Αφού εσυ είσαι
η συγγραφέας
της ιστορίας σου,
γιατί τους αφήνεις
να σου παίρνουν
το μολύβι;
—Εμάς πάντα μας ξεχώριζαν οι διαφωνίες μας.
Ήταν τόσες πολλές που μετά βίας τις θυμάμαι όλες.
Ενώ κάποιες αμυδρά μόνο μπορώ να ανακαλέσω στην μνήμη μου.Μια μας όμως διαφωνία θα με στοιχειώνει επ άπειρον, και είναι αυτή του παρελθόντος.
Σε θυμάμαι ακόμα εκείνο το βράδυ.
Ήσουν πιο κουρασμένος από τα προηγούμενα βραδιά. Δούλευες πιο πολλές ώρες από την περασμένη εβδομάδα και τα μάτια σου κοσμούσαν μαύροι κύκλοι.Έβγαλες το τσιγάρο σου.
Το άναψες.
Δεν το άφησες καλά-καλά να καεί και το πλησίασες στα χείλη σου."Γιατί δεν μιλάς ποτέ για το παρελθόν;", σε ρώτησα πιο απότομα από όσο ήθελα.
"Γιατί να μιλήσω για το παρελθόν;"Και έτσι ξεκινήσαμε να διαφωνούμε.
Βλέπεις, πίστευα -και ακόμη πιστεύω- πως το παρελθόν κάθε ανθρώπου είναι η ιστορία του, για να τον μάθεις καλύτερα πρέπει να γνωρίζεις το παρελθόν του.Εσυ ωστόσο επέμενες πως σημασία έχει να μάθεις τον ανθρώπους του «τώρα» και όχι του «πριν». Έλεγες πως το παρελθόν απλώς μας κρατάει πίσω.
"Μπορεί να σε κρατήσει πίσω μόνο κάτι που έχει επιρροή ακόμη πάνω σου.", αποκρίθηκα.
"Το παρελθόν είναι κομμάτι σου πάντα θα έχει επιρροή πάνω σου.", ανταπάντησες.
Και τελικά η διαφωνία μας δεν έκλεισε ποτέ.
Η της βάλαμε εμείς ίσως μια άνω τελεία.
Και το θέμα έμεινε να αιωρείται.
Και η ερώτηση πλανιέται ακόμη που και που στο πίσω μέρος του μυαλό μου.Πρέπει να ξέρεις το παρελθόν του άλλου για να τον μάθεις καλύτερα;
~<>~
Μπορεί να βρίσκονταν σε έναν ψυχρό πόλεμο, μα η ξανθιά και η σγουρομάλλα γνώριζαν κάτι με βεβαιότητα.
Πάντα θα πρόσεχαν η μια την άλλη.Έτσι όταν η Ρόζα βρέθηκε στριμωγμένη από τον Ένζο στην κουζίνα και η εκτελέστρια έτυχε να βρεθεί στο λάθος μέρος της λάθος στιγμή.
Δεν θα μπορούσε να φανεί πιο σωστό και καρμικό."Σου ζητάω ένα δείπνο Ροζαλία.", την παρακάλεσε για πολλοστή φορά ο χάκερ, "Όταν είδα το μήνυμα που με προσκαλούσες στο υπόγειο ένιωσα ξανά ζωντανός, δεν μπορώ να σου περιγράψω την χαρά που με κατέβαλε.", έσπευσε να κρατήσει το χέρι της μα εκείνη αποτραβήχτηκε.

YOU ARE READING
Pain
Romance«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου...