Kaderin birbirine bağladığı iki kalbin hikayesi...
Her ne yapsa da kaderinden kaçamayan Emir Soylu ve hiçbir şeyden haberi yokken kendini aşkın ve ihanetin içinde bulan Naz Aksoy.
(+18)
Ellerini bacaklarımı araladığım için açılan elbisemin üstünden...
Geçen sürede korudaki ev tadilat olana ve güvenliği tekrar tam anlamıyla sağlanana kadar Naz'la birlikte dağ evine gelmiştik. Burası şehrin baya dışında bir yerdi. Gelmeden önce evi korumaları için bir koruma ordusu tutmuştum. Buna ek olarak Hatice'ye, Naz'a uygun kıyafet ve kişisel bakım eşyaları aldırtmıştım. Mutfağı da adamlara doldurmuş, kaloriferleri yaktırtmıştım. Ne kadar kalacağımız belli değidi. Dağ evini kimse bilmezdi çünkü oraya hep Naz'ı düşünmek için tek başıma giderdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaten öyle çok da büyük bir ev değildi. Bir oda bir salondu. Kafa dinlemek için yaptırtmıştım. İlk defa korumalar ve yanımda biriyle gidiyordum. Ve bu kişinin Naz olması içimi huzurla dolduruyordu.
Dağ evinde kaldığımız süre boyunca Naz'a ben bakacaktım. Bu benim için ödül gibi bir şeydi ama Naz ne tepki verirdi bilmiyorum. Olanlardan sonra yüzüme bakar mı onu da bilmiyordum.
Naz'ı buradaki tek yatak odası olan kendi odama yatırmıştım. Uyandığında yemesi için hafif bir yemek hazırlamıştım.
Şimdiyse ilaçların etkisinden kurtulup uyanmasısını bekliyordum. Saat gece yarısına doğru geliyordu. Ama Naz uyanmamıştı. Sanırım yaşadığı korkudan ve ilaçlardan dolayı hâlâ uyuyordu. Benim de saçlarıyla oynayıp uyanmasını beklemekten başka çarem yoktu.
...
Naz'dan...
Vücudumda hissettiğim yer yer sızıyla ve saçlarımda hissettiğim parmaklarla gözlerimi araladım. Başımı çevirdiğimde Emir'le burun buruna geldim. Emir'in vücudu sandalye başı ise benim yastığımdaydı. Parmakları saçlarımın arasındaydı. Gözleri ise kapalıydı. Düzenli nefes alış verişleri sus çizgime çarpıyordu. Ve bu benim kalp atışlarımı hızlandırıyordu. Ama bu seferki korkudan değildi. Peki ya sebebi neydi?
Ben henüz geri çekilmeden Emir gözlerini açtı. Kahveleri benim gözlerimi buldu. Gözlerinden ilk önce şaşkınlık geçti sonraysa tarif edemediğim bir yoğunluk.
Ama o da geri çekilmedi. Hızla kedimi toplayıp geri çekildim. O da yerinde dikleşti. Aklıma dolan korkunç anılarla hala sandalye de oturan Emir'e aynı hızla sarıldım ve korkuyla ağlayarak konuşmaya başladım.
"Birileri cama ateş etti. Camlar her yerime saplandı. Ben... ben o banyoda öleceğim zannettim."
Emir hemen kollarını bedenime sarıp beni sert göğsüne hapsetti ve saçlarımı okşayarak sakinleştirici sesiyle konuştu.
"Şşt, tamam sakin ol. Yanımdasın, güvendesin. Burada kimse sana zarar veremez."
O anlar gözümün önünde canlanırken hıçkırıklarımı ve titrememi durduramıyordum. Ve Emir'e daha sıkı sarılıyordum. Şu an hareketlerimin bilincinde değildim. Sadece iliklerime kadar korkuyu hissediyor ve ağlıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emir bir süre daha sakinleştirici sözler söyleyip, başını kafama yaslayıp saçlarımı okşadı. Kendimi o kadar yorgun hissediyordum ki şuracıkta uyuyabilirdim. Sabah kendimi çok kastığım için tüm uvuzlarım ağrıyordu. Bu da bana ekstra bir yorgunluk katıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onun huzur veren, güvende hissettiren kokusu ve başım göğsünde olduğu için boğuk duyduğum erkeksi sesi ile söylediği yatıştırıcı cümlelerle bir süre sonra sakinleştim. Ve ne yaptığımın farkına vardım.
Hızla geri çekildim. Göz yaşlarımı silip yatağın desenlerine bakmaya başladım. Resmen adama koala gibi yapışmıştım. Ama o da bana sarılmıştı. İstemese sarılmazdı değil mi? Ne isteyecek. Sadece ağlayan birini teselli ederek herkesin yapacağı bir şeyi yaptı. Herkesin ama eli silahlı bir adamın herkese yapmayacağı bir şeyi. Tamam yeter... Daha fazla kafamda kurmayı yasakladım kendime.
Kafamı kaldırıp Emir'e bakmamaya dikkat ederek gözlerimi odada gezdirince sabahki evde olmadığımızı fark ettim.
Burası geneli kahve rengi tonlarında döşenmiş bir yatak odasıydı. Odada oldukça geniş bir yatak, yatağın iki tarafına konulmuş komodinler ve bir de dolap vardı. Ama sadece birinin üzerinde abajura ek kitap, çalar saat ve bunun gibi kişisel eşyalar vardı. Demek ki bu odayı bir kişi kullanıyordu. Tabii ki duvarın üçte ikisini kaplayan dev pencereyi de es geçmeyelim. Manzara harikaydı.
Ama manzaraya bakacak olursak bir dağın başındaydık. Nee dağ başı mı? Hemde bu mafya kılıklı adamla... Şaşkın ve aynı zamanda ürkek bakışlarım Emir'e döndü. Titrek bir nefes alıp konuştum.
"Burası neresi?"
...
Eveet, bir bölümün daha sonuna geldik... Tavsiyeler üzerine ara ara görseller koymayaçalıştım. Umarımbeğenirsiniz. Lütfen yorumlarınızı ve begenilerinizi eksik etmeyin.💖
