Tesadüfler

32

"Anne"

"Valla hiç bana bakma Zeynep. Çağrı'yı senden uzak tutmam için çocuğu zincirlemem lazım"

"Tamam o zaman zincirleme işi sende"

kader kapıdan hızla çıkan kızına şok içinde baktı. Çağrı'nın uyandığında vereceği tepkiyi düşündükçe Zeynep'i zincirlemenin daha mantıklı olduğunu fark ediyordu ancak deli kızı çoktan gitmişti.

Zeynep ayarlanan mekana girdiğinde yüzü bembeyaz olan Cemre ile endişelenmişti. Kızın yanına gittiğinde Cemre'nin hasta durduğuna emin olmuştu.

"Cemre bir şey mi oldu?" Cemre yanına gelen arkadaşına bakarak başını olumsuz anlamda salladı. Dünden beri midesi bulanıyordu ancak normaldi.

"Midem bulanıyor biraz" Zeynep kızı onaylasa da kötü göründüğü için oturdukları alanın penceresini açarak kıza hava akışı sağladı.

**

Berk stresle Cemre'nin verdiği adrese geldiğinde sevgilisini bembeyaz görmek hiç iyi gelmemişti. Cemre'nin dünden beri mesajlarına cevap vermemesi bir yana yazdığı tek şeyin burada buluşmaları olduğunu söylemesi de çocuğu korkutmuştu.

Cemre'ye doğru ilerlerken ona doğru koşan küçük çocuk düştüğünde gözlerini çocuğa çevirmişti. Küçük esmer çocuğun yanına eğilerek bacaklarını ve kollarını kontrol etmişti. Yara olmadığına kanaat getirdiğinde ise çocuğu sakinleştirmek adına ona sarılmış ve cebinde sürekli taşıdığı şekerlerden bir tane vermişti.

Çocuk Berk'e teşekkür ederek uzaklaştığında Cemre'nin yanına giderek tam karşısına oturdu. Kızın mimiksiz yüzü bir şeylerin yanlış olduğunu düşündürse de kızın eline uzanarak gülümsedi.

"Sevgilim" Cemre Berk'in duygulu sesi ile ağlamak istese de elini Berk'in elinden çekerek çocuğa baktı. Önündeki kutuyu titreyen elleri ile Berk'in önüne ittirdi.

Berk kutuya ve Cemre'ye bakarak açtığında gördüğü ile öylece kalmıştı. Gözleri kendi küçüklük patiklerinin arasına sıkıştırılmış ultrason kağıdında kalmıştı. Cemre'ye tekrar baktığında görmek istediği onaylamayı gördüğünde hızla kalktı.

" BABA OLUYORUM"

Berk'in gür kahkahası Zeynep'e ulaştığında Çağrı'dan da mesaj gelmişti. Zeynep Cemre'ye kısa bir mesaj atarak sinirli olduğunu tahmin ettiği sevgilisinin yanına adımladı.

**

"Çağrı konuşmayacak mısın ?" Çağrı sessiz kaldığında Zeynep sinirle kafasını araba koltuğuna çarptı. 

"Çağrı özür dilerim" Çağrı yine sessiz kalmıştı.

"Çağrı böyle yapıcaksan sağda dur inicem ben."

Çağrı Zeynep'in dediği gibi sağa yanaşarak durduğunda Zeynep sinirle kapıyı açmaya çalışmıştı ancak kilitli kapı buna izin vermemişti.

"Kapıyı açsana Çağrı"

"Zeynep sabrımı zorluyorsun zorlama. Sana bensiz çıkma dışarı dedim çıktın. Şimdi sus ve seni eve götürüyüm"

Çağrı sabrının son noktasındaydı ve Zeynep burnunu yere eğdirmiyicek biriydi.

"Çıktım ama Cemre ile çıktım, arabadan kafeye geldim Çağrı ne olucak sanki. Hem korurum ben kendimi"

"Evet zeynep bak korudun sen kendini 1 hafta önce karnında iki derin kesik vardı. Üç gün uyudun sen ilk iki gün nefes bile alamıyordun ne güzel koruyorsun sen kendini"