New World

Hoofdstuk 14

Zo snel mogelijk krabbel ik terug overeind. Met mijn katana geheven. Ga ik beschermend voor mijn twee vrienden staan.

Niemand raakte ze aan. Daar ga ik persoonlijk voor zorgen.

Even kijk ik mijn vrienden aan.

Jace ligt nog steeds bewusteloos in de zetel. Zijn gezicht is nog bleker geworden dan 5 minuten geleden. Angst weld in me op, maar ik duw het al even snel weer weg. Ik mag er nu niet aandenken. Niet nu!

Mijn blik dwaalt af naar Natacha die me met angstige ogen zit aan te kijken vanaf de grond. Ze zit in kleermakerszit voor de zetel waar Jace in ligt.

Mijn ogen vallen op het voorwerp dat ze in haar handen heeft. Haar knokkels van haar handen zien spierwit, zo hard houd ze het voorwerp vast geklemd. Het voorwerp is een mes dat er vlijm scherp uitziet. Het maakt haar stoer.

Waar heeft ze dat nu weer vandaan?

Ik schudden met mijn hoofd, die vraag is nu niet van belang. Er is iets veel belangrijkers en dat staat recht voor mijn neus.

Even slikte ik nerveus, maar daarna draai ik me vol vastberadenheid om. Naar de twee jongens die me met grote ogen zitten aan te staren. Op hun gezichten zie ik verwarring en ongeloof. Alsof ze niet kunnen bevatten dat er een meisje van 16 met een katana dreigend in haar hand voor hun neus staat. Die haar vrienden in haar ééntje wilt beschermen.

Een grijns begint zich rond mijn lippen te vormen, maar ik hou me in. Ik ga ze nu niet uitdagen. Want ik weet sowieso dat zij veel sterker zijn en ook veel behendiger met wapens dan ik.

Daarom laat ik mijn ogen over de jongen die voor me staat scannen. Hij heeft licht bruin haar waar een beetje krul in zit. Onder die grove krullen schitteren twee licht blauwe ogen. Maar het blauw word een beetje gebroken door de bruine vlekjes die zijn ogen nog harder doen schitteren en glinsteren.

Ik moet eerlijk bekennen hij is niet mis. Hij is zelfs best wel sexy en hot. Elk meisje zou voor hem in zwijm vallen.

Nadat ik hem goed heb bekeken. Kijk ik zijn vriend aan. Hij heeft zwart haar dat opzij wat korter is afgeschoren en in het midden staat het in een kuif. Het staat hem stoer en rebels. Zijn ogen zijn mokka bruin van kleur. Net als zijn vriend is hij sexy en hot.

Even blijven we elkaar, maar wat aanstaren. Alsof er niemand weet hoe we moeten reageren of handelen.

De jongen met de licht bruine haren verbreekt als eerste de ongemakkelijke stilte die tussen ons in hangt.

'Euh...Oké. Ik ben Ethan,' zei hij ongemakkelijk. Hij gaat nerveus met zijn hand door zijn haar. Zodat zijn krullen nog harder in de war komen te liggen. 'En dit is Jason.' Hij wijst naar zijn vriend die ongemakkelijk zit te wiebelen. Hij knikte.

Opluchting gaat door me heen. Nu pas heb ik door dat ik de hele tijd mijn spieren heb opgespannen. Klaar voor de aanval. Ik ontspan een klein beetje. Mijn katana laat ik zakken en berg ik terug op in zijn schede. Zijn thuis.

'Ik ben Rachel,' stelde ik mezelf voor. Daarna kijk ik naar Natacha en Jace. 'En dit zijn Natacha en Jace.' Ik wijs ze even aan. Daarna kijk ik Jason en Ethan terug aan. Ze kijken bezorgt en vragend uit hun ogen.

'Wat is er met hem aan de hand,' vroeg Jason. Zijn stem klinkt diep en mannelijk. Het bezorgt me aangename kriebels. Hij knikt met zijn kin richting Jace. Die nog altijd bewusteloos ligt.

'Hij is ziek,' fluister ik verstikt. Tranen prikken warm in mijn ooghoeken.

Ethan knikte. 'Mag ik is even kijken,' vroeg hij voorzichtig.

Even aarzelde ik, maar ik knikte. Wat kan ik daar nu op tegen hebben? Misschien weet hij iets? Misschien kent hij wel een geneesmiddel dat Jace terug beter kan maken en zijn leven redden? Wie weet?