White Lies: Bud Brothers Series 2 |COMPLETED|

White Lies 28

MARCO

Ilang araw pa ang lumipas ay tuluyan ng gumaan ang pakiramdam ko. Natuyo na din at humilom na ang mga sugat sa aking buong katawan. 'Yung sa mukha ko nawala na rin lahat. Kahit visible pa 'yung mga pasa at peklat, hindi naman na masakit. Ang galing kasi mag-alaga ng ubod sungit kong Caregiver. Napangiti ako sa aking naisip.

Though may mangilan-ngilan pang dumudugo dahil pilit kong pinagtatanggal 'yung mga itim-itim sa ibabaw ng mga sugat, still kaya ko na ang sarili ko. 'Yung bunganga lang ni Jillian ang hindi ko kaya. Araw-araw na lang ako sinesermunan. Mas maingay pa sa mga manok sa labas. Bigla ko tuloy namiss 'yong mga araw na para siyang maamong tupa. Tinatanong pa ako at sinusunod lahat ng gusto ko. Pamper na pamper ako sa kanya. Kaso no'ng medyo gumagaling na ako, unti-unti na rin lumalabas ang sungay niya. Iwan ko ba kung bakit laging mainit ang ulo sa akin. Wala naman akong ginagawang masama sa kanya maliban sa pagpupumilit kong lumabas ng kwarto. Buti pa si Nay Julie subrang bait. But I loved them both, lahat silang tumulong sa akin. Kung hindi dahil sa kanila baka matagal na akong inuuod sa ilalim ng lupa.

Nilingon ko si Jillian na nakanganga ng natutulog sa bamboo chair. Nakaharap siya sa akin kaya kitang-kita ko ang ganda ng view.

She looks so cute...

Nakangiting sabi ko pa sa aking sarili habang nakatitig sa maamo niyang mukha. Walang kulurete at kaarte-ate sa katawan, napakasimple pero hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit hindi ko mapigilan na mapatitig sa kanya. Habang tumatagal kasi lalo siyang gumaganda sa aking paningin.

Bumaba ang aking mata ng bahagya siyang gumalaw. Napamulagat ako ng masilip ko ang kanyang dibdib. Wala siyang suot na bra! Holy crap... Napalunok ako. Matagal akong napatitig doon. Animo'y kinabisado ko pa ang itsura no'n.

Shet... napahilamos ako ng kamay sa aking mukha ng mapagtanto ko ang aking ginagawa.

Ano ba 'tong pumapasok sa utak ko?

"Marco..?" boses ni Nay Julie.

Napapitlag pa ako sa gulat sabay tingin sa labas ng pintuan. Nakita kong nag-aalalang nakatitig sa akin si Nay Julie.

"Nay..."

"Okey ka lang ba?"

Tumango ako. "Yes po."

Bumaba ako sa papag. Inayos ko muna ang higaan ko bago ako naglakad palapit kay Jillian. Inayos ko rin ang kumot sa kanyang katawan saka binalingan si Nay Julie. Nakangiti na ito habang nakatingin sa amin ni Jillian.

"Kanina pa po ba kayo gising, Nay?"

"Kagigising ko lang. Bakit gising ka na? Ang aga pa ah. Masakit ba ang ulo mo? Nakahawak ka pa sa mukha mo ng mapasukan kita."

Natigilan ako sa sinabi niya. Damn... buti 'yon lang ang naabutan niya.

Pa'no na lang pala kung nakita niya akong nakanganga habang mulagat na nakatitig sa dibdib ng anak niya?

Napangiti ako sa aking naisip sabay kamot sa aking leeg.

"Tapos ngayon ngumingiti ka na mag-isa. Baka naman may something na diyan sa utak mo?"

I chuckled. "Magaling na po ako Nay. No worry." sabi ko sabay hakbang palapit sa kanya.

"Hmmm..." sinulyapan niya si Jillian bago binalik muli sa akin ang tingin. "Mukhang hindi e. Parang lumala ata ang sakit mo e. Iba 'yong titig mo sa anak ko kanina." nakangising sabi niya saka ako tinalikuran.