Ζώντας την στιγμή.
Ζώντας την κάθε στιγμή.
Γιατί μια είναι η αλήθεια,
το «τώρα» δεν θα ξανά έρθει ποτέ.
Το έχουμε μόνο μια φορά,
το έχουμε μόνο τώρα.
—Καλό και κακό.
Μαύρο και άσπρο.Είναι χωρισμένος ο κόσμος στα δυο;
Υπάρχουν οι «καλοί» και οι «κακοί»;
Ναι σίγουρα υπάρχουν.
Μα δεν υπάρχει και το «γκρι»;
Δεν υπάρχει το ενδιάμεσο;Υπάρχει μαύρο στο άσπρο
όπως και άσπρο στο μαύρο.
Υπάρχει κακό λοιπόν στο καλό,
και φυσικά καλό στο κακό.
Υπάρχει φωτεινός παράδεισος
και σκοτεινή κόλαση.Και τελικά,
να που οι γραμμές θολώνουν.
Γιατί τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Γιατί ο εχθρός, εύκολα γίνεται ήρωας
και ο ήρωας, εχθρός.Γιατί η προσευχή μπορεί στην πραγματικότητα να είναι κατάρα, και η κατάρα σαφώς προσευχή.
Εξαρτάται βέβαια από τα χείλη που την προφέρουν.Θυμίσου λοιπόν,
τα φαινόμενα πράγματι απατούν.
Το «καλό» ίσως τελικά να είναι «κακό».
Η Ιθάκη ίσως τελικά να είναι η Τροία.~<>~
ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΩΡΕΣ
ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΗΣ ΝΥΞΔεν είχε ύπνο, όπως και όρεξη. Το ηλεκτρονικό ρολόι στο κομοδίνο της έδειχνε, 06:07, το χάραμα. Ο ήλιος ανέτειλε δειλά δειλά και ο ύπνος ήταν πλέον μακρινό όνειρο για την ίδια. Το μυαλό της αν και τόσο νωρίς το πρωί τέθηκε σε λειτουργία.
Η αποψινή αποστολή είναι κάτι που περίμενε απεγνωσμένα σε ανάμενα κάρβουνα για αρκετές εβδομάδες. Αδημονούσε να την εκτελέσει, κυρίως γιατί ήταν δύσκολη, και η ίδια λάτρευε τις προκλήσεις μα φαντάζονταν ακόμη και το πόσο μεγαλύτερο κύρος θα αποκτήσει το όνομα της αφότου την ολοκληρώσει με επιτυχία.
Σηκώθηκε ωστόσο με βαριά καρδιά από το αφράτο στρώμα του κρεβατιού της, χρειάζονταν ύπνο για να αποδώσει καλύτερα απόψε μα μιας και αυτό πλέον είναι εκτός σχεδίου αρκέστηκε στο να ντυθεί πρόχειρα με τα ρούχα γυμναστικής της και να επισκεφθεί το γυμναστήριο της έπαυλης.
Ως αναμενόμενο, ο Τζέις βρίσκονταν, με τους έντονους μύες του σφιγμένους κάτω από μια μπάρα με κιλά περισσότερο από το βάρος της ίδιας και προπονούνταν. Ο ήλιος γέμιζε με το πορτοκαλί πρωινό του φως τον μοντέρνο χώρο του γυμναστηρίου καθώς άφησε το παγούρι της στο δάπεδο και τον πλησίασε αθόρυβα ενώ εκείνος αφότου τελείωσε το σετ του, μούγκρισε τοποθετώντας την μπάρα πίσω στα σιδερένια κρατήματα του μηχανήματος.
ESTÁS LEYENDO
Pain
Romance«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου...