Dudakları dudaklarına değdiği an hayat boyunca beklediği anın bu olduğuna karar verdi.Vücudu alev alev yanıyordu ve içindeki alevin kıvılcım misali adamı da kavurduğunu görebiliyordu.Kollarını boynuna dolayarak inledi.Ona dokunmak dışarıdaki soğuk h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı alevler yakmaz; tüketirdi. Duyguları, acıyı, nefreti, sevgiyi...Ve de ihaneti.Havaya hakim olan toz zerrecikleri cılız ışığıyla dengelenirken kasabanın dibinde yaktığı iki mum arasında, soğuk, yüksek dar ağacında tek bir iskelet sallanıyordu.
Yatakta doğruldu.Hemen midesi guruldamaya başladı ve masanın yanındaki komodinden destek alarak kalkmaya çalıştı.Pembe deri berjerin üzerine bıraktığı beyaz sabahlığı aldı.Ardından kapı tokmağını çevirip hazırlayacağı leziz tarifler için içini kaplayan tatlı telaşa kapıldı.
Ah, hayır. Los Angeles'tayken Noel tatili sabahları doğal seyrinde olabilirdi; ancak yattığı rahatsız döşek ona nerede olduğunu ansızın hatırlattı. Çok geçmeden gerçekler yüzüne tokat gibi çarptı.Burası Los Angeles değil Portola Valley'di.
Kendini kurduğu hayale öylesine kaptırmıştı ki bir an için fırına süreceği taze Noel kurabiyelerinin kokusunu alır gibi oldu.Etrafa dağılan tarif defterinin kopan sayfaları başucunda dans ediyordu.
Geldiği şehirde karanlık; en azından ürkütücü karanlık yoktu.Palmiye ağaçları huşu içinde sallanıyor, canlı gecenin parlak ışıkları caddeleri aydınlatıyordu. Holywood'un kalbi ışıltılı alışveriş merkezleri, kalabalık pastaneler ve başarılı bir hastahane. Hepsi kilometrelerce ötedeydi şimdi...
Sertçe alt dudağını dişledi.Annesi, rahmine tutunduğu dokuz ay boyunca içten içe bir savaş vermiş; onu daha küçücük bir kızken bırakıp gittiği için bir an için suçluluk duymamıştı.Tanrı aşkına, annesinin bile avutamadığı bir varlık olarak polislerin ona inanmasını bekleyemezdi öyle değil mi? Müthiş bir korku benliğini istila etti.Şimdi, annesinin o zaman karanlıkla savaşmak yerine neden kaçtığını görebiliyordu.Ama o zamanlar tek düşünebildiği onu şefkatinden mahrum bırakan bir anneydi.Şimdi ise yalnızca annesini değil babasını da kaybettiğini görebiliyordu.
Hayatta kalabilmek için, kendi ayakları üzerinde dimdik durabilmek için çok çalışmıştı.Belki de Portola Valley hayattaki son şansıydı.Bu kez doğru yapmalıydı.Dahası buna mecburdu.
Çenesini kaldırdı.Gün ışığı kaldığı yeri teğet geçiyordu.Yakın bir zamanda Los Angeles'taki arkadaşlarının içinde bulunduğu durumu öğreneceğini düşündü. Carla'nın ağzı pek sıkı sayılmazdı.Suçlamanın hiçbir dayanağının, hiçbir mantıklı açıklamasının olmaması da bu aşamada pek bir şey ifade etmiyordu.Katil olduğuna inanan insanlar vardı ve olmaya da devam edecekti.
Derin bir nefes aldı güçlü olmak zorundaydı. Çavuşun talimat verdiği aşağılık adamın onu getirdiği hücre bit kadar bir yerdi. Darly kuşkusuz Ela Gözlü, Soylu, Çenesi Gamzeli ile aralarındaki yakınlaşmayı sezmiş olacak ki adamı vakadan alıp ona eziyet etmekten hoşlanan cehennem zebanisi kılıklı bu herifi görevli tayin etmişti.
"Lanet olsun!"
Sesi küf kokulu duvarlarda yankılandığında demir parmaklıkla bölünen diğer hücrelerden başlar birer birer çıktı. Havadaki korkunç hava tam olarak atlatamadığı farenjiti tetikledi. Yan taraftaki travesti kılıklı mahkum elindeki törpüyü havaya kaldırdı.
