Dudakları dudaklarına değdiği an hayat boyunca beklediği anın bu olduğuna karar verdi.Vücudu alev alev yanıyordu ve içindeki alevin kıvılcım misali adamı da kavurduğunu görebiliyordu.Kollarını boynuna dolayarak inledi.Ona dokunmak dışarıdaki soğuk h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneşin ve aydınlanmanın sembolü, Bahar'ın müjdecisi asil çiçeği üfleyip de geçme; şifası için 1000 yıl önce hekimlerin Piri İbn-i Sina "Hindiba Risalesi" yazmış, Çinliler 7. yüzyıldan beri çeşitli alanlarda yararlanmaya devam ediyor. Sence de pozitifliği, ilerlemeyi ve hayatta kalmayı sembolize eden mucizevî karahindibalara ve aslında doğaya yüreğimizle bakma zamanı gelmedi mi?
Gönlümdeki toprakta ansızın filizlenen Ağustosun yirmi dördüncü gecesinde kök salan Portola Valley'i nihayet hayali umuduma yükleyip de üfledim. Mutlu ve bir o kadar da umutluyum. Doğru yerden kesişti yollarımız görünmez bağlarda kuşandı ruhlarımız. Amatör hikayeme bir şans verip bu uzun yolculukta hayal gücüme eşlik ettiğin için 'SANA' sonsuz teşekkür ediyorum.
Finallerden vedalardan kısacası 'sonlardan' hiç hoşlanmadığım için bu bölümün ismini 'Özgürce Savruluş Töreni' koymak istedim. Hayat, haşin bir rüzgar hatta çoğu zaman fırtınayı bağrında saklıyor sarsıyor; delicesine bir hızla hırpalıyor. Köküne ulaşan olaylara karşı sergilediğin tavır seni sen yapıyor.
Savrulsa dahi kökü sağlam kalan karahindiba çiçeği benim hikayemin de bir nevi sembolü oldu öyle sade öyle naifti ki dışarıdan tepki olmadığında kendi narinliğiyle var oluyordu. Tıpkı Giselle'nin dıştan bakıldığında görünen aldatıcı sadeliği gibi.
Birçoğunuz ona öfkeli intikamının sınırı aştığını düşünüyor biliyorum; lakin ben kurgu aklımda yeni yeni filizlenirken dahi aklımda tek bir düşünce mevcuttu:
"Hiç kimseye güvenme çünkü beyaz gülün bile gölgesi siyah olur."
Kamyon arkası yazısı gibi oldu ama güvene güvene güvenmemeyi öğrenmiş biri olarak kelimelerimi intikam yüklü bulutlara emanet etmem gerekiyordu sonraki asit yağmurları bu yüzden.
Kimileri Rex'e öfkelendi sevdasının arkasında dağ gibi durmadığı için biliyorum; lakin her seçiş aslında bir vazgeçiş değil midir hayat denen sahnede? John Rex Wilder piyanist olmak isteyen ama sırf ailesini- babasını-memnun etmek adına avukat olan Afganistan'ın genç subayı...
Ben istedim ki kaleme aldığım hiçbir karakter dört dörtlük olmasın kurgusal olmasına rağmen eksiklikleriyle var olsun. Tıpkı benim gibi senin gibi...Öyle eksik olsunlar ki varlığımızla tamamlansınlar.
Kimileri Firuze Taheri ve Behram masum aşklarını yılkı atları misali özgürce yaşasın istedi biliyorum; lakin gönül bu her zaman her istediği olur mu insanın hayatta imtihan bu ya (!)
Üstat Neşet Ertaş: "Bir 'dağ' var, bir de 'dağ' var. Demiri kızdırırlar da derinin üstüne basarlar ya, işte o da 'dağ'dır. Gönül de öyle dağlanıyor." diyerek Gönül Dağı türküsünün adının gerçek manasını açıklamıştı. Mavi gözlü güzelimizin saf hikayesi bir gelincik çiçeğiyle dağlanıverdi.
Ahraz ve Casey'in savaşın ortasında birbirine tutunan iki saf yürek oluşunu sevdiniz biliyorum; onlar lanetin içinde rahmetin de var olabileceğini, kanlı bir savaşın ortasında dahi aşkın tertemiz kalacağının kanıtı oldular.
Kimileri Bahar'ın son derece meraklı oluşuna veryansın etti. Özel hayata saygı duyması gerektiğini hatırlattı biliyorum; lakin esas kızımız bu kadar meraklı olmasaydı bu kurgu var olabilir miydi? Onun o ceylansı ürkekliğinin içinde sakladığı yüce gönüllü kaplan Ela Gözlü, Soylu, Çenesi Gamzeliye olan bağıyla güçlendi. Şimdi kim bilir nasıl güzel saracak doğacak bebeğini... Annesinin saramadığı babasının koklayamadığı gibi.
Kimileri Brendan'ın değişken hallerini tuhaf buldu biliyorum; aşka küskün dedektifimizi minik ebeye ısındırmak pek de zor olmadı itiraf ediyorum. O çok sevdiği mesleğinden öteye koydu sevdasını. Velhasıl Kelam Giselle ve Rex'in eksik bıraktığı hikayeyi onlar tamamladılar.
Aslına bakarsanız zihnimde filizlenen bir son olmadı hiçbir zaman. Mutlu ya da mutsuz herhangi bir şekilde yazıya dökmek istemiyordum aklımda hep açık uçlu bir final vardı. Son sahne okurun zihninde canlansın istiyordum; ancak o kadar güzel geri dönüşler aldım ki ve karakterlerimiz o kadar çetin sınavlardan geçtiler ki doğrusu onlara hak ettikleri gibi bir son yakıştırdım.
Hep ben yazdım sen okudun, birazda sen yazsan da ben okusam artık hayalet okur olma sıfatından sıyrıl sıyrıl ki yazar senin de bir yerlerde nefes aldığını bilsin. Şaka bir yana 6 yıllık bir devir kapanıyor. Düşünüyorum da 6 koca yıl içinde neler değişmedi ki hayatımda. Önce bambaşka bir şehre ebe olarak atandım, evlendim, anne oldum. İş değiştirdim yepyeni insanlar tanıdım insanları anladım. Anladıkça çoğaldım çoğaldıkça yazdım.
Uzun soluklu iki ayrı hikayeyi tamamlamak günümüz ve geçmiş zamanı birbirine bağlamak epey bir araştırma gerektiriyor. Özellikle savaş dönemini yazabilmek mevcut Afganistan durumunu satırlara dökebilmek keyifli fakat zaman alıcıydı. O kadar yoğun dönemlerim oldu ki aylarca bölüm paylaşamadığım zamanlar oldu buna rağmen beni her daim desteklediniz saygıyla karşıladınız. Bu kesinlikle bir son değil. Hatta başlangıç bile olabilir :)
Üslubumu, duyguları aktarma biçimimi beğendiyseniz yepyeni başlangıçlarda da buluşmak isterim. Şöyle ki bir müjdem var :
Gross Rosen -bilmeyenler için profilimde mevcut kütüphanenize ekleyebilirsiniz.- isimli kurgum için ön çalışmalara başladım lakin bu defa uzun molalar vermemek adına kurgumun bölüm paylaşımlarını finale yakın yapmak istiyorum. Yine bir dönem hikayesi olacak 1940'lardan günümüze uzanacak. II.Dünya savaşıyla harmanlanmış aşk temalı kurgu severleri şöyle bir köşeye alalım.
Gross Rosen; Portola Valley'de de yer alan bir karakterin üzerinde yükselecek lakin; iki kurgu birbirinden bağımsız. Sizce Portola Valley'de de yer alan bu şanslı karakterimiz kim ya da Gross Rosen'de kimin hikayesini okumak isterdiniz?
Nostalji sever yazarınız yorumlarınızı beklerken zihninizdeki tohumlar özgürce savrulsun tüm güzellikler sizinle olsun. Yepyeni hikayelerde de yürek mürekkebinin aynı yerine damlamak dileğiyle. Kahvelerinizi alıp gelin ya da hiç uğraşmayın çay demleyelim :) Sizleri gönlümün satır aralarına davet ediyorum. Her daim kitap kokusuyla kalın sevgilerle.
