Tesadüfler

14

Çağrı kısa bir düşün ardından odasına doğru ilerledi. Büyük yatağında küçücük yer kaplayan Zeynep'i görünce gülümsedi. Gülümsemesi ile acıyan dudağına kısık bir küfür etmişti. Dün gece Sinan'ın konuşulanları duyması ile Çağrı'nın üstüne atlamasından kalan anıydı.

Üstelik dayak yemesi yetmemiş gibi Sinan Zeynep'i yalnız bırakmamış Çağrı'nın odasındaki koltukta uyumuştu. Çağrı'nın düşüncelerini bölen Zeynep'in mırıldanması olmuştu.

Uludağ'da da mırıldanmaya başlamış sonra çığlık sesi ile korkarak uyanmıştı. Zeynep'in mırıldanmaları ile uyanan Sinan kızın yanına çöktüğünde Çağrı huzursuzca kıpırdandı, Sinan Zeynep'e Çağrı'nın duyamayacağı şekilde konuşurken Çağrı'nın boynundaki damar çoktan gözle görülür hale gelmişti.

Çağrı Sinan'a fark ettirmeden arkadaşına iyice yanaştı.

"Mehmet burda değil Zeynep, sakin ol. Şşşş bir şey yok"

Zeynep'in gözlerini açması ile çağrı kızın gözlerindeki fırtınaları gördüğünde yutkundu. Zeynep odada gezdirdiği gözlerini arkadaşına diktiğinde önce yutkundu.

"İlaçlarım çantamdaydı, verir misin?"

Sinan kızın sözünü ikiletmemiş direkt olarak kızın çantasına ilerlemişti, küçük gözden çıkardığı üç ilacın ikisini eline aldıktan sonra kıza doğru ilerleyerek Zeynep'e ilacını içirdi.

"Günaydın bu arada. Saat kaç?"

"11'e geliyor" Çağrı'nın cevabı ile hareketlenen Zeynep önce telefonunu eline aldı.

"Benim gitmem lazım. Düğün vardı bugün annem delirmiştir"

Zeynep'in koşarak alt kata inmesini izleyen Çağrı çıkan kızın ardından hareketlenen Sinan'ı durdurdu.

"Dökül bakalım kardeşim, kim bu Mehmet?"

**

"Zeynep'e saldırdığında da kendini savunmak için Mehmet'i yaralamış Zeynep. İşte sonra hastaneye kaldırıldı, polisler, avukatlar çok yoğun günler geçti. Çağrı Zeynep gözümün önünde eridi o günlerde"

"Sonra birgün Zeynep yine çizim yapmak için dışarı çıkmıştı, Mehmet'in arkadaşlarından biri  Zeynep'i bıçaklamış. Kader teyze yani Zeynep'in annesinin hastaneye ayağı çıplak koşuşu kaldı aklımda, Zeynep'in zar zor nefes alma çabası belki kanlı bluzunu gördükten sonra uzun süren düşme hissi"

Çağrı karşısında ağlayarak anlatan Sinan'a baktı, 15 yaşındaki bir çocuğun görmemesi bilmemesi gereken şeyler yaşayanlardan birisi de arkadaşıydı.

"Biz Zeynep'i eve getirdik günler boyunca konuşmadı, abim ölümden döndü normal dese de değildi. Ben tanırım kız kardeşimi, tanımışımda. Yalnız kaldığı ilk an susturamamamış o içindeki sesi ölmek kolay gelmiş ona o an. Kanlar içinde ikinci görüşüldü arkadaşımı, kurtardılar ama bomboştu."

Sinan Çağrı'nın gözlerine baktığında dolu gözlerle karşılaşmıştı. Gerçekten Zeynep'i sevmeyi hak eden biriydi.

"Biz bir kliniğe yatırdık Zeynep'i Cemre ile tanıştı orda işte. Mehmet geçen aylarda çıktı girdiği delikten o zamandan beri de durum hep bu."

Çağrı anladığını belli eder gibi kafasını salladı. Mehmet denen çocuğu bulsa kendisi öldürücek kadar sinirlense de şuan düşünülmesi gereken Zeynep'ti.

"Bundan sonra Zeynep'i yalnız bırakmayalım o zaman. Ve merak etme Zeynep bana anlatana kadar ben bu olayları bilmiyorum"

Sinan arkadaşının omzuna gülümseyerek vurdu, belki de Çağrı'nın biraz açılması gerekiyor diye düşündü.