KUMPAS

Chapter 25

JEMA

"Thank you." sabi ko when Ella offered her blazer kasi giniginaw ako sabay hawak sa kamay niya.

Hindi lang dahil sa blazer kaya ako nagpapasalamat. Pati na din sa ginawa niya for me.

She started driving. Napansin ko na parang hindi na naalis ang ngiti sa mukha niya habang nagmamaneho.

Ikaw din kaya.

Ay oo, sobrang happy ko kasi tonight.

Akala ko masisira na talaga yung gabi namin ni Ella because of Daniel pero hindi pala. It turned out well.

I realized a lot tonight.

First, Ella is definitely a brave person and dependable. She is ready and eager to fight for me. Biruin mo, kahit sinindak sindak siya ni Daniel, hindi niya ito inatrasan. Gusto ko yun, yung kaya akong protektahan.

She cares about you and got your back.

Mabuti na lang at nakaisip ako ng paraan to get away from him.

Second, Daniel has no balls. He always say about doing something without ever doing it. He's all talk and no action.

Good thing, I no longer believe a word he says. And finally, I was able to tell Ella na hindi ko naman siya boyfriend kundi ex-boyfriend. Nag iba bigla ang aura niya when she heard me.

At eto na nga, dapat ako ang maghahatid sa kanya pero baliktad ang nangyari. She wanted to drive me home eh di pagbigyan.

Hindi kalaunan ay nasa condo na nga kami. Akala ko aalis na siya pero sumunod pa sa akin hanggang sa taas. Maybe she wants to make sure that I will be safe inside.

Binuksan ko ang pinto at humarap sa kanya.

"Thanks ha. Now, how will you get home?" I asked before entering.

"Who said I'm going home?" she asked too.

"Ha? San ka naman matutulog?" takang tanong ko.

"Saan pa ba kundi dito. Tara let's go inside para maka sleep na b este Jema, I'm so tired." sagot niya habang naghihikab.

"What?" nalilitong tanong ko.

Imbes na sumagot ay hinila niya na ako sa kamay para pumasok sa loob ng unit ko.

"Hello, okay ka lang? Baka hanapin ka sa inyo." sabi ko pagkasara niya ng pinto.

"Hindi. Walang maghahanap." she replied.

"Si boss DJ baka hanapin ka nun. Siempre mag aalala sila kung nasaan ka ngayon. Dapat nagpapaalam ka muna at hintayin kung papayagan ka." I said.

"Do I look like a minor to you?" maangas na tanong niya.

Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa then paakyat uli. Napako sa dibdib niya ang mga mata ko. My eyes linger there.

"Hmmm, no." sagot ko.

Tama, hindi na nga naman siya bata.

"Then I can sleep wherever I want without my parent's approval." she said sabay lapag ng bag sa side table.

She also removed her shoes and put it on the rack.

Namilog ang mata ko when I realized what she just said. Dito siya matutulog so it means magtatabi kami. Oh no!

What will happen kaya pag katabi ko ito sa kama?

Bakit, sure kang tatabi sayo at hindi sa sofa yan matutulog?

Matigas ang sofa baka mangalay siya. Mas comfortable sa kama ko. Aayaw pa ba siya? May aircon na nga sa room, may katabi pa siya. At kayakap in case she gets cold.