New World

Hoofdstuk 12

Niet begrijpend kijk ik hem aan. 'Wat bedoel je?'

Hij zucht geïrriteerd. 'Begrijp je het nog steeds niet. James had gelijk, bloedzakken zijn echt dom en oer vervelend.'

'Wat? Ken jij James.' vroeg ik snel voordat hij verder kan praten. Met grote ogen kijk ik hem aan.

'Ja, natuurlijk ken ik James. Hij is onze leider. De sterkste en de snelste van al de vampiers. Alleen ben ik toch een beetje sterker dan hem,' voegt hij er een beetje gekrengd aan toe. Ineens kijkt hij me vragend aan. Zijn wenkbrauwen staan gefronst. 'Waarom?'

'Wij kennen hem namelijk ook. We hebben al persoonlijk kennis gemaakt met hem,' zei ik zo sarcastisch mogelijk. Dit kan nu toch niet waar zijn. Nu heb ik ook nog is een vampier voor mijn neus staan, die James volgt als zijn trouwe schoothondje. Kan het nog erger vandaag.

Hij begint ineens bulderend te lachen. Verbaast kijk ik hem aan.

'Wat valt er te lachen,' vroeg ik een beetje op mijn houden. Hij stopte met lachen, maar een grijns speelt op zijn lippen.

'Jullie zijn zo hard ten doden opgeschreven. Weet je dat, bloedwormpje?' Hij zei het op zo'n onheilspellende toon, dat ik er de kriebels van krijg van angst. 'Jullie mogen van geluk spreken dat ik jullie heb gevonden in plaats van James.'

Ik wil iets terug zeggen toen Natacha ineens tegen me begint te roepen.

'Rachel,' riep ze met trillende stem.

'Wat is er,' vroeg ik zonder Richard uit het oog te verliezen. Hij grijnsde spottend naar me. Wat wilde ik graag die grijs van zijn gezicht slaan. Ik wil het dood graag. Maar ik negeerde het gevoel. In plaats daarvan luister ik naar wat Natacha gaat zeggen. Misschien is er iets met Jace.

'Het is Jace. Het ga totaal niet goed met hem. Hij ademt heel hortend en stotend en zijn voorhoofd voelt heet aan,' zei ze op bezorgde toon. 'Ik weet niet wat er met hem aan de hand is. Hij is niet gewond ofzo. Ik weet het niet Rachel.' Ik krimp inwendig ineen, haar stem straalt een en al hulpeloos en machteloosheid uit. Angst vertrapt mijn hart. Tranen van wanhoop en angst wellen in mijn ogen op, maar ik vertikte het om ze vrij te laten. Ik wil niet dat Richard mijn zwakheid zal zien. Dat wil ik niet.

Ik adem eerst diep in, voordat ik ga antwoorden. Ik wil er zeker van zijn dat mijn stem niet gaat trillen van wanhoop als ik ga praten.

'Is hij al bij bewustzijn geweest,' vroeg ik met vaste stem.

'Heel even,' antwoord ze. Een beetje opluchting gaat door me heen. 'Maar hij heeft niks gezegd. Alleen zijn ogen zijn een stukje open gegaan...en je hebt gelijk gehad over zijn ogen. Die zijn echt hemels,' zei ze op een toon om me te doen opvrolijken, maar het lukte niet echt.

Kwaad kijk ik Richard aan, die ons nog steeds grijnzend aankijkt. Ik krijg wat van die grijns. Het is precies op zijn gezicht gemetseld.

'Wat is er met hem aan de hand,' vroeg ik bevelend. Kwaad wijs ik naar Jace die bewusteloos op Natacha haar knieën ligt. Zijn gezicht is bleek weggetrokken en zijn blonde haren plakken in zijn gezicht, die nat zijn van het zweet.

Onverschillig kijkt hij naar Jace die zachtjes kreunde.'Hij heeft dus meer dan 5 uren in mijn bloedsteen gezeten. Ik zie het aan de symptomen die hij vertoont,' verklaard hij op zeurende toon zoals een leerkracht die een saaie les geeft. 'Mensen die langer dan 5 uren in een bloedsteen vastzitten worden ziek en sterven meestal.'

'Hoe bedoel je ze worden ziek?'Vragend kijk ik hem aan. Ik begrijp er geen bal van. Ik begrijpt alleen dat Jace ziek is, maar voor de rest.

'Ja, ze worden ziek, bloedwormpje,' siste hij geïrriteerd. Hij kijkt me aan alsof hij me het liefste wilt bijten en leegzuigen. Hij zucht luid, maar vertelde verder. ' In de bloedsteen zitten stralingen die voor mensen schadelijk zijn. Als ze minder dan 5 uren in zitten dan gaan ze er niet aan dood. Ze hebben alleen een week last van barstende hoofdpijn of ze worden gewoon ineens leeggezogen door een vampier die in die bloedsteen woont. Maaar...'Hij kijkt me aan. Zijn hoektanden glinsteren in het maanlicht die is verschenen. Ik rilde. '....als een mens dus langer dan 5 uren daar in zit dan stoppen meestal hun longen met functioneren. Ze krijgen het benauwd, ze voelen zich draaierig, ze krijgen geen adem meer en hun longen doen verschrikkelijk veel pijn als ze inademen. ' Hij wijst naar Jace. 'Zijn longen zijn nu langzaam aan aan het stuk gaan. Totdat ze helemaal stoppen met functioneren. Hij heeft denk ik nog maar een paar uur te leven, voordat ze ermee ophouden of hij moet zo'n sterke longen hebben dat hij de ziekte kan overwinnen, maar dat gebeurt zelden.'

Een rood waas verschijnt voor mijn ogen. Ik wil Jace niet verliezen. Dit is allemaal de schuld van die vampiers. Als zij nu niet op aarde zijn gestort met hun wrakstukken, dan heeft Jace daar niet in vast gezeten en dan is hij nu nog zo gezond als iets geweest. Dan is hij nooit niet ziek geworden.

Wanhoop neemt mijn lichaam over. Ik weet niet meer wat ik doe. Alleen weet ik nog dat ik mijn zwaard optilde en aanval. Het rode waas zorgde ervoor dat ik alles heel helder zie. Het lijkt wel alsof alles vertraagde en scherper word. Ik zie elke aanval die Richard doet en ik kan ze allemaal blokken. Onze zwaarden zoeven om ons heen, ze knallen tegen elkaar op of ze schrapen tegen elkaar aan. Het geluid zorgde ervoor dat ik nog vastberaden word. Met een woeste brul hief ik mijn zwaard en slaag met een waanzinnige snelheid toe. Mijn zwaard maakte een zacht fluitend geluid toen het op de nek van de vampier af suist. Richard wilt zijn zwaard nog opheffen, maar hij is te laat. Mijn katana glijd door zijn nek die tollend van zijn hoofd vliegt. Het hoofd komt een paar meter verderop rollend tot stilstand. Zijn ogen kijken me leeg aan. Zijn lichaam staat nog één tel recht, alsof het nog niet door heeft dat het een hoofd miste. De plek waar zijn hoofd nog heeft opgestaan, is nu een groot gat zichtbaar waar bloed uitspuit. Zijn lichaam zakt schokkerig ineen en met een vochtige smak valt het op de grond.

Het gras rond het lichaam begint rood te kleuren door het bloed dat nog steeds uit zijn lichaam stroomt.

Geschokt kijk ik naar het lichaam. De rode waas voor mijn ogen is opslag verdwenen toen ik de vampier heb onthoofd. Mijn maag keerde zich om van afschuw. Ik kokhalsde.