Tesadüfler

49

"Şimdi burası bizim mi?"

Hazal'ın kahkaha atarak söyledikleri boş mekanda yankılandı. Zeynep dönen arkadaşına bakarak dün oturduğu koltuğa oturdu.

"Üçümüzün"

Kapının girişinde kendi ekibi ile konuşan arkadaşını işaret ettiğinde Hazal'a güldü.

" neyse onu da sayalım bari"

Zeynep burun kıvıran arkadaşına gülerek içeride yapılması gereken yerleri gizlice hazırladığı projeyi inceledi.

**

Çağrı şirketin içinde bulamadığı Zeynep'i sorduğunda her yılın bu gününde gelmediğini öğrenmişti. Hazal'ın telefonunu aramış kıza da ulaşamamıştı.

Altındaki motorun hızını arttırarak binaya ulaştığında hızla zeyneplerin evini çaldı. Açılmayan kapıya vurdu, vurdu, vurdu ancak kimse çıkmadı.

Cebinden çıkardığı telefon ile Zeynep'i aradığından içeriden gelen ses sinirini bozmuştu. Kendi evine girerek balkona çıktı ve zeyneplerin balkonuna zor olsada geçtiğinde içeri girdi.

Boş evde adımlarını atarken bir odanın önünde durdu. Zeynep'in ağlama zaninin geldiği odanın yarı açık kapıdan baktığında gördüğü beşik ile durdu. Yandaki duvara yaslanarak oturduğunda Zeynep'in ağlamasını dinledi.

Yorgunluktan uyuyan Zeynep'in yanına giren Çağrı gördüklerini unutamayacağını biliyordu. Büyük odada biberondan, oyuncağa kadar her şey vardı.

Zeynep'in bir eli karnındayken kapalı gözlerinden hala yaşlar akıyordu. Çağrı Zeynep'in bacaklarından ve belinden kolunu geçirerek kızı kucakladı.

Salona doğru götürdüğü Zeynep'i koltuğa yatırdığında kızın ağlamaktan tahriş olmuş göz altlarını okşadı. Zeynep'i yatırdığı koltuğun yanına oturarak kızı izledi.

**

Zeynep acıyan gözlerini açarak karnındaki ağırlığa baktığında Çağrı ile karşılaşmıştı. Uyuyan Çağrı'yı uyandırmak istemediği için hareketsiz kalarak tavanı izledi. Kapının açılma sesini duyduğunda ellerini havaya kaldırarak Hazal'a işaret etti.

Hazal sessiz adımlarla Zeynep'in yanına giderek kızın yüzüne eğildi.

"Çağrı ?"

"Bilmiyorum ne zaman geldiğini, odayı kitleyip Çağrı'nın üstüne bir şey getirir misin?"

Hazal arkadaşını onaylayarak söylediklerini yapmak için hareketlendi. Elindeki poşetten çıkardığı oyuncağı yeğeninin odasına koyarken birkaç damla yaş akıtmıştı.

"Annen iyi miniğim bir tek senin yokluğuna alışamadı. Ama merak etme yanındayım"

Girdiği kapıdan çıkıp odanın kapısındaki kilitle kapıyı kilitledi. Zeynep'in odasından aldığı battaniyeyi Çağrı'nın üstüne örttüğünde Zeynep'e baktı.

"İlaç ister misin ?"

Zeynep hayır anlamında başını sallayarak Hazal'ın elini tuttu.

"Bu sefer ne aldın?"

"Oyuncak aldım" Zeynep Hazal'ın kısık sesine gülümsedi.

"Bende boyama kitabı aldım." Hazal gülümseyerek arkadaşını onayladığında Zeynep tekrar konuşmaya başladı.

"Diğer işleri hallettin mi ?"

"Yetimhaneden geliyorum. Tüm gün onlarlaydım, hediyeleri ilettim merak etme"