THE 𝙼𝙰𝙵𝙸𝙰'𝚜 𝚄𝙽𝙸𝚅E𝚁𝚂𝙸𝚃𝚈 (COMPLETED )

CHAPTER 11: PRAYING

Dedicated to:HyaQuin

LOUIE

PLEASE I'm begged for the first time of you
God.

Guide my sister.

Nandito kami sa ER naghihintay sa resulta at doktor.

"Huhuhu." Nahihirapan man ay tinabihan ko ang aking Ina dahil umiiyak ito ng umiiyak.

Tumayo ako at pumunta sa mini chapel sa hospital at taimtim na nagdarasal para sa mga kapatid ko.

"God alam kong, hindi ako mabait at hindi rin matulongin at higit sa lahat masama pero sa ngayon humihingi ako ng tawad sa lahat ng ginawa ko... Pero ngayon nag mamakaawa akong tulungan mo ang mga kapatid ko. Hindi ko kakayaning may mawala sa kanila. "

Hindi ko namalayan napaluha ako sa pagdadarasal.

Napaupo ako at tumitig sa diyos na nakadikit sa semento.

Alam ko namang hindi ako mabait na tao bakit hindi nalang ako 'yung nasa pwesto ng mga kapatid ko.

Ang hirap kasing tignan yung dalawang taong naging parte ng buhay mo nasa kalagayan na yun. Ang sakit lang subra sana ako nalang yung nandon sa hinihigaan nila.

Nong bumalik ako sa ER nagkagulo na sila hindi ko mapigilang kabahan sa nangyari.

"Dok! Tulungan mo ang mga anak ko please!" Iyak ni mom.

"I'm sorry we need to donate a blood for your daughter ma'am , kung hindi tayo magmamadali baka may mangyari sa kaniya."sabi panang doktor ng nasa harap na nila ako.

"Anong type ng dugo ang kapatid ko?" Tanong ko dito.

"Type A po kaya nahirapan kaming humanap ng ganyang du—" Hindi ko siya pinatapos magsalita.

"Type A ako, ako nalang kukunan mo nang dugo."kursonado kung sabi sa doktor.

" First of that we need to check your blood pressure para sigurado talaga tayo sir."sabi panang doctor.

"Sige."simpleng sabi ko nalang ayuko ko nang madaming sinasabi kailangan nanga ng dugo nakipag usap pa sakin.

"Alam naming mga gwapo kami doktora pero kailangan na nang kapatid ko ng dugo."—Pagbibiro ni Lerk sa doctor na titig na titig samin lahat.

Inuna pa yung pagtitig kesa sa patienty niya, di ko alam kung bakit ganito yung naramdaman kong kaba sa sarili ko, may galit parin ako sa kaniya Iwan kung bakit pero kailangan kong baguhin yung sarili ko.

Ilang Oras na kaming nanatili dito wala pa kaming bihis lahat, kaya napag-isipan naming bumalik sa unibersidad para magbihis alam din namin ang patakaran ng eskwelahan kaya sa ganitong oras lalo gabi na hindi na kami papalabasin pa.

"Where have you been! Kayong lahat bakit kayo nagsama-sama!"yahh! Nakakarindi yung sigaw ng sekretarya ng eskwelahang ito.

Lahat kami hindi pa namin alam kung sino talaga ang namamay-ari ng malaking university nato.

Ano naman sa kaniya kung nagsama-sama kaming lahat naging grupo nadin kami dati kaya wala siyang karapatan kwestiyonin kami.

Dalawang araw nadin ang nagdaan nasa hospital padin ang dalawa malaki talaga ang naging galos nila pareho.

I'm badly mad about myself, I'm helping for the others but when about my sister I can't help it.

I gadly to have her because of her I realized that no matter how you mad that person you chose to say sorry about what happened.

Days past and it's change a lot.

Nakalabas nadin siya ng hospital with my brother. And my mother want to spend here time in palawan with my auntie's, kaya pinayagan na namin gusto nadin naming maging masaya siya.

"Masaya ako mga anak kasi nagsama-sama na kayo ngayon."umiiyak nitong sabi samin.

Where here in airport, gusto niya kasing ihatid namin siya.

"Be happy Mom, I will miss you."Lollie's crying while hugging our mom I know how much there care of each other."Call time to time if you have anything or you need to talk. But I know my auntie's are marites kaya mawala din yang lungkot mo."

"Ikaw talaga kahit kailan napakabolira mo."ngiting sabi ng Mommy namin."Boy's be safe and careful all the time, ma-miss ko kayo pariho."

Sabay halik namin isa-isa ma-miss kadin namin mom pero kailan naming makita kang masaya at kalimutan yung ginawa ng demonyong yun.

Nagpaalam na kami sa kaniya at bigla kaming napatingin kay lollie na nagpaalam saming mauuna siya.

" I need to go , I have something important to do." She coldly said. Nakapapanibago.

Wala kaming ginawa kaya tumango nalang kami isa-isa at nagsialisan nadin kami.Sabay sabay nadin kaming magkapatid umalis ewan pero madaming nagbago simula nong dumating sa eskwelahan si Lollie.

"Babalik na tayo sa university par may kailangan pa tayong unahin."Sabi ng kaibigan ko.

Isang tango lang ang pinakawalan ko dito at sumunod na ako dito. THIS IS NOT ENOUGH FOR ME, I'M PRAYING WHAT HAPPENED BUT I DONT LIKE, SHE'S LIKE A STONE OR She's change.

_______________________________________________
Sorry for my grammar Po.
I'm really sorry about that I hope you understand me.

Thank you for my silent reader in this story,
Have a nice morning/evening.

Vote and comment  below.

Follow my dedication she's my cousin and also a writer, she have a story napo in Wattpad read it na.

HyaQuin