Dudakları dudaklarına değdiği an hayat boyunca beklediği anın bu olduğuna karar verdi.Vücudu alev alev yanıyordu ve içindeki alevin kıvılcım misali adamı da kavurduğunu görebiliyordu.Kollarını boynuna dolayarak inledi.Ona dokunmak dışarıdaki soğuk h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şüphe, içini parçalayarak kalbinde kanayan yarayı besliyordu. Odasına döndükten sonra soyunarak duşa girmiş, buz gibi suyun altında kımıldamadan beş dakika boyunca durmuştu. Uyuşan düşüncelerinin ayılmaya ihtiyacı varmış gibi!
Işıkları açmadan, pencere kenarında durup yirmi dakika boyunca Newcastle'ın semalarına baktı.Hiçbir şey düşünmek istemiyordu.İki saat önce hayatındaki yapbozun eksik parçaları birleşmişti.Yalnızca yüz yirmi dakika önce.Yaşananları kabullenmekte zorlanıyordu. Nelson Johansen'ın Larissa Nolan cinayetiyle bir bağı olabilir miydi?
Buz gibi bir bira açıp kutusundan içti. Susuz değildi, yalnızca midesine bir şeyler girsin gevşesin diye içiyordu. Çalışma masasının başına oturdu. Dashner ailesi için hazırlanan çalışma ofisinden bundan çok daha iyisi vardı ancak bu kilitli çekmeceli masa da işini görüyordu.
Kilitli çekmeceyi açtı, Teğmen Keaton Bradley'in Nolan cinayetiyle ilgili verdiği röportaj ve Ashton'ın doktora teziyle alakalı belgeler vardı. Belgeler, tıpkı iyi bir soruşturma raporu gibi titizlikle incelenmişti. Sarı renkli fosforlu bir kalemin kapağını açtı ve notlarını düzenlemeye koyuldu.
İşini bitirince köşedeki eski tip kasalı bilgisayarı açtı.Umduğu kadar iyi çalışmıyordu; ancak tek istediği daha net bilgilere ulaşmaktı.Telefonunu kullanarak riske girmek istememişti.Hadi ama bu külüstür hiç iyi çalışmıyordu.Kasaya hafifçe vurunca cızırtı daha da arttı. Muhtemelen, bir şey fanlara takılıyordu.Bir kere daha vurunca, cızırtılı ses kayboldu.Güzel.
Sabırla e-postalarını kontrol etti, fazla bir şey yoktu, birkaç kapkaç davasıyla ilgili güncel önemsiz bilgi, Portola Valley polis biriminden bir rica ve diğer gereksiz elektronik postalar.
Acil yanıt gerektiren bir şey olup olmadığına baktı ve tarayıcıyı açtı. Yazılım programları, mektuplar, internetten indirilmiş makaleler ve pdf dosyaları 20 gigabaytlık bir alana yayılmıştı. Tanrım, hepsini tek seferde incelemesi mümkün değildi. Öncelik sırasına göre belgelere tek tek tıkladı.Lanet olası ekran donup duruyordu.Bunca lüksün içinde yeni bir bilgisayar almak çok da zor olmasa gerekti.
Parmaklarını touchpad'e hafifçe vurunca, fare imleci ekranda ani hareketlerle yeniden oynadı. Nelson Johansen ve Afgan-Sovyet savaşlarıyla ilgili bir arama yaptı. The Los Angeles Times'ın ön sayfasında bir fotoğrafı ve şu başlık gözüne çarptı: Bir Kahramanın Zafer Sarhoşluğu Mu?
Başını iki yana sallayarak okumaya devam etti. Gazete ve dergilerin daha fazla bilgi toplamasıyla gelişen hakikati takip etti. 'Bir ipucu' diye düşündü.Lanet olası küçücük bir ipucu.Katili cinayetleri işlemeye iten yegane şey.
Okumaya devam etti. Haberlerin hiçbirinde Bahar'ın adı geçmiyordu bu iyiye işaretti. Nelson Johansen 1989 yılında son bir röportaj vermiş, en sonunda basın mensuplarından onu biraz rahat bırakmalarını istemişti. Mahremiyet ricası kabul görmüşe benziyordu zira ailesi hakkında yeterli bilgi yoktu. Hoş bunu öğrenmek için daha farklı yolları deneyebilirdi.
