Wake up and save me [کامل شده]

✴️ part:31 ✴️

                  *******************

                          قسمت: سی و یکم

چان روی تخت سرگرم خوندن کتابش بود که فلیکس وارد اتاق شد.

_کجا بودی؟!

با لبخند گفت و صورت بی حس پسرک اصلا چیزی نبود که انتظارش رو داشته باشه.

_لیکس؟!

+تو باغ بودم دیگه...مگه جای دیگه‌ای رو دارم که برم؟!

با تخسی گفت و چان، شوکه کتابش رو کنار گذاشت و به پسری که وارد روشویی شد و درش رو به هم کوبید خیره شد.

چند دقیقه با نگرانی به در خیره موند و وقتی بالاخره فلیکس ازش زد بیرون نگاه نگرانش رو روش ثابت نگه داشت.

فلیکس به محض خروج سمت چان چرخید و با چشم‌های به خون افتاده خیره‌‌اش شد.

_فلیکس...

شوکه و با صدای لرزونی گفت و درد وحشتناکی رو توی قلبش احساس کرد.

دیدن این جوری شکسته بودن فلیکس بهش حس مرگ می‌داد.

پسرک بدون حرفی با لب‌هایی که می لرزیدن سمت چان اومد و سریع خودش رو توی بغلش جا داد و پسر بزرگ‌تر بدون حرفی فقط محکم بغلش کرد.

ترسیده بود...

نمی‌دونست چرا، ولی ترسیده بود...

دیدن تزلزل فلیکس براش وحشتناک بود و اینکه علتش رو نمی‌دونست هم روی ترسش تاثیر می گذاشت.

هقی زد و محکم تر خودش رو توی بغل چان فشرد.

چان تو جاش دراز کشید تا راحت‌تر پسر توی بغلش رو بین بازوهاش بگیره. 

بوسه‌ای به فرق سَرش زد و همون جا نفس عمیقی کشید.

+چان؟!

با صدایی گرفته و لرزون گفت.

_جانم...

چان با استرس جوابش رو داد.

+تو که چیزی رو ازم قایم نمی‌کنی نه؟!

با حرف فلیکس تَهِ دلش خالی شد، اما جواب محکمی داد.

_بعضی چیزا رو لازمه که الان ندونی، اما مطمئن باش به نفع جفتمونه...

با جواب چان، نگاهش بالا اومد و با چشم‌های سرخ و خیس نگاهش کرد.

+پس کی تموم می‌شه؟!

_تموم می‌شه...یه کوچولو دیگه طاقت بیار...

+دیگه نمی‌تونم...طاقتم تموم شده...به من نگاه کن؟! شدم باعثِ کشته شدن یه آدم...نمی‌دونم سر خانواده‌ام چه بلایی اومده و هر کسی که اطرافمِ رو با خودم می‌کشم پایین...دیگه خستم...اگه تو رو هم از دست بدم دیگه دلیلی برای ادامه ندارم...