ARJİN || (+18)

|2|

Biraz önceki hareketli yabancı müzik yerini daha elektronik alt yapılı bir parçaya bırakırken bacak bacak üstüne attım ve bar tezgahına biraz daha yaslandım. İçeride herkes kendi halinde eğlenmeye devam ediyordu ve ben gözlerimi, dikkatimi çeken kişiden alamıyordum.

Ortama hakim olan karanlığa rağmen seçebildiğim kadarıyla koyu kahveye çalan dağınık saçları, keskin hatlı yüzü ve kirli sakalları ilk bakışta fazlasıyla dikkat çekici bir izlenim bırakmak için yeterli sebepler sayılırdı.

Biraz daha dikkatli incelendiğinde Pırıl ablayla aralarında bir bağ olduğu anlaşılabilirdi aslında, birbirlerini andırıyorlardı. Yalan yoktu.

"Selam millet!"

Eliz'e ait olmayan kadın sesi kulaklarıma dolduğunda gözlerimi kırpıştırarak girdiğim transtan çıktım. Pırıl abla tezgahın arkasına geçmiş, yanımıza doğru yaklaşıyordu.

"Eliz'cim, genel durum nasıl? Bir sıkıntı yok değil mi?"

Tezgahın öteki ucundan içeri girmiş olsa da bizim olduğumuz kısıma doğru iyice yaklaştığında fazla dikkat çekmemek adına kendimi toparladım. Kuzenine baktığımı alenen belli edecek kadar çaylak değildim ya, kendimi bile bile ortaya atmazdım.

"Yok ablacım, hatta fazlasıyla sakin bir gece oluyor diyebiliriz."

Barmenlerin ve içerideki sorumlu sayılabilecek kişilerin arasında en tecrübeli iki kişiden biri Eliz'di. Dolayısıyla Pırıl abla ortalarda olmadığında etrafı kolaçan edip ona rapor vermek onlara kalıyordu.

"Hatta o kadar sakin ki istersen sen yine odana dönebilirsin. Ben idare ediyorum buraları."

"Kuzum ben ne zamandan beri işimi görev olarak yapıyorum da sakin veya olaylı gece ayırt edeceğim ki? Seviyorum ben buraları ne dinlenmesi?"

Pırıl ablanın gülerken verdiği cevabın ardından eline aldığı kokteyli hızla hazırlamasıyla ben de gülmeden edemedim.

Hikayesini zamanında Eliz'den dinlemiştim. Gerçekten de okulu bitirir bitirmez sırf zevk için, yıllarca gittiği barlarda beğenmediği özellikleri kendine göre düzeltip lüks olduğu kadar hoş ve sade bir ortam yaratmış ve kendine bu barı açmıştı. Üstelik hiç yorulmadan, sıkılmadan işinin başındaydı. Tuhaf ama eğlenceli bir kadındı.

"Senin enerjin hepimize taş çıkartır canım ona ne şüphe!" Eliz de eğlenirken onu cevapladı ve son gelen siparişleri hazırlamaya koyuldu.

Bense dikkat çekmemek adına direkt izlemek istemezken kaçamak bakışlarımı hâlâ kenardaki duvara yaslanmakta olan Yalım Alaz'a çevirdim. Acaba o da kuzeniyle beraber burayı mı işletmeye başlamıştı yoksa öylesine ziyarete geldiği bir geceye mi denk gelmiştim?

"Bu arada söylemeyi unuttum, misafirimle beraber geldim bu akşam. Pera da burada."

      Adımın geçmesiyle odağım yeniden dağıldığında benden bahseden Eliz'e çevirdim bakışlarımı. Pırıl abla da onunla birlikte benden tarafa dönmüştü.

   "Ah, hoşgeldin canım!"

      Cebine sıkıştırdığı ve aşağı doğru sarkan bezle ellerini temizledikten sonra tokalaşmak için bana doğru uzandı. Bense ona karşılık verirken onun kadar olmasa da gülümsedim. Büyük yuvarlak gözleri ve alımlı ifadesiyle fazlasıyla güzel bir kadındı. Ve aldığım enerji hiç de samimiyetsiz değildi, içten yaklaşıyordu.