Ölü Nefes (TAMAMLANDI)

Şeref

Bir kaç gündür zamanımın tümünü belediye başkanı Owen Porter'ın günlük rutinini öğrenmeye harcamıştım.

James gündüzlerimi nasıl geçirdiğimi öğrenince, tehlikeli olduğunu düşünerek beni engellemeye çalışmıştı. En büyük tehditi ise; Böyle tek başıma hareket etmeye devam edersem beni tekrar eve kapatacağını söylemesiydi. Özgürlüğümü yeni kazanmışken tekrar kaybedemezdim. Onunla yaptığımız oldukça hararetli geçen tartışmadan sonra, zorla da olsa başıma bir şey gelmeyeceği konusunda onu ikna etmiştim. Yalnız hareket edersem daha az dikkat çekerdim ve iki kişi bir kişiden daha çok dikkat çekerdi. Hem bütün takiplerimi kimliğim ortaya çıkmasın diye, her gün başka bir kılığa bürünerek yapıyordum. Benim kim olduğumu anlayamayacakları için başıma ne gelebilirdi ki?

Aslında James'in bu kadar ısrarcı olması o kadar da haksız değildi.

Yargıcın ölümünden sonra ana haber bültenleri hep bu konuyla doluydu.

Hatta yeni polis şefi Chris Beck ve Cinayet Masası dedektifi Kevin Miller'de düzenledikleri basın toplantısında, cinayeti kimin yaptığı ile ilgili bir delil bulamadıklarından basının onları sıkıştırmasına maruz kalmışlardı. Ellerindeki tek kanıt korumaların tarifiyle çizilen robot resmimdi. Daniel ve ekibi yargıçın bilgisayarından bütün ipuçlarını temizleyip çıktıkları için, bu iki ipucuyla bana ulaşmaları imkansızdı.

Gizli örgütün diğer üyesi olan belediye başkanı da yargıcın öldürülmesinden sonra, sıranın kendisine geldiğini tahmin etmişti. O günden sonra kendisini koruyan korumaların sayısını iki kat arttırmıştı. Resmen belediye başkanının etrafında etten duvar vardı. Adam ulaşımında da zırhlı arabaları tercih etmeye başlamıştı. Bir yerden bir yere giderken emrindeki polisler ona motosikletleriyle ve araçlarıyla eşlik ediyordu. Adam resmen Amerika Birleşik Devletleri Başkanı gibi korunuyordu. İşim oldukça zordu.

Basından takip ettiğime göre Belediye Başkanı belediye binasının önünde, bugün öğleden sonra dörtte bir basın açıklaması yapacaktı. Maalesef bir belediye başkanı bir yargıç gibi kapılı kapılar ardında görev yapamıyordu. Ara sıra toplumun önüne çıkıp açıklama yapması gerekiyordu. Ben de bu fırsatı değerlendirmek için uzun menzilli tüfeğimle bir evin çatısında, belediye başkanının binadan çıkıp basının karşısına geçmesini bekliyordum.

En sonunda beklediğim an gelmişti.

Belediye Başkanı binanın dışına yanındaki polis ordusuyla beraber çıkıyordu. Şu an görüş mesafesi net değildi. Menzilime sürekli Belediye Başkanı hariç korumaları girip duruyordu. Ben de sabırla başkanın kürsüye ulaşmasını bekledim.

Başkan kürsüye ulaşmadan önce görevlilerden biri yerden şeffaf bir şey kaldırdıktan sonra kürsünün önüne yerleştirdi. Kahretsin! Bu kurşun geçirmez plastik bir kalkandı. Belediye Başkanı suikaste kurban gitmemek için hiç bir detayı atlamıyordu. Onu bugün de öldüremeyeceğim belli olmuştu. Artık ona ulaşmak için başka bir yol bulmam gerekiyordu.

Fazla oyalanmadan silahımı ve diğer eşyalarımı toplayıp çatıdan aşağıya indim.

Burlington'da hava iyice soğuduğundan karın yağması an meselesiydi. Bu yüzden evime uğrayıp motorumu, garajdaki 4×4 jipimle değiştirmek istiyordum. Bugün yapacak başka bir işim olmadığı için elime geçen bu boş zaman, iyi bir fırsattı.

Eşyalarımı motora yerleştirdim ve kaskımı takarak eve doğru yol almaya başladım. Yollar buz tutmuş olabilir endişesiyle eve ulaşmam önceki gidişlerimden daha uzun sürmüştü.

Bahçe kapısından içeri girdiğimde motoru evin önüne park ettim. Baskının olduğu geceden beri eve uğramadığımdan son halini çok merak ediyordum.