Σε αυτόν τον κόσμο, η τους τρως η σε τρώνε. Και εγώ σίγουρα δεν γεννήθηκα για να με φάνε. Θα ήταν εξωφρενικά αστείο να έχανα σε αυτή την ζωή. Ακατόρθωτο θα έλεγα με αυτοπεποίθηση.
Βλέπω την ζωή μου από την οπτική που είμαι η σκηνοθέτρια και την κινηματογραφώ, πολύ απλά γιατί αν πρόκειται να πεθάνω μια μέρα θα φροντίσω πρώτα να θυμούνται όλοι το όνομα μου.
Είμαι η εκτελέστρια που κάνει τα κόκαλα των εχθρών μου να τρέμουν. Δεν χρειάστηκα ποτέ τίποτα άλλο πέρα από τον εαυτό μου και τα όπλα μου. Ήθελα το όνομα Ρεγγίνα Βασιλειάδη να μαθευτεί ωστόσο στον υπόκοσμο. Έπρεπε να μάθουν όλοι ποια είναι η διαβόητη εκτελέστρια. Μέχρι που ήρθε εκείνος στην ζωή μου. Και πρώτη φορά έτριξαν τα δικά μου κόκαλα, ενώ τα όπλα φαίνονταν ανίκανα μπροστά του.
Λένε εξάλλου πως είναι στην φύση του ανθρώπου να ελκύεται από ότι καταστρέφεται συναισθηματικά. Να επιθυμεί ανθρώπους που δεν μπορεί να έχει, κάτι που ξέρει πολύ καλά από την αρχή. Να τρέχει πίσω από τελειωμένες καταστάσεις και να ξεφτιλίζεται εάν θες. Περιμένοντας πράγματα από ανθρώπους που είτε δεν του τα έταξαν ποτέ, είτε του τα έταξαν και δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να κρατήσουν τις υποσχέσεις τους.
Και αυτή η ιστορία δεν είναι αγάπης.
Αυτή η ιστορία είναι η πτώση μου.Ωστόσο θα ζητήσω μονάχα μια χάρη από εκείνους που θα την διαβάσουν και καταφέρουν να φτάσουν ως το τέλος. Ασχέτως του τέλους μην ξεχάσετε ποτέ την αρχή. Την γλυκόπικρη αρχή, αυτή αξίζει όλοι να θυμούνται.
—Vasiliadi
~•~
Δεν θα έχανα.
Το ήξερε από την αρχή πως θα νικούσα.
Με όποιο τίμημα θα νικούσα.Οι Φονιάδες ανέκαθεν είχαμε την τάση να καταστρέφουμε οτιδήποτε μπαίνει στον δρόμο μας. Εγώ είχα την τάση να προκαλώ πόνο.
Για αυτό γεννήθηκα εξάλλου, αυτό έκανα καλύτερα από κάθε τι άλλο. Και προκάλεσα πολύ πόνο, ήμουν προετοιμασμένος από την αρχή για την διαδρομή μα όχι για το τέλος.Όταν μπήκε εκείνη στον δρόμο μου, προσπάθησα να την καταστρέψω με κάθε πιθανό τρόπο μα απέτυχα. Της προκάλεσα πόνο και τον πήρα πίσω.
Μα θα το ξανά έκανα και εκείνη το ίδιο.
Θα ζούσα από την αρχή για το καταραμένο τέλος μόνο και μόνο για την διαδρομή.Για τον πόνο.
—Slayer
~•~
"Και τι συνέβη τελικά;"
"Ήταν αλήθεια όλα αυτά;"
"Υπήρξε πράγματι η ιστορία τους;"
"Τι απέγινε η εκτελέστρια και ο μαφιόζος;"Όλα συνέβησαν. Ήταν αλήθεια, όλα τα έζησαν ο ένας δίπλα στον άλλον, έπειτα ο ένας απέναντι από τον άλλο και τελικά ο ένας μακριά από τον άλλο. Μα τα έζησαν όλα μαζί.
Και τι απέγιναν καλό να μην ρωτάτε.
Η πτώση ωστόσο ήταν μεγάλη, μόνο αυτό χρειάζεται να ξέρετε. Η σύγκρουση με το έδαφος θανατηφόρα.Μα θυμηθείτε την αρχή, και κάθε φορά που όλα μοιάζουν να καταρρέουν να έχετε στο μυαλό σας μόνο το ποσό όμορφα χαοτικά ξεκίνησε.
Το τέλος;
Το τέλος απέχει,
είναι αδιόρθωτο βέβαια μα απέχει πολύ."Πόνεσαν πολύ;"
Πόνεσαν παρά πολύ, τόσο που οι ψυχές τους κομματιαστήκαν και οι καρδιές τους χαράχτηκαν. Μα λάτρευαν τον πόνο. Η εκτελέστρια και ο μαφιόζος λάτρευαν τον πόνο τους.
<><><>
Και κάπως έτσι ξεκινάμε αργά μα σταθερά❤️
Φιλάκια πολλά και ρουφηχτά💋Βανέσσα❤️

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pain
Romantizm«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου...