Aşka Atan Kalpler

29.BÖLÜM

Ben geldim...

Bu bölümde sınır 30 oy ve 80 yorum.💖

Oylarınızı ve çok sevdiğim yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Sizden geri her dönüş aldığımda yazmak için motivasyonum artıyor.😊💜

İyi okumalar canlarımm❤

Emir Naz'ın ona karşı hiçbir olumsuz tepki vermemesine içten içe memnun olurken, genç kızın kızaran yanaklarına ve şaşkın bakışlarına tebessüm etmeden edemedi. Karşındaki kız kalbine zarardı bundan emindi.

...

Emir beni öptükten sonra ne tepki vereceğimi bilememiştim. Yanaklarımın ve kulaklarımın kıpkırmızı olduğuna emindim. Bu yoğun atmosferi kaldırmayan kalbim deli gibi çırpınıyordu, kaçmak istiyordu.

O ise yüzüme her zamankinden biraz daha fazla parlayan gözleri ile bakıyordu. Mahzende öfkenden zifiri karanlık olan gözler bu gözler değilmiş gibi şimdi de sanki tüm galaksiyi içinde barındırıyordu.

Hâlâ kucağında oturduğum aklıma gelince kalkmak için hareketlendim. Ama bu çabamın pek başarılı olduğunu söyleyemem çünkü kalktığım anda gözlerim karardı. Tam yere çakılacakken beni tutan güçlü kollarla havalandım.

"Güzelim ne yapıyorsun? Tam bir gündür yatıyorsun birden kalkılır mı?"

Yine güzelim dedi. Ne oluyor bu adama? Ondan önemlisi bana ne oluyor niye sırıtıyorum?

İfademi toplayıp yatağın kenarına oturdum.

"Birden başımın döneceğini tahmin edemedim. İyiyim şimdi."

Tekrardan şefkat dolu bir gülüş gönderdi bana ve gözümün önüne gelen bir kaç tutumı kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Peki o zaman. Acıkmışsındır, burada mı yemek istersin yoksa salonda mı?"

"Salonda yesek iyi olur aslında hem bende açılmış olurum. Bu arada ne kadar süredir uyuyorum?"

Emir yeniden suçlu yüz ifadesini takındı. Kısık bir sesle "Bir gündür." dedi.

Bir gün uyumak için gerçekten uzun bir süreydi ama o mahzende gördüklerim... her neyse düşünme Naz. Unutmaya çalış. Ya o adam beni kaçırmayı başarısıydı. Gerçi şu an da pek özgür sayılmam ama en azından Emir'e alıştım ve az da olsa güvendim.

Emir yine düşüncelere dalıp gittiğimi fark etse gerek açıklamaya yapacak gibi bir ifadeye büründü.

"Naz bak o adam..."

Tek elimi gerek yok dercesine kaldırdım.

"Emir bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum. Son iki haftada yaşadığım ya da gördüğüm şeyler inan benim için hiç kolay değildi. Bu konu da kendimle ters düşüp sana güvenmeyi seçiyorum ve olanları unutmak istiyorum."

Emir'in gözlerinde yine o yoğun ifade belirdi.

"Bana olan güvenini asla boşa çıkarmayacağım."

Tekrar önüme dönüp kisa bir süre ellerime baktım.

"Peki o zaman artık salona inelim." demesi ile birlikte bana doğru geldi ve beni birden kucağına aldı.

Şaşkın bir şekilde yüzüne bakakaldım.

"Emir ne yapıyorsun kendim yürüyebilirim. Bir şeyim yok."