38| Hiçbir Şey

501 53 577
                                    

Medya: Kumsal ve Evren ❤️‍🩹

Şarkı: Ayla Dikmen - Anlamazdın

'Hani sen acı veren o kalpsizlerden olamazdın.
Dilerim ki mutlu ol sevgilim
Ben olmasam bile hayat gülsün sana
Günahım boynunda
Ağlayan bir çift göz bıraktın arkanda...'

İyi okumalar 💕

Evren Güner;

Aşkı bulduğumu zannettiğim bir gün, ondan vazgeçmek zorunda kalmıştım.

Aşka inanıyordum, birinin beni sevebileceğine inanıyordum. Abimi ve eşinin birbirine olan bakışlarından, annemle babamın gözlerindeki ışıltıdan aşka inanmamam imkansızdı.

Aşka büyümüş, koca bir adam olmuştum ama aşka ilk küsüşüm eski nişanlım Zeynep'in benimle değil de alacağım eşyalarla evlenmeye karar verdiğini anladığım andı. Kendimi onun aşkına tutunurken ve yaptıklarını, isteklerini görmezden gelmeye çalışırken bulmuştum.

Büyü yok olmuştu ve aşk mı yoksa mı mantığım mı sorusunu kendime sorup mantığımı tercih etmiştim.

Yıllardır yalnızdım. Mantığımı seçip aşka olan küskünlüğümle yaşamayı öğrenmiştim ama sonrasında bir yaz gününde bir kız bana çarpmış, küskünlüğümü bir kenara atmamı sağlamıştı.

O kocaman açtığı kahverengi gözlerini ve yüzüne firar etmiş kıvırcık tutamı nasıl unutabilirdim?

Hilal'in bana aşık olmayacağını daha ilk görüşümde anlamıştım çünkü Serkan'ın gölgesi üzerimize düştüğü an ona bakışlarını anbean görmüştüm. O Serkan'a aşıktı ama ben bunu görmezden gelmeye çalışıp gördüklerime değil de onun dediklerine inanmaya çalışmıştım.

Ve yanılmıştım, tekrardan.

Bana aşık olmaya çalıştığı anlarda bile kalbinde Serkan'dan başkası yoktu.

Sadece kendimi kandırırsam beni sever sanmıştım. Olmamıştı.

Kravatımı iyice gevşetip sarsak adımlarla ilerlerken insanların bakışlarının üzerimde olduğunu biliyordum. Ne olduğunu anlayamasalar da bir şeyler olduğunun farkındalardı. Serkan'ın son hamlesi işleri daha da karıştırmıştı. O yarım aklıyla söylemek istediğini değil de kalbindekini dile getirmesi hiç iyi olmamıştı.

İnsanlara ters bir bakış atmaktan çekinmeyerek ilerlerken bakışlarım bir çift mavi gözle kesişti.

Kader ortağımla.

Kumsal, onun olduğu tarafa ilerlediğimi fark ettiğinde derin bir nefes alarak bana doğru gelmeye başladı. Açıkçası ne diyecekti pek bir fikrim yoktu ve umursadığımda yoktu ama yine de onu dinleyecektim. Yaşadığım şeyin aynısını yaşayan biriyle konuşmak belki de daha iyi hissetmeme neden olurdu.

"Evren," dedi Kumsal hafif çatallı bir sesle.

"Az önce olanlar-"

Cümlemi elini koluma uzatarak yarıda kestiği gibi başını iki yana sallayarak yüzünü buruşturdu. "Lütfen bana üzgün olduğunu söyleme. Bunu demesi gereken kişi sen değilsin, Evren."

Unutama BeniHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin