Aşka Atan Kalpler

30.BÖLÜM

Ben geldimmm😇

Nasılsınız canlarım 💜

Sınır 30 oy...

Beni satır aralarında yalnız bırakmazsınız değil mi aşklarım 💖

Motivasyon kaynağım olan oylarınız ve yorumlarınızı bekliyorumm💕

İyi okumalar☺️

"O odayı en aydınlık ve havadar oda diye sana vermiştim. Manzara izlemeyi sevdiğini bilmiyorum. Ama yağmur yapacağını bilmiyordum. Camlar büyük olduğu için fazla ses geçiriyor. O yüzden seni benim odama götürüyorum."

Açıklaması bitince başımı hafifçe sallayıp tekrar göğsüne sindim.

...

Odaya girince Emir beni zaten pikesi açık olan yatağa yavaşça bıraktı. Sırtımı bazaya dayayıp oturur vaziyete geldim. Emir de tam karşıma oturdu.

"Kusura bakma seni de sürekli uykundan edi..."

Emir baş parmağını dudaklarıma koyup beni susturdu. Sonra aynı elini yanağıma yaslayıp baş parmağı ile yanağımı okşamaya başladı.

"Şş... Sakın o cümlenin devamını getirme. Sen ne zaman çağırsan ben gelirim. Nerde olursam olayım. O yüzden her zaman beni çağır hatta sadece beni."

Yanağımdaki hafif ama yakıcı teması, parlayan koyu kahveleri ve sözleri ile kalbimde kuvvetli bir kasılma oldu. Sonra da ben burdayım der gibi çırpınmaya başladı.

Sanki birimiz daha bir çift laf etse bu an bozulacak ve toz olup uçacak gibiydi. Sanırım o da bunun farkındaydı. Sadece yanağımdaki eli eşliğinde yüzümü izliyordu.

Ben de konuşmayıp sadece başımı sallamakla yetindim.

Bir süre sonra Emir yerinden kalktı ve yanı başıma geldi.

"Hadi uyu artık saat altı olmuş. Dinlenmen gerek."

Bunu diyen kişi gözleri hâlâ uyumadan önceki yorgunluğu taşıyan kişiydi yani asıl uyuması gereken kişi.

"Bence asıl senin dinlenmen lazım. Hâlâ çok yorgun gözüküyorsun. Uykundan da yatağından da ettim seni."

Memnun olmayan bir sesle ağzının içinde bir şeyler geveledi. Tam ne dediğini soracaktim ki yeni bir gök gürültüsü ile yerimden sıçradım.

Bunu gören Emir yeniden biraz önceki gibi olacağımı sanıp hemen bana sıkıca sarıldı ama atladığı bir şey vardı onun yanında kolay kolay her şeyden korkmuyordum.

Ellerimi sırtına çıkarıp iki kez hafifçe çıplak tenine vurdum. Evet üstünde hiçbir şey yoktu. O kriz anında bunu fark edememiştim ama karşımda sadece şortu ile duruyordu.

"Senin yanında güvendeyim, biliyorum. O yüzden korkmadım."

Sözlerimi duyan Emir biraz geri çekilip şaşkınca yüzüme baktı ve beni dumura uğratan şeyi yapıp gülümsedi. O gülünce yüzümde istemsiz bir gülümseme oluştu.

"Hadi artık Naz gerçekten uyuman lazım."

Sözlerinden sonra olduğum taraftan diğer tarafa kayıp yattım. Evet korkmuyordum ama onunlayken. O yüzden onsuz uyuyacağımı sanmıyordum.

Davetimi anlayan Emir hafifçe sırıtıp biraz hızlı sayılabilecek bir şekilde yatağa girip ikimizinde üstünü örttü.

Yanımda kalmasının verdiği rahatlıkla, hızla atan kalbimi görmezden gelmeye çalışarak derin bir nefes aldım.