Ölü Nefes (TAMAMLANDI)

Örümceğin Ağı

Üzerimdeki kıyafetin her yeri kan lekesi olduğu için motosikleti bu şekilde kullanamazdım. Kanlı kıyafetlerle eve gitmeye kalkarsam yolda polisler beni durdurur ve geceyi nezarethanede geçirirdim. Mecburen motoru burada bırakacak ve eve arabayla dönecektim.

Derek'e bakarak, "Hep beraber benim evime gidelim. Böylece biraz dinlendikten sonra ne yapacağımıza karar veririz," dedim.

Helen hala geçirdiği şoku üzerinden atamamış görünüyordu. Titreyerek konuşmaya başladı.

"Ben senin evine gelemem Hera. Bu vampirler senin peşini bırakmayacakmış gibi görünüyor. Tekrar onların eline düşmek istemiyorum."

Helen haklıydı. İşin bu yönünü hiç düşünmemiştim.

Robert "Helen'in sözlerine katılıyorum. Beni de evime bırakırsınız," dedi.

İkisinin gelmeyeceğini duyduğu anda Derek'in mavi gözlerine bir ışıltı yerleşti. Keyifli bir şekilde "Önce onları eve bırakalım. Daha sonra beraber sana gideriz," dedi.

Kabul etmekten başka şansım yoktu. "Hadi hemen arabaya gidelim ve bu lanet yerden uzaklaşalım."

Hep beraber Derek'in arabasını bıraktığı otoparka gittik. Sabahın erken saatleri olduğu için ortalıkta kimse yoktu. Ben arabada öne, Derek'in yanına oturdum. Diğerleri de arkaya geçip oturdular. Derek arabayı çalıştırdı ve sorunsuz bir şekilde otoparktan çıktık. Önce Helen'i evine bırakacaktık. Arkama dönüp Robert ve Helen'in gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladım.

"Bu işten paçayı kurtarana kadar atış poligonunu açmayı düşünmüyorum. Ben size haber verene kadar ortalıkta gözükmeyin. Güvende olacağınız bir yere gidin ve durumlar düzelene kadar saklanın. Hesaplarınıza rahatça saklanabilmeniz için para yatıracağım. Ayrıca düzenli olarak da maaşlarınız yatmaya devam edecek. Durumlar düzelene kadar bu durum böyle devam edecek. Bu iş sonuçlandığında hala benimle çalışmak istemezseniz sizi anlayışla karşılarım. O zamana kadar her şeyi düşünün ve kararınızı ona göre verin."

"Orada söylenenler doğru muydu peki? Sen gerçekten tetikçi misin?"

Robert ilk şoku atlatmış görünüyordu. Yüzünün rengi de artık normale dönmüştü. Şu aşamadan sonra ona doğruyu söylemekten başka çarem yoktu.

"Doğru söylüyorlar Robert. Ben bir tetikçiyim. O adamı da ben öldürdüm."

Hayranlık dolu bir yüz ifadesiyle bana baktı. "Vay be! Bu çok havalı. 007 patronumuzmuş ama bizim yeni haberimiz oluyor."

Helen hemen söze girdi. "Ben olaya bu açıdan bakmıyorum. Şu an hepimiz tehlike altındayız ve bu durumun tek suçlusu da Hera."

Görünüşe göre olaylar normale döndüğünde benimle çalışmak istemeyen ilk kişi belli olmuştu ama yine de ona kızamazdım.

"Haklısın Helen tek suçlu benim. Ama hiçbir zaman böyle bir duruma düşmenizi istemedim. Buraya ölümü göze alarak sırf sizi kurtarmak için döndüm. Bundan sonra da başınıza bir şey gelmemesi için elimden gelen her şeyi yapacağım."

Sözlerim Helen'in yüzündeki ifadeyi biraz yumuşattı. Önüme dönüp yolu izlemeye devam ettim.

Helen'i ve Robert'i eve bıraktıktan sonra Derek, "Nerede oturduğunu bilmiyorum. Bizi şimdiye kadar evine hiç davet etmedin," dedi.

"Haklısın. Bunu bilinçli olarak yaptım. Yine de sizi hayatımdan uzak tutma çabam işe yaramadı. Artık benim hakkımda her şeyi öğrendiniz."

Derek, "Keşke ne tür işlerle uğraştığını bana daha önce söyleseydin sana yardımcı olmak için elimden gelen her şeyi yapardım," dedi.