

Samen doorzoeken we heel het gebouw af. Opzoek naar een vampier genaamd James. Ik kijk naar het plafond waar een paar gaten in zitten. De lucht begint langzaam aan lichter te worden, oranje en roze slierten kleurde de lucht. Ten teken dat de zon elk moment kan opkomen. Ik zucht opgelucht.

Ik kan het amper geloven dat we het hebben overleeft. Dat we het er levend vanaf hebben gebracht, verbaast mij nog het meeste. We hebben gewoon twee vampiers terug naar de hel gestuurd en de leider is met zijn staart tussen zijn benen weggerend.

Misschien overleven we dit wel? Misschien vinden we nog andere overlevers die het misschien samen met ons tegen de vampiers willen opnemen? Misschien?