Wake up and save me [کامل شده]

✴️ part:41 ✴️

                  *******************

                        قسمت: چهل و یکم

*فلش بک*

بعد از خروج مشکوک جیسونگ از کره با دوستش مینسوک که روی پرونده‌ی پدربزرگ چان کار می‌کردن مشورت کرد و تصمیم گرفت دنبالش بره چون نمی‌دونست چی در انتظارشونه.  

از طرفی هم رابطه‌ی مشکوک جیسونگ با مین‌فو بدجور رفته بود رو مخش و نمی‌دونست چجوری و به چه روش دیگه‌ای از جیسونگ حرف بکشه چون اون لعنتی به هیچ عنوان به حرف نمیومد و این بدجور رو مخش رفته بود.

البته که متوجه گندی که جدیدا بالا اومده بود شده بودن و از دزدیده شدن پسری با خبر شدن که به طرز باور نکردنی‌ای شبیه به مینگیو بود.

پسری که تو تصادف منحوس چان و مینگیو حضور داشت و همه بدون هیچ آگاهی ازش گذشته بودن.

محض رضای خدا، کی باورش می‌شد یه چنین چیزی واقعیت داشته باشه؟!

مین‌فوی لعنتی هم حتما بخاطر شباهت لعنت شده‌ی اون بچه به مینگیو قربانیش کرده بود و وارد این کثافت بازی کرده بودتش.

سو چانگبین کسی بود که دنبال پرونده‌ی اون پسر بود و مینهو تا به حال باهاش برخوردی نداشت اما از طریق مینسوک کماکان شناخته بودتش و از قضیه کاملا با خبر شده بود و حالا که کلی اطلاعات جدید از طریق تیم قویشون به دستشون رسیده بود و آگاهی از این موضوع که یه تیم دیگه از تایوان هم دنبال این پرونده بودن و حتی نیروهای نفوذی زیادی تو باند بنگ دارن باعث شده بود همگی قوت قلب بگیرن و تلاششون رو بیشتر کنن تا هر چه زودتر به هدفشون برسن.

پس با ترتیب دیدن نقشه‌ای جدید، مینهو هم به دنبال جیسونگ و هیونجین به آمریکا رفت. 

             *********************

*زمان حال*

با افکار درهمی از اتاق خارج شد و عرق روی گردن و پیشونیش رو با کف دستش پاک کرد.

حواسش بود که موقع خروج از اتاق، فلیکسی که به زور به خواب رفته بود رو بیدار نکنه.

سمت طبقه‌ی پایین رفت و با گیجی وسط سالن بزرگ پذیرایی که تو سیاهی محضی غرق شده بود ایستاد.

خیلی چیزا رو یادش اومده بود و دیگه وقت تلف کردن رو باید تموم می‌کردن.

با دهن باز نفسی گرفت و چشم‌های گیجش رو به اطراف داد و سمت اتاق مین‌فو که می‌دونست حالا جان توشه رفت.

در رو آروم باز کرد و حواس مرد بزرگ‌تر که وسط اتاق با حالت گنگی ایستاده بود رو به خودش جلب کرد.

_مینهو...

جان با شنیدن اسم دوست چان ابرویی بالا انداخت و کامل سمتش برگشت.