It's my baby

Part 6

همان روز،ساعت ۱۱:۲۶،عمارت کیم:

نگاه کوتاهی به ساعت کنار دستش انداخت دیشب اونقدر خسته بود که تا الان روی تخت ولو بود و حتی به شرکت هم نرفته بود؟
از کی تا حالا اینقدر تنبل شده بود که اینقدر می خوابید و رو تخت لش می کرد؟؟
نفس عصبی ای بخاطر بی برنامه گیش کشید و بی حوصله به طرف دستشویی گوشه ی اتاق رفت و بعد از شستن صورتش تصمیم گرفت تا دوش کوتاهی بگیره و داشت به سمت حمام می رفت که شنیدن صدای رو مخ زنگ تلفنش متوقفش کرد.
با اخم محوی روی صورتش به سمت صدا رفت و با دیدن شماره جونگ کوک فقط برای ثانیه ای خشکش زد و بعد به سرعت تماس رو وصل کرد.

+ الو؟ کوک؟؟

صدای گرفته ای که مربوط به یه زن تقریبا ۴۰ ساله بود به جای صدای جونگ کوک به گوش های آلفا رسید.

× ب..ببخشید...شما جونگ کوک رو میشناسید؟...جئون جونگ کوک.

ناگهان نگرانی و ترس کل وجودش رو گرفت.

+ ب..بله اتفاقی افتاده؟

× حالش خوب نیست لطفا بیاید بیمارستان شین یانگ...

و بوق هایی که نشان دهنده ی پایان تماس بود.
حالش خوب نبود؟ پسرش..توت فرنگیش....امگاش خوب نبود؟؟؟
به سرعت به سمت رگال لباس هاش رفت و رندوم چیزی پوشید و به بیرون دوید و حین طی کردن پله ها سعی کرد افکار منفی رو از خودش دور کنه که ناگهان به شخصی برخورد کرد و باعث افتادنش شد،به طرف فرد برگشت و با جین مواجه شد.

£ هی..خوبی؟

+ ببخشید هیونگ م..من عجله دارم.

و پا تند کرد تا از کنار جین بگذره که بازوش بین دست های ظریفش اسیر شد.

£ کجا؟؟ چیشده؟ حالت اصلا خوب نیست قیاقتو دیدی تو آینه؟ مثله..

+ نه نه نههههه!!! خوب نیستم هیونگگ!!!!

£ چیشده؟؟

+ کوکم...هیونگ کوکمم...

و بدون توضیح اضافه ی دیگه ای به سرعت از عمارت خارج شد و جین رو تو بهت و نگرانی تنها گذاشت.
و اما..
کسی ندید زنی رو که از بالای پله ها با پوزخند رضایتمندی به حال آشفته ی برادرش نگاه میکنه....

بیمارستان شین یانگ،ساعت ۱۲:۱۰:

بعد از پارک کردن ماشین به سرعت به سمت در ورودی رفت و هراسان وارد محوطه ی شلوغ و متشنج بیمارستان شد و به سمت پذیرش پا تند کرد.
  
+ جونگ کوک..جئون جونگ کوک.

زن پرستار سرش رو بالا آورد و به چهره ی نا آروم آلفا نگاه کرد.

× ببخشید؟

تهیونگ کلافه و نگران تر فریاد زد: بیماری به اسم جئون جونگ کوک! امروز آوردنش!!

× ..بله لطفا آرامش خودتون رو حفظ کنید.