New World

Hoofdstuk 28

Na een paar uur lang moeten wachten galmde de mannenstem terug uit de geluidspreker. 'Aandacht, aandacht aan alle deelnemers. Eindelijk. Eindelijk is het uur van de dag der oordeel aangebroken. Wilt iedereen die zich heeft ingeschreven zich naar de start lijn begeven. Want binnen een dik tien minuten is het eindelijk zo ver. Veel succes allemaal. Dat de beste en de sterkste mag winnen,' brulde de stem uit de geluidsprekers. 

Ik ademde diep in om mijn zenuwen terug onder controle te krijgen. Het lukt amper. Mijn handen nijpen het stuur van mijn motor bijna plat. Zo stevig heb ik het vast. De motor waar ik op ga rijden. Blinkt schitterend in het zonlicht dat opkomt. Het zwart steekt fel af. Op de zijkanten van de motor staan er afbeeldingen op van doodskoppen en kruizen. Ik vind het wel iets hebben.

Met mijn motor aan de hand wandel ik naar de startlijn. Waar ik de rest ook al ziet staan. Jace en Ethan hebben een gewone zwarte motor zonder extra toffe snufjes. Natacha daar en tegen heeft een zwarte motor waar overal bijlen zijn opgeschilderd. Haar favorieten wapen. 

'Hoi,' zei ik toen ik bij hen sta. 

'Hey,' zei Natacha glimlachend. 'En zie je het zitten?'

'Ja, helemaal,' zei ik. Ik toverde moeizaam een glimlach om mijn lippen. Ik heb het gevoel dat ik lachte als een boer met kiespijn, zo veel zenuwen heb ik voor deze race.

Natacha kijkt me onderzoekend aan. 'Waarom heb ik het gevoel dat ik je niet geloof?' Ze trekt uitdagend een wenkbrauw op.

Ik slikte zenuwachtig. Lap, zeg, nu werd ik hier ook al zenuwachtig voor. Wat is dat nu toch vandaag met mij? 'Weet ik veel,' zei ik schouderophalend.

'Ik weet het wel,' zei ze lachend. 'Je hebt zenuwen. Is het niet?'

Verdomme ze kent me veel te goed. Te goed. Stamelend geef ik toe. 'J-ja je hebt gelijk. Ik ben zenuwachtig. Nu goed?' Kwaad kijk ik haar aan.

Ze lachte.' Ik heb altijd gelijk. Weet je dat nu nog niet? 'Ze zwiept haar lange haren over haar ene schouder. Ik zucht theatraal en draaide met mijn ogen. 

'Iedereen klaar voor de race,' riep er ineens een stem luid door de menigte. 

'Jaaaa.' Het woord galmde luid door honderden jongeren kelen. Het galmde door de buitenlucht. 

'Okeee, alle deelnemers stap nu op jullie motor,' riep de stem bevelend. We doen wat hij vraagt. Ik zwier mijn been lenig over de motor.  'Zet jullie motor aan.' Weer doen we wat hij vraagt. Ik start mijn motor die luid brullend tot leven komt. Het geluid doet me opslag ontspannen. Alle zenuwen zijn ineens verdwenen. 'Okkeee, iedereen klaar , START.' Hij brulde het laatste woord extra lang uit. Een geweerschot galmt door de menigte. 

Luid schreeuwend van opwinding rijden we weg. Honderden motoren brullen om ter luid. Ik duwde de gas nog dieper in. Scheurend steek ik nog een paar jongeren voorbij. Mijn zwarte haren wapperen wild in de wind. Een opwindend gevoel gaat door me heen. Adrenaline giert door mijn lichaam. Ik voel me vrij.

De gas nog een beetje dieper indrukkend steek ik nog twee jongeren voorbij. De eerste uitdaging doemt voor me op. Een grote stijlen berg die bijna kaarsrecht om hoog gaat. Enkele jongeren die de berg willen trotseren, maar te traag rijden. Rolden terug naar beneden en bleven roerloos liggen of ze krabbelen vloekend overeind.  Met bonkend hart kijk ik naar de berg die als maar dichter en dichter bij komt. Ik haalde diep adem en drukte de gas helemaal in. Ik scheur naar voor waardoor mijn voorwiel van de grond komt. Met een knal bonkt hij terug op de grond. Met waanzinnige snelheid scheur ik de berg op. 

"Kom aan, kom aan," denk ik koortsachtig. Ik ben ergens in de helft van de berg toen ik het gevoel krijg alsof ik terug naar achter word getrokken. Het lijkt wel alsof een onzichtbaar iets me naar beneden trekt de dieperik in. Ik schudden het gevoel van me af en drukte de gas nog een beetje dieper in. Uit mijn ooghoeken zie ik Jace naast me rijden. Zijn blonde haren wapperen wild in de wind. Hij ziet er sexy uit. Ik schudden de  gedachten van me af. Dat is nu niet van belang. De wedstrijd is nu van belang en ik wil winnen. 

Met de wind in mijn gezicht breng ik mijn aandacht terug op de baan.  Het einde van de berg komt inzicht en ... een nog grotere uitdaging komt inzicht. Aan het uiteinde van de berg is een grote krater zichtbaar. Dus het is dus de bedoeling dat ik met de motor over die krater heen springt. Die zijn gek, maar echt krankzinnig gek. Ik zie hoe er verschillende jongeren het einde van de krater niet bereiken en in de krater neer storten. 

Veel te snel kom ik aan het einde van de berg. Met een zoef vlieg ik van de berg af. Mijn motor vliegt enkele seconden gewoon in de lucht. Ergens in het midden dreigde de zwaartekracht me naar beneden te trekken, maar het lukte niet. Gillend kom ik met een harde bons aan het uiteinde van de krater. De wielen van de motor knarsen over de aarde. Het lukte me amper om mijn stuur onder controle te houden. 

Ik heb de eerste uitdaging overleefd. Ik kan het amper bevatten. Naast me zie ik ineens een meisje opdoemen. Die me vijandig aankijkt. Een alarmbelletje begint gealarmeerd te rinkelen in mijn hoofd. Maar voordat ik kan achterhalen wat ze van plan is slaagt ze toe. Ze rijd dichter naar me toe. Onze wielen botsen tegen elkaar op. Op het nippertje kan ik mijn motor onder bedwang houden.

Ik kijk haar vuil aan. Wat is haar probleem? Voordat ik het haar kan vragen. Botst ze terug tegen me op. Grommend druk ik de gas dieper in en scheurde van haar weg. Het irritante mens achter me latend. Maar ze geeft nog niet op. Ik hoorde hoe ze haar gas indrukte en naar me toe scheurde. 

'Verdomme,' riep ik. Het irritant meisje is niet het grote probleem. Het grote probleem doemde ineens voor me op. Drie scherpe gevaarlijk uitziende bochten. Aan de ene kant van de bochten is er een ravijn die immens diep is.

Ergens diep in me wist ik dat ik op deze snelheid sowieso in de ravijn gaat belanden. Maar ik remde niet af want dat irritant ding achter me komt steeds dichter bij. Een plan begint zich te ontstaan in mijn hoofd. Het is echt een gestoord plan en waarschijnlijk levensgevaarlijk. 

Naarmate ik dichter aan de drie scherpe bochten komt. Hoe stomer mijn plan er begint uit te zien, maar er zit niks anders op. Het meisje achter me rijd terug ineens naar me.

Ik kijk haar geïrriteerd aan. 'Wat is je probleem,' riep ik.

Ze kijkt me kil aan met haar ogen die bijna helemaal zwart van kleur zijn. Ik krijg er de kriebels van. 'Ik moet je niet en ik ga die wedstrijd winnen.'

'Oké, we zullen zien wie er gaat winnen. Dat de beste mogen winnen,' riep ik om boven het geronk van onze motoren uit te komen. Voordat ze kan antwoorden scheur ik terug van haar weg.  Ze volgde me ook net zoals ik had verwacht.

De eerste bocht komt inzicht. Ik haalde diep adem om me tot rust te brengen. In plaats van af te remmen drukte ik de gas nog dieper in. Het meisje achter me doet het zelfde. Was die nu echt gek. Oké misschien is ze even hard gestoord als ik. Wie weet!

De bocht komt op zijn einde punt. Alles vertraagde voor mijn ogen. Ik voelde hoe ik ineens brut begin te remmen. Mijn achterste band piept over de weg en slingert heen en weer. Stukken aarde en stof slingert om me heen. Mijn motor scheurt juist langs de afgrond van de ravijn. Daarna drukte ik terug op de gas en scheurde terug weg. Het meisje achter me heeft minder geluk. Ze remde te laat en ze stort met motor en al de ravijn in. Eerst hoorde ik niks van haar, maar na een tijd hoor ik haar vloeken en verwensingen naar me toe schreeuwen.

Ik zucht opgelucht. 

De twee bochten lukte zonder enkele problemen. Het einde van het parcour komt inzicht. Overal zie ik mensen luid schreeuwen en opgewonden op en neer springen. Waarom zijn ze zo opgewonden? En toen dringt het tot me door dat ik de eerste ben. Ik ben de eerste, maar een brullend motor geluid doet me ontwaken uit mijn gedachten. Snel kijk ik achterom. Iemand met blond haar dat wild wappert in de wind komt steeds dichter naar me toe. 

Jace!!

De finish is nog maar enkele meters van me verwijdert, maar Jace haalde me gestaagd in. Wanhopig druk ik de gas nog dieper in, maar het baden niks. Jace scheurde me voorbij en rijd als eerste over de finish. Gefrustreerd volg ik hem als tweede. 

Slippend kom ik naast hem tot stilstand.