Tesadüfler

42

4 yıl sonra

Zeynep eline geçen davetiye ile gülümsedi. Duru ve Sinan sürekli kavga etseler bile evlenecek raddeye gelmişlerdi. Ona davetiyeyi getiren Hazal'ın önüne bir bardak şarap koymuştu.

"Bu ev yapımı olan değil mi?"

"Evet senin için açtım bir tanesini, şişeyi bitirebilirsin bugün."

Hazal Zeynep'in kaldırdığı kadehe kadehini çarparak kocaman bir yudum aldı. Zeynep'in ofisinin penceresinden Roma sokaklarını inceledi uzun uzun.

"Burası gerçekten yıllanmış bir şehir" Zeynep arkadaşının yanına giderek pencerenin kenarına yaslandı.

" Sanat sonsuz hayat kısadır."

"Mimarların sanat aşığı olmaları güzel şehirler var ettiği için susuyorum."

Zeynep Hazal'ı gülerek onayladı, nisan yağmurları cama vuruyordu. Uzun süre yağmurun altında koşan insanları izledi ikili.

"Gidicek misin?"

"Tabiki de gidicem, benim ailem aile kuruyor."

"Bunu ileticeğim Sinan'a. Otele geçiyorum işin bitince gelirsin"

"Tamam çok bekletmemeye çalışıcam"

**

1 haftanın sonunda Zeynep ve Hazal kıyafetlerini hazırlamış ve uçak biletlerini almışlardı. Zeynep Trevi çeşmesine götürdüğü Hazal'ın klasiği yapmasını buruk bir gülümseme ile izledi.

"Tamam gidebiliriz artık"

**

İstanbul havaalanına adım attıklarında iki kızda valizlerini almışlardı. Dış hatlarda bekleyen annesi ve Bilal'i gören Zeynep ikisine doğru koşarak sarıldı.

"Annem çok özledim." Kader kızının kokusunu çekerek mırıldanmaya devam ederken Zeynep gülümsüyordu.

"Bende çok özledim ama yorgunum da eve geçsek. Hazal'ı da bırıkacağız Bilal abi."

"Tamma abim bırakırız siz verin valizleri bana"

Zeynep valizini adamın önüne iterek gülümsedi, annesinin kanatları altına girdi. Bu hissi uzun zamandır yaşamamıştı.

**

Sinan sabah kalktığında mutfaktan gelen güzel kokular ile oraya yönelmişti. Mutfaktan bekleyeceği son şeyi görünce rüyada mıyım diye düşünmüştü. Zeynep arkasını dönerek ona şaşkın bana Sinan'a güldü.

"Günaydınnnn"

Bilal mutfak kapısında duran kardeşini ensesinden tutup çektiğinde Zeynep'e gülümsedi.

"Günaydın koyunum"

"Abi" Sinan'ın şaşkın sesi ile iki kafa da ona dönmüştü.

"Vallahi içmedim ama ben Zeynep'i görüyorum yine" Bilal kardeşine iki yavaş tokat attı.

"Abim Zeynep mutfakta zaten"

Sinan abisinden gözlerini çekerek mutfağın ortasındaki Zeynep'e döndü. Kızın yanına yanaşarak sıkıca sarıldığında Zeynep'te arkadaşına kollarını sardı. Bu sarılma kısa sürmüştü.

"Sen bana sarılamazsın la" Zeynep'in kolunu iterek kendini çeken Sinan Zeynep'e bakmadan odasına girdi ve kapıyı kapattı. Zeynep şaşkınca Sinan'ın arkasından bakarken, Sinan kapılı kapının arkasında dans etmeye başlamıştı.

**

Akşama kadar Duru ile konuşan Zeynep Sinan'ın gönlünü almayı başaramamıştı. Gecenin bir yarısı yine kabusundan uyandığında yanındaki su bardağının bitmiş olduğunu gördü. Yavaş adımlarla koridora çıktığında Hazal'ın sesini duyması ile kaşlarını çattı.