Unutama Beni

36| Yüzleşme

Medya: Serkan ve Hilal 🥵🔥

Bölüm Şarkısı: Adele - Set Fire to the Rain

'Ama ben yağmuru ateşe verdim
Ve bizi de alevlerin içine attım
Bir şeylerin öldüğünü hissettim
Çünkü biliyordum ki bu sondu.'

İyi okumalar 🫶🏻❤️

⏳

Şimdiye kadar hayatımın en kötü gününü hep okulun son günü olarak görmüştüm. Hayatımdaki en büyük kırgınlığım ve görünmezliğim o gündü. Kendimi en değersiz hissettiğim, şimdiki ben olmama neden olan o gündü.

Hayatım Serkan'dan ibaret değildi ama liseliyseniz ve ilk defa kalbiniz birine attığında ister istemez bozuk bir saat gibi o zamanda takılı kalıyordunuz. Ben büyüsem de zaman benim için o günde takılı kalmıştı. Yeni bir ben olmuştum, Serkan'ı hatırlamadığım günler olmuştu. Birini sevmeden ilişki de yaşamış, birilerinden hoşlandığımı da sanmıştım ama günün sonunda başımı yastığıma bıraktığımda aşktan daha fazlasını istediğime karar vermiştim.

Kendimi önce okuluma sonra da işime verdiğim o anda Serkan'ı tekrar görmem ve zamanın kaldığı yerden devam etmesi haksızlıktı.

Kalbim taşlaşmış gibi hissetmiştim bunca yıl ama yanılmıştım. Serkan'a olan kırgınlığım, kalbimi taşlaştırmak yerine un ufak etmişti ve kırgınlığımı kızgınlıkla gizleyip mantığım yerine kendimi kırgınlığımla yönetmiştim.

Bunun sonucu o günden bile daha kötü bir anı yaşamamla bitmişti.

Bunu hak etmiştim.

Serkan'ın gözü kör bir şekilde ettiği evlilik teklifinde insanların bana kınayan bakışlarla bakmasını hak etmiştim.

Evren'i hiç düşünmeyerek Serkan'ın canını yakmak için yanında durduğumdan dolayı bunları hak etmiştim.

Bulutlu gökyüzünü incelerken titreyen çenemi sabit tutmak için dişlerimi sıktım ve kollarıma adeta iğne gibi batan soğuk havayı ciğerlerime doldurdum.

Kalbimdeki bu ağırlık nasıl gidecekti?

Omuzlarıma bırakılan ceketle irkilerek bakışlarımı omzumun üstünden ceketin sahibine baktım.

Evren'in tanıdık ama artık bana bir yabancı gibi bakan mavi gözlerini gördüğümde gözlerimi kırpıştırıp dişlerimi biraz daha sıkarak karşısında ağlamamak için kendimi sıktım çünkü onun önünde ağlamam haksızlık olurdu. Bütün haltı yiyen benken ve kalbi kırılan aslında oyken bunu yapamazdım.

"Hasta olacaksın."

"Yapma," dedim titreyen sesimle. "Bunu yapma işte."

"Benim bir şey yaptığım yok," dedi omuz silkerken. Rahat bir tavırla yüzüme bakarken ben onun gözlerine birkaç saniyeden fazla bakınca bile boğulacak gibi hissediyordum. "Sadece yağmur yağacak gibi görünüyor. Hasta olmanı istemem."

"İstemen lazım ama," dedim ve bedenimi ona döndürüp çenemi serbest bıraktım. Bütün bedenim güçsüz bir rüzgarda bile yerlere yatacak bir ağaçmışçasına titriyordu. Gözlerim kendiliğinden dolarken kırpıştırarak görüşümü netleştirmeye çalışıyordum ama bu çok zordu. Hele ki karşımda Evren varken. "Sana yaptığım şeyden sonra benim iyiliğimi istememen lazım. Ben kötü biriyim."

Evren ciddi bir ifadeyle yüzüme bakarken omuzlarıma bıraktığı ceketi alıp ona doğru uzattım ama almadı. Alması gerekiyordu bu yüzden göğsüne bastırdım ama tutmadığı için ceketi yere düştü.