Aşka Atan Kalpler

26.BÖLÜM

Bebeklerimm ben geldimm😇

Görüşmeyeli nasılsınız?

Bu bölümde sınır 20 oy, 60 yorum💜

Her zamanki gibi beni yine satır aralarında yalnız bırakmazsınız değil mi?😊💟

Iyi okumalaar😌

Naz sen şu an sırıtarak Emir'i düşünüyorsun. Yoksa sen... Yoksa sen çoktan kendini bu adama kaptırdın mı?

Düşüncelerimle boğuşurken kapının kapanma sesi ile yerimde sıçradım. Emir bunu fark etmemiş olacak ki keyifli bir yüz ifadesiyle yanıma geldi.

"Evet, bu sorunu da bir şekilde çözdük. Şimdi burada mı kahvaltı yapmak istersin yoksa yeni evimizde mi?"

Yeni evimiz mi? EVİMİZ? BİZİM, İKİMİZİN EVİ? Yok canımm, dili sürçmüştür. Her neyse Naz, fazla düşünme deli olursun.

"Dürüst olmak gerekirse burada daha fazla kalmak istemiyorum. Bir an önce gidelim lütfen."

Başıyla beni onaylandıktan sonra aklına önemli bir şey gelmiş gibi konuştu.

"Ama acıkırsan. Merkez yarım saatlik uzaklıkta. O zamana kadar dayanabilir misin?"

Acıkmamı bu kadar ciddiye almasına hafifçe kıkırdadım.

"Hayır sorun değil. Hem daha çok acıkmadım. Malûm yaşadıklarımızdan sonra şu an pek bir şey yiyebileceğimi sanmıyorum."

...

Geçen sürede şehir merkezine inmiş, sandviç ve çay alıp arabada yemiştik. Şimdiyse arka koltukta Emir'le yan yana yeni eve doğru gidiyorduk.

Camdan akıp giden yola bakarken üstüme bir ağırlığın çöktüğünü hissettim. Sabah yaşananlar beni çok yıpratmıştı. İliklerime kadar titrediğim ve kasıldığım için tüm vücudum ağrıyordu.

Akan yol bulanıklaşmaya başlayıp, gözlerim kapanırken algılayabildiğim tek şey başımın Emir'in göğsüne düşmesi oldu.

Birinin beni kucağına aldığını hissettiğimde uyanmaya başladığımı anladım. Burnuma o güven verici koku dolduğunda kafamı biraz daha kokunun kaynağına soktum.

Bunun üzerine gelen kıkırdama ile Emir'in kucağında olduğumu anladım.

Kollarım boynuna sarılmış ve ona iyice sokulmuştum. Uykumda bu kadar sıkı sarılmanın verdiği utançla uyuyor taklidi yapmaya devam ettim.

Kapı sesinden eve girdiğimizi anladım.

"Cenan, Hanife Abla'ya söyle yemeği hazır tutsun. Naz'ın çok uyuyacağını sanmıyorum. Üst kata da kimse çıkmasın, ses yapmasın tamam mı?"

Sesini kısık tutma çabası çok tatlıydı ama başarısız bir girişimidi. Sesi fısıldama olamayacak kadar çok gürdü. Eğer şu an uyanık olmasam çoktan uyanmış olurdum. Bu sefer de Cenan fısıldamaya başladı.

"Tamam ağabey, iletirim. Ha bir de biliyorsum seni bekleyen bir misafirin var. Güzelce ağırladık, kıvama getirdik. Görmene hazır halde."

Ne misafiri? Nasıl bir kıvamda da Emir görecek? Hii yoksa tahmin ettiğim şey mi? Boyun devrilmesin Emir, sabah evimiz diyordun beni uyutup karı kız mı misafir edeceksin.